Angels Vs. Demons

Chapter 20

~ ~ ~

Τον πλησιάζει, η λαγνεία στην έκφραση του αγίου προσώπου της είναι πρωτοφανής. Βγάζει τα ρούχα της, πετώντας τα εδώ κι εκεί καθώς τον προσεγγίζει. "Δεν με νοιάζει τίποτα πια." φτάνει κοντά του. Είναι ολόγυμνος. Το ίδιο και αυτή. Αρχίζει να φιλάει το λαιμό του, εκουσίως. "Όλοι πεθαίνουμε κάποια στιγμή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο."

Το κεφάλι του πλαγιάζει, δίνοντάς της καλύτερη πρόσβαση. Ο άγγελος κατευθύνεται προς τα κάτω. Στο στέρνο, στην επίπεδη και γεμάτη μυς κοιλιά του. Είναι έτοιμη να γονατίσει για εκείνον, όμως τελευταία στιγμή ισιώνει όρθιο το σώμα της. Χαμογελάει με το βρυχηθμό του. Το απολαμβάνει καθώς τολμά και παίζει για πρώτη φορά με το κορμί του.

Πιάνει το όργανό του στα δύο αποφασισμένα χέρια της. Το πλαγιασμένο του κεφάλι υποχωρεί πίσω, χάνοντας κάθε επαφή με το περιβάλλον. Το αθώο της πρόσωπο βρίσκεται υπερήφανο κάτω από το πιγούνι του, μυρίζοντας το υπέροχο δέρμα του και του ψιθυρίζει με μισόκλειστα μάτια, "Ωστόσο, μπορούμε πάντοτε να διαλέξουμε ποιος θα είναι αυτός ο τρόπος."

Τα χέρια της έχουν σχηματίσει την τέλεια αυταπάτη του κόλπου της. Τον έχει περικυκλώσει, τρίβοντάς τον πάνω-κάτω. Το ζαλισμένο του βλέμμα πέφτει μπροστά και τα χέρια του ακουμπούν τους ώμους της, δεξιά κι αριστερά, για στήριξη. Ο δαίμονας παρακολουθεί τα μικρά της δάχτυλα να τρίβουν γύρω γύρω το μακρύ του μόριο.

Η Kathrine ακολουθεί το βλέμμα του. Και οι δυο τους κοιτούν κάτω, αναμένουν τη λύτρωσή του. Ερεθίζεται όταν βλέπει το όργανό του να τρέμει ελαφρώς μέσα στα κινούμενα χέρια της. Αυξάνει το γοργό ρυθμό της και το στόμα του ανοίγει με μια αόριστη ανάσα. "Η αιτία του δικού μου θανάτου θέλω να είναι.."

"Ναι;" αναστενάζει, εκλιπαρώντας τη να συνεχίσει τη φράση της.

"..υπέρμετρη ηδονή." αναστενάζει και εκείνη, καθώς τον βλέπει να ανακουφίζεται τελειώνοντας μέσα στα χέρια της.

Δεν τον αφήνει στιγμή. Το κεφάλι της κατευθύνεται κοντά στο αυτί του με τα αδιάντροπα χείλη της να ικετεύουν, "Σε παρακαλώ, κάνε μου έρωτα μέχρι να πεθάνω."

~ ~ ~

"ΌΧΙ." φωνάζει και πετιέται όρθια στο κρεβάτι. Το στέρνο της ανεβοκατεβαίνει ορμητικά με ασαφής αναπνοές, ενώ τα μάτια της έχουν ανοίξει διάπλατα.

Ήταν μονάχα ένα όνειρο.

Ένας εφιάλτης.

Της παίρνει λίγη ώρα για να συνέλθει και να καταλάβει πού βρίσκεται. Αυτό το δωμάτιο δεν είναι το υπνοδωμάτιό της. Στο μυαλό της στριφογυρνούν ξεθωριασμένες εικόνες, λέξεις και μνήμες. Ωστόσο, ο ήχος ενός εκκωφαντικού κεραυνού της υπενθυμίζει τα πάντα. Η τελετή είχε φτάσει στο τέλος της. Όταν η Kathrine και ο πατέρας της, αλλά και η υπολειπόμενη φυλή των αγγέλων ήταν έτοιμοι να φύγουν από αυτό το καταραμένο παλάτι, ο βασιλιάς των δαιμόνων είχε άλλα σχέδια. Τους πρότεινε φιλοξενία λόγω της καταρρακτώδους βροχής που δεν έλεγε να κοπάσει. Ο πατέρας της, χωρίς δεύτερη σκέψη, είχε δεχθεί άφοβα την πρότασή του. 'Έχουμε εικοσιτετράωρη ειρήνη, δεν μπορούν να μας βλάψουν.' διέλυσε για μία ακόμη φορά τις ανησυχίες της με τη γαλήνη του. Ψάχνει με το βλέμμα να βρει το ρολόι του κρύου δωματίου, είναι 3 τα ξημερώματα. Είχε αποκοιμηθεί ύστερα από πολύωρη προσπάθεια, έχοντας τώρα αυτό το αλλόκοτο όνειρο να την ξυπνά απότομα, εξοβελίζοντας διαπαντός την ηρεμία της.

Το δεξί της τακούνι εφάπτεται πρώτο με το πάτωμα, το αριστερό της ακολουθεί. Κατευθύνεται προς την πόρτα, την ανοίγει σιγανά και εξέρχεται απ' το ξένο υπνοδωμάτιο. Περιπλανιέται στους ατελείωτους διαδρόμους όσο πιο αθόρυβα μπορεί να κατορθώσει. Σύντομα αντιλαμβάνεται ότι το ενδεχόμενο να την ακούσουν είναι μηδαμινό. Ολόκληρο το παλάτι δονείται από κραυγές ηδονής που αντηχούν στους τοίχους του κάθε δωματίου. Ακούει τα κρεβάτια να τρίζουν, έτοιμα να σπάσουν. Η Kathrine σοκάρεται με τις τσιρίδες που βγαίνουν από το στόμα τους, τρυπούν το τύμπανό της λες και ο τοίχος που τους χωρίζει είναι από χαρτί. Ένα ανδρικό μουγκρητό λίγο παραπέρα μοιάζει να ταιριάζει στη χροιά του Zayn. Ίσως, ξεδίνει στην υποτιθέμενη αρραβωνιαστικιά του. Τι υποκριτής και αισχρός. Αναρωτιέται αν και ο Harry βρίσκεται κάπου πίσω από αυτές τις κλειστές πόρτες. Γνωρίζει ποια είναι η απάντηση. Αμέσως, πιάνει τον εαυτό της να ζηλεύει στη σκέψη του να αγγίζει κάποια άλλη.

Εισέρχεται σε μια τεράστια αίθουσα. Την προσοχή του αγγέλου ξεκλέβει μεμιάς το μεγάλο, μαύρο πιάνο στο κέντρο της και κάθεται στο χαμηλό του σκαμπό. Ακουμπάει με σεβασμό το πρώτο, άσπρο πλήκτρο. Τα ακροδάχτυλα, στη συνέχεια, σύρονται απαλά σε όλο το μάκρος της σειράς των λευκών πλήκτρων, παράγοντας και φέρνοντας στη ζωή κάθε πιθανή, υπάρχουσα νότα. Στο μουσικό παιχνίδι παρασύρεται και το άλλο χέρι. Αρχίζει να παίζει έναν ήρεμο και άγνωστο σκοπό.

Δεν ακούει τα μεγάλα βήματα του Harry που πλησιάζουν προς το μέρος της.

Ανυψώνει το κρυστάλλινο ποτήρι και το φέρνει στα ροδαλά χείλη του, καταπίνοντας μία γουλιά. Το δραστικό αλκοόλ τσούζει τον ουρανίσκο του, κατρακυλάει τον οισοφάγο, γρατζουνάει τους πνεύμονες έως ότου αναμειγνύεται και γίνεται ένα με το κατακόκκινο αίμα - διαρρέει πια όλο του το σώμα. Η Kathrine συνεχίζει να παίζει τον άγνωστο σκοπό στο πιάνο, αλαφροπατώντας τα ασπρόμαυρα πλήκτρα με τα ακροδάχτυλά της.

"Ωραία μελωδία." τη φιλοφρονεί.

Η πριγκίπισσα ταράζεται και σταματάει να παίζει, θέλοντας να τον απωθήσει όσο πιο σύντομα γίνεται.

Ο δαίμονας τώρα στέκει από πίσω της. Γέρνει ελαφρώς το σώμα του κάτω προς το δικό της, "Αλλά είμαι σίγουρος πως εσύ βγάζεις ωραιότερους ήχους.." ψιθυρίζει δίπλα από τα μαλλιά της, "..καθώς σε παίρνω από πίσω, σκυμμένη επάνω σε αυτό το πιάνο."

Μισεί το τρέμουλο που αυτή τη στιγμή κυριεύει κάθε της σημείο. Ευτυχώς, ισιώνει όρθιο το επιβλητικό του σώμα και νιώθει πως μπορεί να ανασάνει ξανά. Ακούγοντας τη βραχνάδα της φωνής του και βλέποντάς τον να πίνει δύο συνεχόμενες γερές γουλιές από το κόκκινο ποτό που κρατά στα χέρια του, η Kathrine γνωρίζει ότι η επιθετικότητά του μεγαλώνει με το πέρασμα κάθε κλάσματος του δευτερολέπτου. Στηρίζει ελάχιστα το σώμα του στο μαύρο μουσικό όργανο.

"Μη σταματάς να παίζεις. Συνέχισε." την προτρέπει με αυταρχικό τόνο.