ocean [bbh+pcy]

O-40 (bbh special)

Çiçeğimin doğum gününe özel böyle bir bölüm yazmıştım ama evlilik falan araya girince tam 6 mayısta yayımlayamadım. Neyse bence siz alıştınız benim hayatı geriden yaşamama. Öyleyseee

İYİ Kİ HAYATIMIZA GÜNEŞ GİBİ DOĞDUN ÇİÇEĞİM 💖

- -
Doğum günü sabahıma gözlerimi araladığımda burnuma mis gibi kokular dolmasıyla kocaman gülümsedim. Chanyeol'un normalde bugün okulda olması gerekiyordu ama belli ki benim için izin almıştı. Poposunu ısırarak sevmeyi kenara not edip yataktan kalkarken sırıtıyordum.

Hızlıca yüzümü yıkayıp dişlerimi de fırçaladıktan sonra dağınık saçlarımı ve saçma pijamamı umursamayıp mutfağa girdim. İlk gördüğüm kişinin ocaktaki yumurtaya kaşlarını çatmış bir şekilde bakan Chanyeol olması bile bunun en güzel doğum günüm olmasına yetmişti. Bir de Chanyeol'la evli olarak girdiğim ilk doğum günümdü tabii. İlk kez Park Baekhyun olarak kutlayacaktım yeni yaşımı!

Kırkırdadığımda kafasını bana çevirdi ve göz göze geldiğimizde sıcacık gülümsedi. "Günaydın brokoli kocam!"

"Günaydın bebeğim." derken yanına gidip parmak ucumda yükselerek yanağına öpücük kondurdum. "Ne kadar da hamaratsın bugün."

"Kocamın gözüne girmeye çalışıyorum." dediğinde içimde sıcak bir şeyler dolaştı. Birkaç ay olmuştu evleneli ve ben hala Chanyeol bana kocam dediğinde eriyordum.

Ben aptal aptal sırıtırken omuzlarımdan tutup masaya oturttu beni. "Sana brokoli salatası yaptım brokolim. Ayrıca güzelce ye çünkü biraz işimiz var bugün."

"Yoracak mısın beni?" diye sorarken kaşlarımı oynatarak imalı bir bakış attım.

"Eğer enerjin kalırsa akşama bir şeyler düşünürüz." dediğinde dudağımı sarkıttım. Bir şey yapmamıza gerek yoktu ki, ben sevişmek istiyordum. Sarkıttığım dudağıma sesli bir öpücük bıraktıktan sonra önüme kahverengi bir zarf attı. Anlamsız bakışlarım zarf ve Chanyeol üzerinde gidip gelirken açıkladı. "Doğum günü hediyen."

Ben heyecanla zarfı açarken yumurtayı masaya bırakmış arkamda yerini almıştı. Zarfın içinden birkaç fotoğraf çıktığında tek tek bakmaya başladım.

İlk fotoğrafta yaklaşık 30-35 çocuk yüzlerinde sıcacık gülümsemelerle poz vermişti. Chanyeol konuşmaya başladığında hala fotoğrafı inceliyordum. "Bu çocuklar bu şehre bağlı bir köyde yaşıyorlar. Her gün okula gidip gelirlerken ayakkabıları mahvolmuş ve kıyafetleri yırtılmış durumda fakat çoğunun en fazla iki farklı kıyafeti var. Bazılarının farklısı bile yok. Aslında yoktu. Hayatlarına bir melek girene kadar. Üstlerindeki yeni kıyafetleri ve birkaç tane de ellerindeki poşetlerde var."

Diğer fotoğrafa geçtiğimde yine 30-35 çocuk vardı ama bunlar karşılıklı olarak oturmuş yemek yiyorlardı. "Bunlar kilisenin sahiplendiği yetim çocuklar. Genelde kiliseye yapılan bağışlarla beslenip eşyaları alınıyor fakat bu kilisenin bağışları gerçekten az ama baktıkları çocuk sayısı oldukça fazla. Ama artık hepsinin karnı tok ve önümüzdeki aylarda da yeterince tok olacaklar."

Bir diğer fotoğrafa geçtim. Sayamayacağım kadar fazla köpek önlerindeki et ve kemikleri yiyordu. "Bu da bir hayvan dostundan gelen fotoğraf. Sokaklarda bulduğu köpeklere bakmaya çalışan ama maddi duruma yetmeyen bir hayvan dostu. Resmi bir hayvan barınağı olmadığı için devlet destek olmuyor ama artık buna ihtiyacı yok. Hiç değilse bir süre."

Artık önümü göremediğimi fark ettiğimde gözlerimi kurulayıp son fotoğrafı aldım. "Bu da huzur evinden. Bilirsin yaşlı insanlar oldukça konuşkan ve anlatacak şeyleri asla bitmez fakat biraz da farklı maceralara atılsalar fena olmaz. Yaklaşık 125 farklı sesli kitapları var artık. İstedikleri zaman açıp dinleyebilirler. Hepsi Park Baekhyun adlı bir meleğin sayesinde olmuş."