Ruh Hastası !

Bölüm 4 - Ruh Hastası !

BÖLÜM ŞARKISI - ADAMLAR - SARILIRIM BİRİNE

Yatakta oturmuş, el verdiğince camdan dışarıyı izlemeye çalışıyordum. Odadan gelen  homurtuyla yüzümü, karşıda duran koltukta yatmaya çalışan, Yamana çevirdim.

"Yaman orda havalar nasıl ? " dedim sırıtarak. Ben şuan yaralanmış bir halde olduğum için o daracık koltukta yatmam mümkün değildi. O yüzden ben bu kocaman rahat yatakta yatarken, Yaman o koca cüssesiyle o koltuğa sığamaya çalışıyordu.

" Burada havalar kötü. " kapalı gözlerini açıp memnuniyetsizce bana bakarak.

" Kanepede yatmak böyle bir şey işte "  dedim sitemkar bir şekilde. Yaman cümlelerime karşı uzandığı koltuktan kalkıp, yatağın boş tarafına geçip yattı.

"  Oha! Yerine geç." dedim sinirle. Kolumun yaralı olduğunu umursamadan, onu omzundan iteklemeye çalışdım ama pek etki ettiğini söyleyemezdim.

" Yerimdeyim zaten." Dedi elimi tutarak  bir garip hissettim ve elimi ondan çekmeye çalıştım bu hareketin canımı acıtmıştı .

" Daha iyleşmedin. Kolunu hareket ettirip durma." dedi ve elimi nazikçe karnımın üzerine bıraktı.

" Yaman... Yanımda yatmazsın. " dedim bu sefer daha alin bir şekilde.

" Hayır. bak yatıyorum. " dedi umursamaz bir tavırla.

" Allahım, hangi günahımın cezası? " diye söylenirken yine  kaçış olayından bahsetti .

" Sözünde  durmadın. Kaçmayacağım  dedin kaçtın . "  Bu adamın eline koz vermemek lazımmış onu anladım. Şimdi ufacık bir şey yapsam yada söylesem, kaçmamla ilgili laf çarpacak, az önce yaptığı gibi.

" Sence de kaçmam normal değil mi? Beni kaçırdın ve ailemi öldürmek ile tehtid ettin. Ve şimdi yanımda yatıyorsun, kaçtığım için." Dedim tek nefeste . Otuz iki diş sırıtıyordu. Sırıtıcak ne vardı şimdi, şeytan diyor ; çak ağzının ortasına bir tane, bir daha böyle sırıtamasın.

"Güvenimi kırdın, istemediğin herşeyi yapacağım sana. " Dedi. Bu adam beni delirtecekdi.

Pislik.

"Ruh hastası ! " diye sesimi yükselttim manyak bu adam.

" Tamam yat uyu geveze. "

" Telefonumu ver. " Eski fotoğraflara bakmak istiyordum.

" Ne yapacaksın telefonunu?"

"  Hiç, öyle Fotoğraflar falan bakacağım." kabul edecek gibi durmasa de ben şansımı denemek istedim.

" Tamam. " diyip ayağa kalktı. Bu kadar çabuk kabul edeceğini, hatta kabul edeceğini düşünmemiştim. Odadan çıkmıştı telefonumu almak için. Bu halde olmasaydım onu takip eder telefonumu nereye koyduğunu öğrenirdim ama işte bu şuan pek mümkün durmuyordu.

Yaman odaya girdiğinde elinde telefonumda vardı. Heyecanla ona bakıp, yattığım yerden dik bir konuma gelmeye çalıştım ama pek başarılı olduğum söylenemezdi.

Yaman yanıma geldi ve dik bir şekilde oturmama yardım etti ve kendiside yanıma oturdu.

Telefonun kilit tuşuna basılı tutup telefonumun açılmasını sağladı. Telefonum tamamen açılınca, şifremi girip ana ekrana ulaştı.

" Sen nasıl kırdın şifremi?" dedim kaşlarımı çatarak.

" Beni fazla hafife alıyorsun Aslı." dedi kendini beğenmiş bir halde. Cevap verme gereksinimi duymadan, sağlam olan kolumla telefonuma ulaşmaya çalıştım.