Kuya, I love you. | (WayV Fan Fiction)

fourteen

Hail's POV

Christmas vacation passed by immediately. Yes, parang dumaan lang bigla yung bakasyon tapos wala na. Simula na ulit ng paghihirap namin. 

"We are going to have a team building, and it will be a three day event. Sagot ng school ang hotel at venue." Lumiwanag ang mukha nang lahat sa amin. Akalain niyong nakatagal talaga ako sa dance club?

"WOOOOH! MASAYA YON!"

"YES!" 

Iyan ang reaction nang lahat. Matatawa ka na lang dahil sobrang saya nila ng marinig ang announcement ni coach. 

"Dahil hindi na kayo pwedeng abalahin sa mga susunod na terms, gagawin na natin 'to ngayon dahil kababalik niyo lang from vacation at wala pa tayong masyadong ginagawa. Nasubmit ko na sa administration ang mga kailangang requirements, medical certificates niyo na lang ang kulang."

"Wow! Aylabyu na talaga coach!" Sigaw ni Sean kaya natawa kaming lahat. 

"Isubmit niyo na lang ang medical certificates na iyon kay Ten within this week para maapprove na talaga ng admin at maischedule na ang ating team building." 

"YES COACH!" Sagot naman namin.

"Okay, that's it for today." He smiled at us at nagpaalam na. Yes, wala pa kaming masyadong gagawin ngayon dahil nga babago pa lang naman kaming balik from vacation kaya nagkukwentuhan na lang kami ngayon dito sa dance studio.

"Hail." Tawag sa akin ni Sean kaya nilapitan ko siya. "Para sa'yo oh." He handed me a small box na may magandang balot. Eh?

"Ano 'to?" I chuckled but I can't feel at ease dahil dito. Narinig ko yung usapan nila ni kuya noon. He likes me daw. Liligawan niya daw ako. Hindi naman niya ako tinatanong kaya ayokong ibring up yung topic na yun. Aish. Bahala na nga.

"Just open it." 

"O--okay." I tried to smile. Inalis ko yung ribbon ng box at balot nito saka binuksan. It was a silver heartbeat bracelet. Ang cute! "Sean.. Hindi mo ako kailangang bigyan nito." I feel somehow guilty. Ayoko kasi yung binibigyan ako nang hindi ko naman hinihingi. It feels like I have to return the favor to whoever gives me something na hindi ko naman hiniling. I somehow feel burdened. Pero ayoko rin namang saktan si Sean.

"May meaning yan." Huh? Meaning? "Malalaman mo rin Hail. Please, tanggapin mo. Just think of it as a late Christmas gift. Wala akong hinihintay na kapalit. Malalaman mo rin yung meaning niyan sa tamang panahon." I never saw Sean this serious. Ang seryoso nang mukha niya ngayon. Pansin ko ring nagiiwasan si ate Erri at Sean. Dahil nga siguro yun sa nireject ni Sean si ate Erri. Ang kapal ng mukha no? Lol.

"Sa--salamat." I tried to smile again. Wala akong magawa. What to do?!  What to do? What to do? Huhu.

Bigla ko tuloy naalala yung exchange gift namin ni kuya noong pasko. Syempre ugali na namin ang bigyan ang isa't isa ng regalo.

*flashback*

"Waaaaaa!" I exclaimed. Ang tagal ko ng gustong makakuha nang album ng Neo Culture. Yung favorite kong korean boy group. Huhu. Ang tagal ko nang inaasam 'to tapos binigay sa akin ni kuya! My First and Last, Chewing Gum and We Young! 

"Whoa whoa." Tumawa bigla si kuya ng niyakap ko siya. Halos mangiyak ngiyak na ko. Huhu! Ang tagal ko ng gustong magkaroon nito e! 

"Thank you thank you thank you kuyaaaa! The best ka talaga!"