Burası; "GESİ KASABASI".
Kendi küçük,ama yüreği büyük. Yıllarca insanlara ev sahipliği yapmış,onların ihtiyaçlarını karşılamış. Nice aşklara şahit olmuş,belki ölümlere,belki çocuklara...
Toprak vermiş " Gesi" onlara,insanlar kıymetini bilmemiş,hep yakmış,yıkmış. Beton dökülmemiş bir yeri bile kalmamış...
Ama,"Gesi" yıkılmamış,dimdik ayakta,insanlarla savaşmış. Umut'unu toprağa,topraktaki köklerine salmış. O toprakta nice çocuklar yetişmiş,nice analar,babalar yine o toprağa bırakıp gitmiş çocuklarını...
"Gesi" hepsine yine ev sahipliği yapmış. Bırakmamış insanları,dallarını kırmalarına rağmen. Köklerini saldığı topraklara,beton dökmelerine rağmen...
Ne vicdanı büyük bir yer burası!..
Gesi;toprağında yaşadığı insanlara hayran,insanlar ise; onun yüreğini paramparça etmeye,onun dallarında cıvıl cıvıl öten kuşları taşlamaya...
Ama Gesi,sadece bir toprak parçası,elinden bir şey gelmez ki,insanları durdursun.İnsanlar gibi merhametsiz,vicdansız değil!
O "Gesi"...
Umutsuzların umudu,evsizlerin evi, ve hayvanların gölgesine sığındığı bir kara parçası...
Ama insanoğlu işte...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY BU GECE ÇOK KARANLIK
Short StoryHep geçmişimle yaşayacaktım belki,asla unutamayacaktım o günleri İzi kalacaktı kalbimde sevdiklerimin,hemde en derinde Ama asla vazgeçmeyecektim,pes etmek bana yakışmazdı Bende öyle yapacaktım,sabırla ve umutla savaşacaktım. - Siz hiç,ayın karanlık...
