Ailem tarafından hiç sevilmeyem bir çocuk olmuşumdur hep. Ailem dediğime bakmayın bana adeta bir kin duygusuyla bakıyorlardı.
Gerçekten canım yanıyordu.Zaten ailemden görmediğim sevgiyi başka kimden görecektim ki?
Bende onları pek zevmezdim. Hani çocuklar annesinin kokusunu duymadan,ona bir kere bile sarılmadan,ondan tek bir güzel söz bile duymadan yaşayamazlar ya, bende o çocuklardan biriydim işte. Bazı çocuklar "anne" kelimesini duyunca kalbi titrer, gözlerinin içi adeta parıldar. Lakin ben asla o duyguları yaşamadım. Anne sevgisi nedir bilmedim.Bir ailem olmadı hiç,hep kendi içimde yaşadım hissettiklerimi. İhtiyaç duymadım belkide bir aileye. Ben tek başıma savaşmak zorunda bırakılmıştım,hayatın zorluklarıyla... Oysa ki daha küçüktüm. O küçücük bedenim,nasıl dayanırdı ki hayatın acımasızlıklarına...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY BU GECE ÇOK KARANLIK
Short StoryHep geçmişimle yaşayacaktım belki,asla unutamayacaktım o günleri İzi kalacaktı kalbimde sevdiklerimin,hemde en derinde Ama asla vazgeçmeyecektim,pes etmek bana yakışmazdı Bende öyle yapacaktım,sabırla ve umutla savaşacaktım. - Siz hiç,ayın karanlık...
