Yeni evimi sevmiştim. Eski evimden daha da güzeldi. Yanlız içimi tedirgin eden birşey vardı. Annem'le babam'ın cenaze olayı. Çok kafamı karıştırıyordu...Aklım hala annem'e ve baba'ma yapılmayan cenaze'deydi. İnsan öldüğünde cenazesi olmaz mı hiç?. Neden annem ve babam'ın yoktu. Aklıma koymuştum bulacaktım neler olduğunu. Zaten halamlar'da beni bu yeni evime bırakıp gideceklerdi. Fakat tek bir sorun vardı ki bu cenaze olayını halam'la eniştem'de biliyordu.... Çok geçmeden yeni evimin sahibi geldi. Biraz yaşlı bir adamdı. Temiz yüzlü iyi bir insana benziyordu. Ama halamlar o amcayı tanımıyorlardı galiba. Yaşlı amca beni sevmişti. Gelir gelmez bana sarıldı. Sanki onun çocuğuymuşum gibi bağrına bastı beni. Sevindim,bende yaşlı amcaya sarıldım. Ben bu yeni evimi çok sevmiştim. Ve ilk defa beni bu kadar seven bir insanla karşılaştım... Yaşlı amca'yla eniştem tanıştı,el sıkıştılar. Yaşlı amca kendini tanıttı.
- Ben mahir. Mahir karaca.
Eniştem'de kendini tanıttı. Beraber içeri geçtik. Benim burda yaşayabilmem için gerekli şartları konuştular...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY BU GECE ÇOK KARANLIK
Short StoryHep geçmişimle yaşayacaktım belki,asla unutamayacaktım o günleri İzi kalacaktı kalbimde sevdiklerimin,hemde en derinde Ama asla vazgeçmeyecektim,pes etmek bana yakışmazdı Bende öyle yapacaktım,sabırla ve umutla savaşacaktım. - Siz hiç,ayın karanlık...
