SENA ŞENER #SEVMEMELİYİZ .
İyi okumalar ;)
Bazenleri o kadar acı hissedersin ki kalbinde o an ölmek istersin heleki sevdiğin insanın gözlerindeki hüzün ve öfkeyi tattığın an bir daha uyanmamak üzere uyumak istersin ama olmuyor hayat o kadar acımasız ki tüm gerçekleri acımasızca yüzüne vuruyor ... tam yaşadığım buydu uyumak istiyordum gözlerimi bi daha açmamak üzere ama olmuyor hayat devam ediyor çektiğin tüm acılara rağmen devam ediyor bize hiç acımadan...
Gördüğüm kâbusun etkisi altındaydım hâlâ, ben sayıkladığım için yaman da uyanmıştı ve şimdi kolundaki serumun iğnesini çıkartmaya çalışıyor
" yaman dur yapma " ama beni dinlemiyordu sanki ben yokmuşum gibi davranıyordu ve bu canımı çok yakıyordu ama yinede güçlü durup sevdiğim adamın yanında olmalıyım. Onu yine durdurmaya çalıştım
" yaman dur dinlenmelisin lütfen" dedim ve demez olaydım bana öyle bir bakış attı ki kalbim parçalandı sanki biri boğazımı sıkıyormuş gibi hissettim
" benim kardeşim öldü ve onu öldüren piç şuan elini kolunu sallayarak dışarda dolaşıyor ve sen gelmiş burda bana dinlen diyorsun sen ciddimisin he ciddimisin " sesi sonlara doğru yükselmişdi ve bu benim korkmama sebep oldu o artık eski yaman değildi sanki onun kalbine intikamın kor ateşi düştü ve bu ateşi hiçbir şey söndürmez ama onu durdurmam lazım çünkü bu yaptığıyla sadece kendine zarar veriyor ve Yamanın yıkımını gören Ateş bundan daha çok zevk alıcak .
" Yaman böyle yapma bu yaptıkların sadece kendine zarar verir ve Ateşin istediği de bu kendi kendini bitirme ona bu zevki yaşatma evet biliyorum şuan canın çok yanıyor ama böyle yaparak sadece Ateşe zafer kazandıyorsun" hastane çıkış kapısına doğru yönelirken arkasını döndü .
" Evet haklısın belki Ateş'e zafer kazandırıyorum ama sen benim nasıl acı çektiğimi anlayamazsın " söylediği şey canımı çok yaktı ben normal konuştum ama anlamadı beni yada anlamak istemedi bilmiyorum.
bende onun gibi hem ağlayıp hem bağırmaya başladım
" Anlarım çünkü aynı şeyleri bende yaşadım hatta daha fazlasını belki ölümü onun kurtuluşu oldu" bir an duraksadım ne demiştim ben beni omuzlarımdan tutup duvara sert bir şekilde çarptığında söylediğime bin pişman oldum .
" Ne diyosun sen... Aslı kendine gel " .
" Asıl sen kendine gel , ben o işkenceleri çekerken hergün ölmek istedim anladınmı " sesim çatlıyordu.
" Aslı dünya senin etrafında dönmüyor sadece sen acı çekmiyorsun " buz gibi söylediği şeyle içim dondu
" B- bu senin içinde geçerli o zaman " aslında şimdi söylediklerini acı çektiği için söylediğini biliyorum ama genede içim yandı .
Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu sanki gözlerindeki o öfkeyi görmemi o yüzden kendisine yaklaşmamamı istiyor gibiydi . Gözlerimi kapattım
" Aslı " konuşmadım gözlerimi kapatmaya devam ettim " Gözlerini aç " gözlerimi açmadım belki ama gözyaşlarım istemsizce dökülüyordu işte
" Gözlerini aç ! " diye bağırınca istemsizce açtım gözlerimi , mavileri ifadesiz bakıyordu resmen .
" Şu siktiğimin dünyasında üzmek istediğim son kişisin " Gözlerindeki acıyı gördüm , gözlerindeki öfkeyi gördüm , gözlerindeki hüznü
gördüm . Gözlerindeki yıkımı gördüm " Lütfen kendin için uzaklaş benden" Gözlerindeki çaresizliği gördüm. Elini omuzlarımdan çektiğinde yere düşecek gibi olsamda toparladım . Sırtı bana dönüktü gidiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruh Hastası !
Ficção GeralBir psikolog düşünün, Ve birde kardeşini iyileştirmek için o psikoloğu kaçıran bir mafya. Peki bu iki zıt kişilik beraber olursa ne olur? Bence çok düşünme ve eğlenceli ve bir o kadar da karanlık satırlar arasına dal.
