Angels Vs. Demons

Chapter 8

Μία νέα ημέρα ξημέρωσε. Οι αχτίδες φωτίζουν αδύναμα τα γύρω χωριά. Τρυπώνουν στα σπίτια από τα κατώφλια των ξύλινων πορτών, δίνουν χρώμα στη σκοτεινιά μίας παράγκας, ζεσταίνουν όσους άστεγους κοιμούνται στους δρόμους. Μερικές από αυτές χύνουν ευθύγραμμα το φως τους προς το επιβλητικό παλάτι. Διαπερνούν το λεπτό ύφασμα των άσπρων κουρτινών και εισβάλλουν στην μεγάλη αίθουσα. Φτάνουν έως τον όμορφο άγγελο και χαϊδεύουν απαλά τα ροδοκόκκινα μάγουλά της.

Τα ακροδάχτυλά της κινούνται με ευκολία πάνω στο πιάνο. Το λευκό μουσικό όργανο βρίσκεται στο κέντρο του δωματίου. Η μακριά ουρά του του προσδίδει επιπλέον αίγλη. Τα μικρά μαύρα πλήκτρα αποτελούν τη μόνη αντίθεση στο μάτι. Πατά τα πλήκτρα, ένα μαλακό σφυράκι καλυμμένο από τσόχα σηκώνεται και κρούει την αντίστοιχη χορδή. Κάθε φορά παράγεται και ένας ξεχωριστός ήχος. Η δυνατότητα να δίνει μια διαφορετική νότα από το κάθε δάχτυλο και να κάνει κάθε νότα απαλή ή δυνατή, δίνει στο πιάνο μια εκπληκτική ποικιλία έκφρασης. Προτιμά να παίζει χαλαρωτικές, παραμυθένιες μελωδίες. Η αγάπη της για την κλασική μουσική πηγάζει από τις μουσικές συνήθειες της μητέρας της. Έμαθε να παίζει από πολύ μικρή, από τη νηπιακή της ηλικία. Έτσι, η ευχέρειά της τώρα είναι αξιοθαύμαστη.

Τα μάτια της κλείνουν και αφήνεται στη μουσική. Ταξιδεύει σε έναν μακρινό, ονειρικό κόσμο. Έναν κόσμο όπου οι λέξεις ‘κακία’ και ‘πόλεμος’ είναι άγνωστες. Ένας δαίμονας εμφανίζεται και διαταράσσει την ηρεμία του ξύπνιου ονείρου της. Η απόχρωση των ματιών του είναι η πιο ενδιαφέρουσα και μυστηριώδης ερμηνεία του πράσινου. Απλησίαστος, απρόσιτος και ψυχρός. Η ζοφερότητα και στωικότητα τον χαρακτηρίζουν. Τα μάτια της ανοίγουν και την ίδια στιγμή το μετανιώνει αφού η μορφή του δαίμονα σβήστηκε μονομιάς. Το δωμάτιο είναι άδειο. Κάθεται στο κέντρο του με μοναδική συντροφιά τη μελωδία του λευκού πιάνου.

[ ... ]

Η εικόνα του γυμνού της σώματος έχει στοιχειώσει τα πιο σκοτεινά μέρη του μυαλού του. Την είδε. Ήταν εκεί. Η μουντότητα του ουρανού και η σκιά ενός δέντρου τον έκρυβαν. Η λευκή της επιδερμίδα λεία και απαλή. Οι καμπύλες της ζουμερές και ευκρινείς. Μπορούσε να διακρίνει κάθε περίγραμμα και λεπτομέρειά τους. Το ευωδιαστό, δροσερό αεράκι της άνοιξης έγλυφε κάθε απόκρυφο σημείο της αναίσχυντα και ηδονικά. Σταγόνες γλυκού νερού ταξίδευαν σε ολόκληρο το αψεγάδιαστο σώμα. Ο ήλιος έβαψε κόκκινο τον ορίζοντα καθώς έδυε και τα ολόξανθα μαλλιά έλαμπαν κάτω από το απειροελάχιστο φως. Τα γυναικεία στήθη έμοιαζαν τόσο σφριγηλά και σφιχτά, που ήθελε να τα σκεπάσει με τις μεγάλες παλάμες του και να νιώσει τις διογκωμένες ρώγες κάτω από το άγγιγμα. Ήθελε να την κάνει δική του. ‘Είναι άγγελος.’ μια αδύναμη φωνή, το υποσυνείδητό του, του υπενθυμίζει.

"Τι σκέφτεσαι;" τον ρωτάει αδιάφορα καθώς παίζει με μία τούφα από τα μαύρα μαλλιά της.

Δεν της απαντά. Γυρνάει το κεφάλι του για να την αντικρίσει. Και οι δυο τους γυμνοί και ξαπλωμένοι στο μεγάλο κρεβάτι του τεράστιου υπνοδωματίου του. Το καλλίγραμμο σώμα της καλύπτεται μονάχα από ένα μαύρο σατέν σεντόνι. Στιγμές από τη χθεσινή τους νύχτα περνούν απ’ το μυαλό του. Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στα δαιμονικά της χείλη. Αποκαλύπτει αργά αργά τα μέλη του σώματός της έως ότου το γυαλιστερό ύφασμα βρίσκεται στο πάτωμα. Τα πράσινα μάτια του σκοτεινιάζουν ακόμη περισσότερο.

Ανεβαίνει πάνω της, καλύπτοντας το σώμα της με το δικό του. Ο ερεθισμένος ανδρισμός του ζητά απελπισμένα ανακούφιση. Τα πόδια της ανοίγουν οικειοθελώς, διάπλατα και αισθησιακά, ζητώντας τον. Μπαίνει μέσα της με δύναμη. Αναπάντεχα και απροειδοποίητα. Τα μάτια της κλείνουν και το στόμα της ανοίγει. Ο δαίμονας δαγκώνει λαίμαργα το λαιμό της. Τραυματίζει την ευαίσθητη περιοχή αφήνοντας ορατά μοβ σημάδια. Στεναγμοί ανάμεικτοι, πόνου και υπέρμετρης ευχαρίστησης εγκαταλείπουν τα χείλη της. Μη αφήνοντάς της χρόνο να προσαρμοστεί στο μεγάλο μήκος του, μπαίνει και βγαίνει χωρίς οίκτο. Κραυγές ηδονής κατακλύζουν το υπνοδωμάτιο και αντηχούν στους τέσσερις τοίχους. Απομακρύνει τα σαρκώδη χείλη του από το λαιμό της και με τα δυο του χέρια πιάνει τα λυγισμένα πόδια της. Τα σηκώνει και τα συγκρατεί ψηλά. Η ευχαρίστηση είναι δυσβάστακτη καθώς αποτραβιέται και σπρώχνει ανελέητα, βαθύτερα μέσα της.

"Ποιος σε γαμάει καλύτερα απ’ όλους;" ρωτά με βραχνή φωνή.

Παίρνει κοφτές ανάσες μα της είναι αδύνατον να μιλήσει.

"Πες μου." προστάζει, μπαίνοντας και βγαίνοντας ξανά και ξανά.

"Εσύ." απαντά ξέπνοα, με όση δύναμη της έχει απομείνει.

Το κολοσσιαίο του όργανο μαστιγώνει βίαια τα κολπικά της τοιχώματα. Οι ωθήσεις του επιταχύνονται με τα πόδια της να βρίσκονται στον αέρα και το στόμα της να είναι ορθάνοικτο. Η ορμητικότητά του θα της δημιουργήσει πληγές και θα την κάνει να μην μπορεί να καθίσει ή να περπατήσει για μέρες. Όμως δεν θα είναι η πρώτη φορά. Η ίδια φαίνεται ότι απολαμβάνει τον πόνο με το παραπάνω εφόσον κάθε βράδυ προσφέρεται να κοιμηθεί μαζί του με τη θέλησή της. Ως πρίγκιπας και κληρονόμος του βασιλείου όλων των δαιμόνων, έχει αυτό το πλεονέκτημα. Τη δυνατότητα να επιλέξει οποιαδήποτε γυναίκα της φυλής του η οποία θα έχει την τιμή να ικανοποιεί τις ανδρικές του ανάγκες, επανειλημμένα και ακούραστα. Όλες, πάντοτε δίνονται εκούσια και ικετεύουν για περισσότερα. Ο ρυθμός του αυξάνεται και τα μάτια της γουρλώνουν από τον απότομο, δυνατό οργασμό. Φτάνουν στην κορύφωση, εκείνη με μία δυνατή κραυγή και εκείνος ανασαίνοντας βαριά.