Υπήκοοι, πιστοί υπηρέτες, ταπεινοί δούλοι, κι όλο το μεγαλειώδες βασίλειο διανύει μια συνήθης περίοδο. Ωστόσο, όποτε πιστεύεις ότι ξέρεις επακριβώς τη ροή της ημέρας που σου ξημερώνει κάνεις μεγάλο λάθος. Νομίζεις ότι θ' ακολουθήσει η καθημερινή, βαρετή, ίδια ρουτίνα. Όμως η ζωή δε θέλει ποτέ να σε βλέπει να τη βαριέσαι. Δεν της αρέσει να την αποκαλείς προβλέψιμη, καθόλου. Έτσι, με το που σκεφτείς ότι η καθημερινότητά σου επαναλαμβάνεται, η ζωή θ' αλλάξει τα σχέδιά της για τη δική σου ημέρα. Μπορεί να τη κάνει ομορφότερη, μπορεί όμως και άσχημη, πολύ άσχημη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τη χρωματίσει - δε θα 'ναι πια βαρετή. Κάπως έτσι η εκ νέου εκκίνηση του πολέμου αναθέτει ευλαβώς τα ηνία στους δαίμονες, εφόσον η πρώτη κιόλας μάχη αποτέλεσε ένα αρκετά αποκαρδιωτικό πλήγμα για το στράτευμα των αγγέλων. Σύγχυση, έλλειψη τάξης, έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια ήταν απ' τις περιπλοκές που δημιουργήθηκαν ευθύς αμέσως. Μέσα σ' ένα κλίμα αναστάτωσης με ασυντόνιστες σκέψεις είτε στρατηγικές υποθέσεις πάρθηκαν λαθεμένες αποφάσεις. Μία απ' αυτές, ίσως η σοβαρότερη, ήταν η επέκταση του στρατού στέλνοντας παιδιά κάτω των δεκαοχτώ ετών. Η αιχμή του βέλους διαπερνούσε με φρικαλέα ευκολία το ευπαθές δέρμα τους, όπως άλλωστε και αναμένονταν. Έτσι οι νεαρές, αγγελικές ψυχές τους εξανεμίζονταν σαν αδιόρατος καπνός μέρα με τη μέρα. Μία επιπλέον εσφαλμένη απόφαση ήταν σίγουρα κι εκείνη του πατέρα της, να συνεχίσει να μάχεται. Όταν επέμενε να τον πείσει να ξεκουραστεί εκείνος απλά δεν θα έπαιρνε από λόγια. Είναι κάτι παραπάνω από πεισματάρης και υπερήφανος για να άφηνε το βασίλειο αυτή τη κρίσιμη περίοδο. Η Kathrine θαύμαζε τον ζήλο του, μα πάνω απ' όλα τ' άλλα βάζει την υγεία του.
Περιμένει με υπομονή τον γιατρό του ανακτόρου να βγει απ' το δωμάτιο. Όταν ακούγεται το χερούλι της ξύλινης πόρτας, πετάγεται από τη θέση της και τον πλησιάζει με αργά βήματα.
"Λοιπόν;" ανησυχία χρωματίζει τον τόνο της φωνής της.
"Πρέπει να παραμείνει στο κρεβάτι για κάποιες μέρες."
"Μου.. μου είχε πει ότι σχεδόν το ξεπέρασε. Τι έγινε;" αδυνατεί να πιστέψει την τροπή που πήραν τα πράγματα.
"Πράγματι, είχε κάνει μια αξιοσημείωτη βελτίωση." αναγνωρίζει. "Όμως, αφότου επιστρέψατε πριν από τρεις μέρες η πληγή του άνοιξε αρκετά, ταλαιπωρήθηκε. Δεν έπρεπε να γίνει αυτή η μετακίνηση.." εξηγεί με ηρεμία.
"Εγώ δεν ήθελα να πάμε ποτέ σε εκείνο το παλάτι.." το πρόσωπό της έχει χλομιάσει απ' τη λύπη που τη ταλανίζει συνεχώς τις τελευταίες μέρες. Τις τελευταίες εβδομάδες. Ίσως πάλι, απ' τη στιγμή που πρωτοείδε εκείνον τον δαίμονα. Τα μάτια τους είχαν έρθει μεμιάς σε αντιπαλότητα. Είχε δημιουργηθεί κάτι μέσα της, το οποίο όχι μονάχα δεν παύει να υπάρχει αλλά μεγαλώνει, τη βαραίνει.
ESTÁS LEYENDO
Angels Vs. Demons
Fanfic❝Μερικές φορές, οι απαιτήσεις μας ξεπερνούν τα όρια. Μερικές φορές, η ακόρεστη επιθυμία να αποκτήσουμε κάτι ακόμα είναι τόσο δυνατή που μας θολώνει. Το υποσυνείδητο και η λογική απλά σωπαίνουν ξέροντας πως οποιαδήποτε παρέμβασή τους δεν θα έχει κανέ...
