⭕️TAEHYUNG⭕️
დაღლილად ამოვისუნთქე და დოკუმენტების შემოწმება გავაგრძელე.უკვე ღამე იყო მაგრამ მე სახლში ვერ მივდიოდი.
ტელეფონის ხმაზე გავსწორდი და კისერი გავიტკაცუნე.
ბოლო დღეებია ბატონი ჰოსოკი მწერდა. იმ დღეს გამომართვა ნომერი.
ღიმილით უკან მივეყუდე და მოწერილ მესიჯს ვუპასუხე.
ბოტონი ჯონგ: რას შვებით?
: ვმუშაობ, თქვენ?
ბატონი ჯონგ:ამ დრომდე მუშაობ? ღმერთო... სულ როგორ გამუშავებენ? მე შენ ამდენს არ გამუშავებ, დაფიქრდი ჩემს შეთავაზებაზე.
ღმად ამოვისუნთქე. არ ვიცოდი რაუნდა მეთქვა.
ბატონმა ჯონგმა სამსახური შემომთავაზა. მინდოდა მაგასთან მუშაობა მაგრამ ჰოლდინგი ბუსანში იყო.
და თან არ მინდოდა სხვისი შეღავათით მემუშავა.
რავიცი თითქოს აქედან ვერ წავიდოდი. თითქოს რაღაცა მაჯაჭვებდა...
ტელეფონის ხელიდან გასრიალებისას ტრანსიდან გამოვედი.
გაბრაზებული თვალებით ბატონი ჯიმინი მიყურებდა.
"ათი საათია შენ გეძახი. არ გესმის?"
შემდეგ კი აალვებული თვალებით ტელეფონს შეხედა.
იმ წამსვე ავხტი რომ ტელეფონი გამომერთვებინა.
"რ-რას აკეთებთ? "
მაგრამ უკვე წაკითხული ჰქონდა მესიჯი და გაბრაზებული ჩემსკენ შემოტრიალდა.
შემოტრიალებისას ძალიან ახლოს ვიყავით. მის ყველა ნაქუთს ვხედავდი და სიმწარეს.
" ანუ ჩემს თანამშროლებს მიპარავს ეგ ნაბიჭვარი."
ტელეფონი მაგიდაზე დამგდო და სწრაფი ნაბიჯებით კარისკენ მიემართა.
