Angels Vs. Demons

Chapter 6

Στέκεται όρθιος πάνω στον ανεμοδαρμένο γκρεμό περιμένοντας υπομονετικά την πλήρη ανατολή του ηλίου. Στους πρόποδες του υψώματος ξεκινά μία οριζόντια, επίπεδη, ομαλή έκταση γης. Την πεδιάδα διατρυπούν αμέτρητα, πανύψηλα, αιωνόβια δέντρα. Η υποτονική του έκφραση και το στητό του παράστημα μαρτυρούν την αυτοπεποίθηση και το αίσθημα ανωτερότητας που νιώθει. Η ανατολή του ηλίου ολοκληρώνεται. Το ηλιόφως ποτίζει κάθε σημείο της γης μα φαίνεται πως ακουμπά με δισταγμό την σκοτεινότητα της φυσιογνωμίας του. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερνικήσει το σκοτάδι του.

Ο δαίμονας κάνει δύο μεγάλα βήματα μπροστά και αφήνει το σώμα του να πέσει στο κενό.

Κατευθύνεται με τεράστια ταχύτητα προς το ψηλό δάσος. Παντελώς εκτεθειμένος στον αέρα και στις ελκτικές δυνάμεις που ασκεί η βαρύτητα. Πέφτει πλησιάζοντας όλο και περισσότερο τη σύγκρουση. Διαπερνά τα στρώματα της ατμόσφαιρας το ένα μετά το άλλο. Κατά την πτώση η αδρεναλίνη του εκκρίνεται ξανά και ξανά. Ωστόσο η έκφραση του προσώπου του παραμένει σκληρή και ψύχραιμη.

Ξαφνικά και με ασύλληπτη ταχύτητα δύο επιβλητικά, εξαιρετικά μεγάλου μεγέθους, μαύρα φτερά ξεπροβάλλουν ως δια μαγείας πίσω από την πλάτη του. Τελευταία στιγμή, πετάει πάνω από τα δέντρα. Προκαλεί έντονη κίνηση των φύλλων τους εξαιτίας της απότομης αλλαγής της κατεύθυνσης του ανέμου. Ξέρει πως αν καθυστερούσε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω τώρα θα ήταν αργά. Τόσο κοντά στον θάνατο. Ένα αμυδρό, πλάγιο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του καθώς κατευθύνεται αποφασιστικά προς το πεδίο της μάχης με τα μαύρα του φτερά να σχίζουν τον αέρα.

[ ... ]

Το ανάκτορο φωτίζεται άπλετα από τον αγουροξυπνημένο ήλιο. Μία ανθισμένη αμυγδαλιά φέρνει τα πρώτα μηνύματα της άνοιξης στη βασιλική αυλή. Η φύση πιο όμορφη από ποτέ.

Εκείνη βρίσκεται στο υπνοδωμάτιό της. Κάθεται στο μπουντουάρ και κοιτάζει το είδωλό της στον καθρέφτη καθώς χτενίζει τα κατάξανθα μαλλιά. Κινεί αργά τη χτένα από πάνω προς τα κάτω. Από τη ρίζα έως και τις άκρες. Με κάθε κίνηση του οδοντωτού αντικειμένου διαχωρίζει υπομονετικά τους ολιγάριθμους και μικρούς κόμπους. Οι καθαρές και ελαφριές μπούκλες της πέφτουν ξεκούραστα στους ώμους. Μακριές τούφες ταξιδεύουν έως και το ύψος της μέσης της. Οι φυσικές ανταύγειες μεταβάλλουν διακριτικά την εικόνα σε κάτι λαμπρότερο. Τα μαλλιά της είναι μακράν τα πιο αξιοθαύμαστα σε ολόκληρη τη φυλή των αγγέλων.