Angels Vs. Demons

Chapter 21

Ακούγοντας τη βραχνάδα της φωνής του και βλέποντάς τον να πίνει δύο συνεχόμενες γερές γουλιές από το κόκκινο ποτό που κρατά στα χέρια του, η Kathrine γνωρίζει ότι η επιθετικότητά του μεγαλώνει με το πέρασμα κάθε κλάσματος του δευτερολέπτου. Στηρίζει ελάχιστα το σώμα του στο μαύρο μουσικό όργανο.

"Μη σταματάς να παίζεις. Συνέχισε." την προτρέπει με αυταρχικό τόνο.

Υπακούοντας, κάνει ό,τι της λέει. Συνεχίζει να παίζει τη μελωδία. Αισθάνεται τα μάτια του να κατατρώνε το σώμα της, κοιτώντας τη με προσήλωση. Αρχίζει να αγχώνεται χωρίς λόγο, νιώθει για πρώτη φορά έλλειψη βεβαιότητας, αμφιβάλλοντας για τις ικανότητές της. Παρ' ότι είναι νευρική, όλως παραδόξως η μελωδία διατηρείται άριστη. Αναμένει ανυπόμονα τη στιγμή που η επίμονη ματιά του θα σπάσει, κοιτώντας κάπου αλλού έστω για ένα δεύτερο του λεπτού. Αναμένει τη μικρή αυτή στιγμούλα που θα της δοθεί η ευκαιρία να αναπνεύσει. Η απολυτρωτική στιγμή δεν έρχεται ποτέ. Η ματιά του παραμένει εκεί, επάνω της, ατενίζοντάς τη με ακράδαντη πίστη. Ένας κόμπος δένεται στο στομάχι της, ψηλό και άλυτο κουβάρι. Δείχνει ήρεμος, όμως η σφιγμένη του γροθιά γύρω από το κρυστάλλινο ποτήρι προδίδει τον μέχρι στιγμής καλά συγκαλυμμένο του θυμό. Θα ραγίσει είτε ο θυμός του, είτε το γυάλινο κρύσταλλο. Ο άγγελος νιώθει να κουράζεται εξαιτίας της τόσο μεγάλης έντασης στον αέρα.

"Δεν μπορώ να το κάνω." αγανακτεί.

Εξεγείρεται από το μικρό κάθισμα και ξεκινάει να κατευθύνεται γοργά προς την κλειστή πόρτα. Όταν πάει να ανοίξει, είναι κλειδωμένη. Ανεβοκατεβάζει μανιακά το μπρούτζινο χερούλι, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αρχίζει να πανικοβάλλεται.

"Ανοίξτε μου!" φωνάζει για βοήθεια.

Ο δαίμονας καταλήγει πίσω από τη γυμνή της πλάτη με πέντε δρασκελιές.

"Είναι κανείς εκεί;" φωνάζει ξανά. Πιο δυνατά από πριν.

Τα χείλη του αγγίζουν με ευλάβεια τη γύμνια της πλάτης της. Το αγγελικό σώμα ισιώνει χωρίς συναίσθηση εξαιτίας του άμεσου αισθησιασμού που το κατακλύζει.

"Φώναξε όσο θες. Δεν πρόκειται να σε ακούσει κανείς." την αποθαρρύνει.

Η γλώσσα του διαγράφει ένα υγρό μονοπάτι στη ράχη της, ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω. Έχει ανατριχιάσει ολόκληρη. Ο κομψοεπής λαιμός της περιβάλλεται από ένα κολιέ με ατελείωτες, ολόλευκες, βαρύτιμες πέρλες. Το κρεμαστό μαζεύεται ενδιάμεσα στο βαθύ σχίσιμο του μπούστου της. Το βλέμμα του φλογίζεται δίψα όταν το κοιτά από ψηλά. Με το ένα του χέρι, αρπάζει το κόσμημα και το τραβάει βίαια μακριά από το λαιμό, σχίζοντας πανεύκολα τη χοντρή αλυσίδα και χαράσσοντας μια επιπόλαιη γρατσουνιά στο δέρμα της. Πολύτιμες πέρλες ξεχύνονται και κατρακυλούν γύρω τους, ηχώντας σαν καλοκαιρινή μπόρα καθώς πέφτουν στο πάτωμα του δωματίου.