Kuya, I love you. | (WayV Fan Fiction)

thirty

Ten's POV

I reached the hospital and rushed to Hail's room na sinabi sa akin ni Sean. Hindi ko nadatnan ang mama niya doon. Malamang na hindi pa alam ni papa ang nangyari dahil nga hiwalay na naman ang parents niya at mama niya ang kasama niya sa bahay.

"Aish. Hail, ano bang nangyari?" She was sleeping pero may benda yung ulo niya at braso. Sinabi naman ni Sean na hindi ganong kalala yung naging aksidente pero madaming sugat na natamo si Hail. Damn it. Kasalanan ko to. 

Umupo ako sa tabi niya. "Hail.. I'm sorry.."

"Ten?" Bumukas ang pinto. It was her mom. 

"Ma.." Our mom. Seeing her. Seeing him pains me. Parang kumikirot ang puso ko. Parang dinudurog.

"Hail is okay. You don't have to worry."

"Ano pong nangyari?" Tanong ko sa kanya. Umupo siya sa tabi ni Hail. 

"I've hurt our daughter." She sighed and looked at me. "We've hurt you. I'm sorry Ten." Six words. Hindi ko na napigilan ang sarili kong maiyak nang marinig ko ang sorry niya. She's my mom after all. She became my mom.

"Kami ang may kasalanan kung bakit namatay ang mga magulang mo Ten. We're really sorry."

"I knew it. Nalaman ko kay papa." Nagulat siya sa narinig niya mula sa akin. Masakit oo. But I can never bring my parents back. Nangyari na ang nangyari. "Hindi ako galit sa inyo. I know my mom and dad is happy dahil sa inyo ako napunta. Kinukop niyo ako. Pero ma, bakit ganon? Ang sakit. Masakit e. Nasasaktan ako kapag nakikita ko kayo. Nahihirapan ako lalo na kapag nakikita ko si Hail."

"I can never blame you. Mahirap tanggapin Ten. Kaya hindi ko sinabi kay Hail ang lahat. One day you'll understand everything. That we are doing this for our own good."

"I don't know." 

"I'm really sorry." Tinalikuran ko siya at binuksan ang pinto. I can't. I still can't.

"Hindi mo ba hihintaying magising si Hail?" Tanong niya.

"Babalik na lang po ako." I uttered saka umalis.

Hail's POV

Napalingon ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Bumukas ito and an unexpected person came inside my room.

"Ate Erri?" 

"How are you?" I was asleep for days. Medyo okay na rin ako. My mind went blank matapos yung nangyari. Hindi ko alam kung paano haharapin si kuya kung madatnan niya akong gising dito.

"O--okay lang naman. Long time no see." I uttered. Kahit iisang school lang kami ni ate Erri, bihira ko na rin siyang makita dahil lagi silang magkasama ni kuya. Aish. 

She smiled at me. "I won't stay long Hail. I'll just get straight to the point." Huh? Anong ibig niyang sabihin?

"Stay away from Ten." She uttered.

"Huh?"

"Stay away from him. Dahil sa'yo namatay ang mga magulang niya yet he's visiting you here from time to time. Napupuyat siya sa pagbabantay sa'yo gabi gabi. Hail, you're making him suffer."

"What?" I never ask him to do that!

"Just please. Stay away from him already and let him move on."