Waiting For superman

Part 19

H: Πως νιώθεις?

S: Τέλεια! Σαν η μεγαλύτερη επιθυμία της ζωής μου βγήκε αληθινή. *του χαμόγελασα και συνεχίσαμε να περπατάμε προς στο σχολείο*

Η: Δεν πονάς πουθενά?

S: Οχι, γιατί; *τον ρώτησα γελώντας*

H: Άρα είσαι όπως πριν... καμία διαφορα..

S: Καμιά απολύτως... *είπα σοβαρά αφού ο Harry είχε πάρει μια πολυ ανήσυχη φάτσα* Θα πρεπε?

Η: Οχι... μπορεί να ταν και ψέματα άλλωστε *ειπε απορροφημένος στις σκέψεις του*

S: Να σε ρωτήσω *τον σταμάτησα στον διάδρομο που ήμασταν μόνοι αφού οι υπόλοιποι κάναν μάθημα* Το μετανιώσες έτσι δν είναι.. Ήμουν μια παρόρμηση της στιγμής,δίκιο δν έχω..*τον ρώτησα ευχόμενη να με διάψευσει*

Η: Μην το ξαναπεις αυτό *μου πιάσε τσ χέρια* Είσαι οτι καλύτερο μου χει συμβεί κι οτι έκανα το έκανα ξέροντας τι έκανα και τις συνεπείες οι οποίες δν τις βλέπω ακόμα οπότε μπορεί. νΑ ταν απλά μυθοι.

S: Για ποιες συνέπειες μίλας?

Η: Τιποτα,τιποτα. Εσύ πως κατάλαβες οτι μετάνιωσα?!

S: Επδ τωρα θα πρέπε να νιώθεις τουλάχιστον χαρούμενος ενώ είσαι σαν να τιμωρείς τον εαυτό για κάτι

Η: Είμαι ερωτευμένος. με σενα πολύ πριν εσύ ερωτευτείς εμένα. Και σ'αγαπώ τόσο.. Θα μπορούσα να σε φιλώ όλη μέρα αν μ'αφηνες *και με φίλησε όμως μας διακοψε το κουδουνι. O Louis βγήκε από την τάξη του και κατευθύνθηκε σε μενα ρίχνοντας δολοφονική ματια στον Harry*

L: Γειά σου όμορφη... *μου δώσε ενα φιλi στα χείλη και,δεν καταλάβε από που του ήρθε, του δώσα ενα χαστούκι τόσο δυνατό που του φύγε η μασέλα (σχήμα λόγου). Ενα πνιχτο γελακι ξέφυγε απ'τον Harry*

L: Μωρή πουτανα νου σπασες το σαγόνι...*ειπε πιάνοντας το κοκκινησμενο μέρος Π τον είχα χτύπησει*

S: Πόσο μαλακας είσαι? Λες οτι θες στον φιλο σου.. και μετά κάνεις-

L: Και συ πως ξες τι λέω με τους φίλους μου?

S: Αν δν θες να τα μαθαίνω να μην αφήνεις ανοιχτό το φβ σε δημόσιο υπολογιστή.. *εκείνος χλωμιασε αλλα μετά επανήλθε ο κανονικός Louis*

L: Κάλυτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Τουλάχιστον έμαθες τι πραγματικά είσαι για μενα Selly. Ενα ασήμαντο παιχνιδάκι.. Θα προτιμούσα οποιαδήποτε αλλη εκτός από σενα.. Ενα γκομενάκι για τον- *μπήκε ανάμεσα μας ο Harry*

Η: Επ, λίγα τα λόγια σου για το κορίτσι μου.. *ΜΕ ΕΙΠΕ ΚΟΡΊΤΣΙ ΤΟΥ?! OMFG!! Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ! Μέσα μου έκανα τούμπες απ'τή χαρά μου... αλλα εξωτερικά έκανα μόνο ενα αχνό χαμογελακι*

L: Κορ- Δν το ΠΙΣΤΕΥΩ! Ειναι ΑΔΎΝΑΤΟΝ! *μονολόγουσε προχωρώντας στην τάξη του αφού χτύπησε κουδούνι για τελευταία ωρα*

S: Με είπες κορίτσι σου? * τον ρώτησα δυσπιστη κατευθυνόμενοι στην τάξη*

Η: Ναι σε ενοχλεί? *ρώτησε ψιλο ντροπιασμένος

S: Ούτε καν! Το λατρεύω! Δλδ μπορώ και γω να σε λεω "αγόρι μου"?

Η: Εσύ μπορείς να με λες όπως θες *μου κλείσε το μάτι και έκατσε στο θρανίο με τον Liam. Εγώ κάθισα στο θρανίο μ αλλα η Βάσω κάθονταν με την Άρια αποφεύγοντας με.. Ένιωθα απαίσια για την φίλη μου αλλα κάθε φορά που πήγαινα να κοιτάξω τον Harry και εκείνος ίδη με κοιτούσε ολΑ τα προβλήματα μου εξαφανίζονταν.. Και,ξέρετε τώρα,ως ερωτευμένο ζευγαράκι κάναμε ναζακια μετα ματια μας κλπ,κλπ,κλπ και έβλεπα όλη την ωρα την Άρια να μας κοιτάει με ενα βλέμμα εκνευρισμενοζηλειεκδικησης αλλα για αυτη δν ένιωθα λύπη αφού τα χε με τον Niall τον απατουσε με τον Έλαο_ενα αγόρι της ταξης μας_ και,επδ δεν της έφταναν μόνο αυτοί, την έπεφτε και στο Harry ΜΟΥ οπότε είχα μια ΣΚΑΣΊΛΑ για το αν την πληγώνε η σχέση μου με τον Harry!*