3 gün geçti. Hala sinirimden ölüyorum! Bunca yaşanandan sonra! Dağa çıkıp aşkını ilan etmesi,yaptığım eziyetlere katlanması,şöminenin önünde yaşadıklarımız, koca bir dondurma alıp birlikte yememiz,bana gelinlik alması,evlilik teklifi ve daha bir sürü anı! Bunları benimle yaşarken başka bir kızla...!
3 gündür yüzlerce mesaj attı, hiçbirini okumadım.
Annemede hasta olduğumu söyledim. Zavallı kadın benim için çok üzülüyor.
4. gün kuzenim beni yalvar yakar denize götürdü. Canım hiç yüzmek istemedi. Güneş gözlüğümü taktım, şezlonga uzandım ve kitap okunmaya başladım.Okuduğumdan bir şey anlamıyordum. Emre aklımdan çıkmıyordu.Halisülasyon görmeye başladım daha doğrusu ,umarım gerçek değildir.Çünkü Emre ile Sibel yanyana bana doğru yürüyorlardı. Yanıma geldiler. ( Gerçekmiş!)
Emre: Ece konuşabilir miyiz?
Ben: Birbirinize ne kadar aşık olduğunuzu, iyiki ardan çekildiğimi mi konuşacağız!
Sibel güldü.
Emre: Şuan saçmalıyorsun.
Ben: Neyi saçmalıyorum ya! Her şey ortada! Mesajlarını okutmuyorsun,daha ayrılalı bir hafta olmamış elin kararıyla geziyorsun!
Sibel: Emre duydun muuuu bana ne dedi!
Ben: Ne olduğunu yeni mi öğrendin!
Sinbel: Emre bi şey söylesene!
Ben: Senin beynin mi yok kızım! Kendini savunamıyor musun! Gerçi neyi savunacaksan.
Emre: Ece terbiyesizleşiyorsun !
Ben: Olanı söylüyorum!
Sibel: Sen kendini ne zannediyosun yaaaa
Ben: Geviş getirerek konuşupta adamın canını sıkma!
Emre: Ece haddini aşma!
Emre bin bu sözüne Sibel güldü.Ben yıkılmıştım! Aklım almıyordu!
Sibel: Biz birbirimizi seviyoruz.
Dedi ve Emre yi öptü. Emre şaşırmıştı. Bende çıldırdım. Eşyalarımı toplayıp oradan uzaklaştım.
Emre arkamdan koştu.Beni kolumdan yakaladı.
Emre: Ece! Ece! Dinle beni lütfen! Açıklayayım!
Ben: Açıklayacak bir şey yok! Ben gördüm her şeyi! Önümde öpüştünüz! Neyi açıklayacaksın! Biz zaten ayrıldık!Yıldızların altında yaşadıklarımız, geçirdiğimiz eğlenceli vakitler, güneşin doğuşunu elele izleyişlerimiz.. Hepsi bitti! Bitti anlıyor musun? BİTTİ!
Emre: Peki şimdi nolucak?
Ben: Ne bok yiyosan ye !
Emre: Ama ben seni seviyorum
Ben: Artık bunun bi önemi kalmadı
Dedim. Kolumu elinden çektim ve hızla yürümeye devam ettim.Kayalıkların arka tarafına geçtim. Ağlamaya başladım.Yaptıkları zoruma gidiyordu.Bu kadar iyi rol nasıl oynadı aklım almıyordu. Biz birbirimize deli gibi aşıktık! Hemde İLK GÖRÜŞTE AŞK!
Bunları düşünürken son günlerde yaşadığım şeyler aklıma geldi. Demekki Emre Sibelle olan ilişkilerini öğrenmemden korktuğu için evlenmekte bu kadar aceleciymiş.Beni kaybetmekten bu yüzden korkuyormuş. Ama neden korksun ki? Beni sevmese ayrılmak isterdi, kaybetmekten korkmazdı.Kafam allak bullak oldu.
Yaşadıklarından tek bir sonuç çıkartmıştım. O da İLK GÖRÜŞTE AŞK yokmuş! İnsanlar birbirlerini gördüğü zaman sadece fiziksel özelliklerini beğenirmiş. Nasıl biri olduğunu nerden bilsin!
Eve doğru yürüdüm. Kendimi odaya kitledim.O kadar çaresizdim ki!
Kuzenim eve geldi(Adı Kerem).
Kerem: Neden gittin?
Ben: Günlerdir hasta olduğum için evdeyim sanıyorsun ya
Kerem: Ee?
Ben: Emre ile ilişkimiz bitti. Ayrıldık! O yüzden mutsuzum.
VOTE VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ILK GÖRÜŞTE AŞK'A INANIR MISIN?
Romansaİlk görüşte aşk yaşanabilir mi? Yoksa bu sadece bir hevesten mi ibaret?
