I'm SPYcially for You [Revising]

Chapter 23

[Mags’ POV]

Nakahanap na ko ng trabaho after 2 weeks! Yes, 2 weeks na. Atat na atat na kasi si Author tapusin tong story namin ng baby ko! At naiinis ako sakanya dahil dun huhuhu mamimiss ko kayo:( Pero madami pa naming mangyayari bago matapos yung story naming ng baby ko e hahahaha. Wala pa nga don e, tapos tapos na agad. Ano kaya yon dba?

Anyway, sa Christine Academy ako nagtatrabaho ngayon, jusko. Naghahanap pala sila Guidance Councilor di pa ko tinawagan agad! Nagpaka-pagod pa ko!! Well okay na din to, maganda naman talaga dito e hahaha.

Actually, pauwi na ko. See atat talaga si autor dahil kakasabi ko lang kung saan ako nagtatrabaho, pinapauwi na nya agad ako.

Susunduin ako ni Kim, lagi naman e. Hahahaha, anyway. Ayun nga susunduin nya ko, pero di na kami magdedate. May trabaho na din sya kaya pagod sya. Ako? Bakit ako mapapagod, e wala naman akong ginawa kundi umupo lang dun at mag-antay ng teacher na magdadala ng isang pasaway na estudiante.

Naglalakad na ko papuntang parking lot dahil andun na daw si Kim, pero biglang may humila sakin papasok ng isang classroom…

 

[Kim’s POV]

Ang tagal naman ni Mags, kanina pa ko dito ha. Well aantayin ko nalang siya…

Ayun, andun nap ala sya. Naglalakad papunta sakin..

“Hey baby.” Bati ko sabay halik sa noo nya

“Oh?” walang ganang sagot nya, bakit kaya?

“What took you so long? Kanina pa kita inaantay dito e.”

“Ah. Sorry baby, na-lock kasi ako sa cr nung Janitor na naka-assign sa cr ng mga faculty e.”

“Ganon ba, sige. Tara na baby uwi na tayo,”

 

Habang nasa biyahe kami, tahimik lang siya. Nakatanaw sa bintana. Oh, I almost forgot.

 

“Baby..” sabi ko.

“Oh, bakit nanaman?”

“I wanna ask you a favor sana.”

“Ano yun?”

“Can you help me searching for the people behind my father and sister’s death?”

 

Pagkasabi ko nun, mabilis syang lumingon na parang gulat na gulat sya. Parang natatakot din sya. But why?

 

[Mags’ POV]

 

“Can you help me searching to the people behind my father and sister’s death?”

 

Bigla naman akong napalingon sakanya, nagulat ako. Para kong binuhusan ng malamig na tubig na may kasamang yelong tigte-tres. I didn’t see this coming, akala ko nakalimutan na nya about dun. This is crazy.

Bakit nga ba nya makakalimutan ang pagkamatay ng pamilya nya. Like me, I still remember the reason why. Sabi car accident, but no one can pull pranks on me. I’m bright. I know it too well.

 

“Hahahaha, mags. Okay lang naman kung ayaw mo, just don’t give me that face again. It’s creepy.” Sabi nya sakin.

 

“Ah eh, akala ko wala ka ng balak alamin yun?”

“yes yes, but you know what. I received several e-mails and texts saying that I should look for the reason behind my family’s death.”