ILK GÖRÜŞTE AŞK'A INANIR MISIN?

Bölüm 46

Akşam oldu. Yağmur çiselemeye başladı. Penpcerenin önüne geçtim,üstüme battaniye çektim ve  Emre'yi düşünüyordum. Emre'yi düşündükçe kendimden nefret ediyordum. Onu o kadar çok merak ediyordum ki..

Birden bire şimşek çaktı , sağanak yağış başladı. Dışarki hayvanlar uluyordu. Koşarak Adalwolf' un odasına gittim. Uyuryordu.

- Adal kalk! Korkuyorum!

- Hmm

- Homurdama da kalk!

- Hııı..

- Kalk lan kalk!

- Ece senin alanın sayısal mı, sözel mi?

- Sayısal.

- Kesinlikle sözel olmalıydı!

dedi. Ona kötü kötü baktım.

Adalwolf: Senin için ne yapabilirim?

- Kahve yapıp, şömineyi yakabilirsin.Galiba bu gece uyuyamayacağım.

Pikeyi üstünden attı, terliklerini giydi, başını ovuşturarak aşağı indi. Üstüme battaniyemi aldım ve bende aşağı indim.

Adalwolf: Korkman çok saçma.

- Güzel bir tatil planlayıp yazlık köye gelip hiç ummadığım bir anda aşık olup, ayrılıp, sevdiğim kişi tarafından kaçırılmam ve onun ortalarda olamaması çok mantıklı ama şimşekten korkmam mantıksız dimi?

- Dediğim gibi yanlış alan seçmişsin. Çok iyi  bir avukat olurdun.

- Kapa çeneni!

Şömineyi yaktı karşısına geçip oturdum. Çalıların çıtırdayışı kalbimi sızlatıyordu. Gözümün önünden Emre'yle yaşadığımız anılar geçti. Her şey ne kadar da güzeldi..

Adalwolf fincanı uzattı.

- Ne düşünüyorsun?

- Emre'yi. Sen merak etmiyor musun? Emre nerde? Başına bir şey geldi mi?

- Hayır ,etmiyorum.

- Neden?

- Ona zarar verebilecek kimseyle karşılaşmadım. Kendine zarar verecek kadar da aptal değil. Seni de bırakıp gitmez.

- Ama bu kavga diğerlerine benzemiyor.

- Önemli olan kavganın şiddeti değil, sana olan aşkının şiddeti. Eminim aşkın şiddeti daha güçlü.

- Daha önce aşık olmuşa benziyorsun.

- Evet.

- Çıktınız mı?

- Hayır. Çıkmayız da. Bitti o iş.

- Anlatmak ister misin?

- Sanmıyorum.

dedi. Üşüyordu. Battaniyenin yarısını ona verdim. Kahve bittikten sonra Adalwolf kafasını omzuma koymuş uyuyordu. Kafasını dizine yatırdım ve saçlarıyla oynamaya başladım. Daha sonrasında ise uyumuşum.

Sabah oldu. Gözlerimi açtım. Karşımda Emre duruyordu. Adalwolf'u üstünden bacağımdan kaldırdım ve Emre'nin boynuna sarıldım.

- Emre! Neredeydin! Seni çok merak ettim. Dediklerim için özür dilerim. Hiç biri doğru değildi!

dedim ve kafamı göğüsüne koyup ağlamaya başladım.