Hem en hem alleen

One

[Laura]

Ik doe de sleutel in het sleutelgat en draai hem om. De deur van mijn appartement gaat open. Mijn kamer genoot, Aylin is nog niet thuis. Ze zal waarschijnlijk nog op school zitten.

Ik zet mijn tas op de grond neer. Ik slaak een diepe zucht. Ik ben erg moe van deze lange dag school. Rechten studeren vraagt meer van je dan alleen concentratie.

Ik loop naar onze keuken. Ik ben eigenlijk erg blij dat dit een luxe campus is. Een eigen keuken, badkamer, slaapkamer en een woonkamer hebben is toch wel prettig. Ik deel hem natuurlijk wel met Aylin, maar dat is geen probleem. Ik vind het alleen maar gezellig.

Ik zet koffie en pak een koek uit de lade. Mijn telefoon begint op te lichten en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Ik neem de telefoon op.

'Hey Evan.' Begroet ik hem. 'Hey beauty.' Ik begin te blozen. Hij is niet mijn vriendje, maar wel een erg leuke jongen. Een jongen die wel in één keer voor me gaat. Ik doe het alleen rustig aan. Ik wil weten of het de moeite wel waard is.

'Zin om vanavond ergens iets te gaan drinken?' Ik glimlach. 'Ja, tuurlijk!'

'Ik haal je om half negen op bij je kamer.' Hoor ik hem blij zeggen. 'En trouwens, ik krijg vandaag eindelijk een kamer genoot, na vier maanden alleen wonen.'

'Leuk! Weet je al wie?' Vraag ik. 'Nee, ik weet helemaal niks. Ik weet alleen dat hij een opleiding gaat volgen in ondernemen.'

'Dat kunnen dus zoveel zijn.' Mompel ik. Ik hoor hem aan de andere kant ook mompelen. 'We zullen zien.'

'Tot vanavond!'

Er wordt opgehangen. Ik pak mijn inmiddels klare koffie en neem een slok. Misschien moet ik nog een beetje met school bezig. Zuchtend leg ik mijn laptop op tafel neer en start hem op. Ik neem plaats aan tafel en kijk verveeld naar mijn laptop die aan het opstarten is.

Zodra mijn laptop eindelijk is opgestart kan ik gaan beginnen met een werkstuk die ik voor maandag moet inleveren. Het is vandaag vrijdag dus ik heb het hele weekend er nog tijd voor.

Over bepaalde onderwerpen kan ik niks vinden op het internet. Ik zal ervoor naar de bibliotheek moeten om een geschikt boek er voor te lezen. Rechten studeren is erg veel moeite. Ik neem de laatste slok van mijn koffie en trek mijn schoenen aan.

Ik doe de deur op slot en loop richting de bibliotheek. Zodra ik de hoek om loop knal ik tegen iemand op. 'Oef, sorry.' Verontschuldig ik mezelf. De jongen die twee grote tassen bij zich heeft is door mijn dreun op de grond gevallen. Hij zal hier wel nieuw zijn.

De jongen staat op 'nah, het is-'

Wow. Er wordt oogcontact gemaakt. Wow.

'Laura.'

Ik slik. 'Ryan.'

Ik probeer langs hem te lopen. Ik heb hier geen zin in. Waarom gaat hij hier studeren? Waarom hier als je kan kiezen uit zoveel plekken?

Zijn hand pakt mijn arm vast en hij trekt me terug. 'Je hebt nooit gereageerd op mijn telefoontjes en berichtjes.'

'Echt niet? Oh.' Zeg ik sarcastisch. Ik doe nog een poging om er langs te komen. Weer word ik terug getrokken. 'Lau-' Ik zucht en kap hem af. 'Laat me los en praat niet tegen me!' Roep ik uit frustratie en in één ruk ben ik los. Ik kijk hem boos aan en loop dan door naar de bibliotheek. Ik heb hem al zo lang niet gezien, maar mijn haat voor hem is niet weggezakt.

Ik zet het uit mijn hoofd en loop door naar de bibliotheek. Ik zoek een boek waar alles in staat over rechten en wat ik moet weten.

[Ryan]

Zodra er schuingedrukte tekst komt zijn dat flashbacks van Ryan.

Mijn kamer genoot, Evan, is een leuke gozer. Hij is en goede jongen. De meeste vrienden van me zijn players. Evan is anders. Als avondeten hebben we pizza die we besteld hebben. Het is al zeven uur geweest.

'Oké, heb je verstand van meisjes?' Vraagt hij aan me. Ik grinnik. 'Nou en of.'

'Dan kun je me vast helpen. Ik heb vanavond mijn eerste afspraakje met een meisje die ik al een tijdje leuk vind en volgens mij zij mij ook.' Begint hij een beetje nerveus.

'Oké ten eerste, niet nerveus zijn. Ik merk nu al aan je dat je dat bent. Wees kalm, wees jezelf.' Ik ga op de bank liggen. 'Heb je een foto van het meisje?' Vraag ik.

Hij knikt en pakt zijn telefoon erbij. Hij zoekt een foto op en legt dan zijn telefoon in mijn handen.

'Oh god.' Zeg ik geschrokken. Dat is Laura. Dat is mijn meisje, mijn eigendom. Dat is de mijne. 'Ja, ze is prachtig.' Straalt hij.

Ik voel woede in me op borrelen. 'Meisjes houden van rozen. Ik weet zeker dat Laura ook van rozen houdt dus ik denk dat ik die ga halen voor haar.'

'Ik heb een boeket rozen voor je, babe.' Ze kijkt naar de rozen en zegt niks. 'Wat? Zijn ze niet mooi?' Ze schudt zachtjes met haar hoofd. 'Ik houd niet van rozen.' Zegt ze schamend. Ik lach.

'Hm, als je het mij vraagt vindt ze een normaal boeket bloemen mooier.' Zeg ik kalm. 'Hoezo denk je dat?' Ik haal mijn schouders op. 'Dat schat ik gewoon zo in. Haar uiterlijk zegt dat ze niet van rozen houdt.' Eigenlijk wil ik dat hij rozen haalt. Hij mag geen indruk op haar maken, maar ze verdient een goede jongen. Ik heb het zelf verpest met haar, ook al wil ik haar echt graag terug.

Hij kijkt bedenkelijk. 'Ik denk toch dat ik rozen ga halen.' Hij trekt zijn schoenen aan en pakt zijn jas. 'Je moet het zelf weten.' En hij is de deur uit.

'Ik ken haar beter dan jij, maar nee hoor luister maar gewoon niet naar mij.' Grinnik ik tegen mezelf.

[Evan]

Het is half negen en ik sta voor Laura haar deur met een prachtig boeket rozen. Ik haal diep adem en klop op haar deur. De deur gaat open en het allermooiste meisje die ik ken staat voor me. 'Hey.' Glimlacht ze. Ik begroet haar terug. 'Kijk, deze zijn voor jou.' Ik overhandig haar de rozen. Ze kijkt er twijfelend naar. 'Wat? Zijn ze niet mooi?'

[Laura]

'Wat? Zijn ze niet mooi?' Vraagt hij nerveus. Dat is precies wat Ryan zei. Ik houd niet van rozen. Ik heb liever een mooi boeket bloemen met variatie dan een boeket rozen die éénkleurig zijn en allemaal hetzelfde. Ik schud zachtjes met mijn hoofd. 'Sorry. Ik houd niet zo van rozen.'

Hij grinnikt een beetje ongemakkelijk. 'Dan had mijn kamer genoot toch gelijk.'

En ik weet meteen wie zijnkamergenoot is. Ryan, oh god. Het wordt alleen nog maar erger.