Eniştem'le mahir amca gerekli şartları konuştuktan sonra odadan çıktılar. Eniştem'le tekrar el sıkışıp vedalaştılar. Aslında ne konuştuklarını merak ediyordum doğrusu. Zaten halam'lar gittiği zaman mahir amca'ya sorabilirdim.
-halam; "kendine iyi bak ateşböceği" dedi. Ve çıktılar. Mahir amca'yla ben halam'la eniştem'i uğurladık. Sonunda gitmişlerdi. Üzüldüm aslında gittiklerine. Hemen yanaklarım kızarmaya başladı. Bir daha onları göremeyecektim. Ama belki mahir amca izin verirdi. Nasıl olsa onlar ailemdem kalan tek insanlardı. Ama beni özleyeceklerini hiç sanmıyordum. Hatta belkide benim evden gittiğime sevinmişlerdir. Nasıl olsa onlar'da annem'le babam'dan farksızdı...
Mahir amca'yla beraber içeri geçtik. Hemen mutfağa, bana birşeyler hazırlamaya gitti. Bende o sırada kendime rahat biryer bulup oturdum. Mahir amca'yı ve burayı çok sevmiştim. Çok iyi bir insandı kendisi. Galiba benide sevmişti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY BU GECE ÇOK KARANLIK
Short StoryHep geçmişimle yaşayacaktım belki,asla unutamayacaktım o günleri İzi kalacaktı kalbimde sevdiklerimin,hemde en derinde Ama asla vazgeçmeyecektim,pes etmek bana yakışmazdı Bende öyle yapacaktım,sabırla ve umutla savaşacaktım. - Siz hiç,ayın karanlık...
