Boss as bitch

twentyfive

JUNGKOOK

"გაფიცებ სად მიგყავარ?"

ნახევარი საათის განმავლონაში დასმულ კითხვებს, უპასუხოდ მიტოვებდა,რაც უკვე ნერვებზე მხდიდა.

ბოლოს წითელ შუქზე გავჩერდით და ცინიკური ღიმილით ჩემსკენ შემოტრიალდა.

"მცირედროით დასვენება."

"რა დასვენება? რაებს იძახი?"

წინ შეტრიალდა და გზა განაგრძო.

"მთაში მივდივართ დასასვენებლად. ინსტაგრამ კომენტარებისთვის საჩუქარია."

შიშით უკან გავიწიე და დაბალი ხმით განვაგრძე.

"ახლა რასაც აკეთებ, ადამიანის მოტაცებაა, გიჩივლებ."

ისტერიკულად გაიცინა და რადიოს ხმას აუწია. იცოდა, რომ არ დავრეკავდი, ამიტომაც მშვიდად იყო. ვერ ვხვდებოდო. ფულით ყველაფრის გაკეთებას, როგორ ახერხებდნენ.

ადგილიდან დავიძერი და უკანა სავარძელზე გადავჯექი.

"გთხოვ გამიშვი. კომენტარებისთვისს ბოდიშს გიხდი.არაფრად არ გამოგადგები.დასასვენებლად შეყვარებულთან ერთად წახვალ. მიდი გამიშვი."

ღმერთო... არც კი მისმენდა.

როდესაც, მივხვდი, რომ ხვეწნას აზრი არ ჰქონდა, აგრესიულად დავიღრიალე.

"შენ ხარ მძღნერი! შენ ხარ ნაბიჭვარი! ზედმეტი ჟანგბადის დანახარჯი!"

კიდევ უემოციოდ იყო, უბრალოდ ჩემს სიყტვებზე ღადაობდა... ამას სახეზე ვატყობდი.

ხელები მკერდზე შევაერთე და პატარა ბავშვივით გაბრაზებული თვალებით, გზას გავხედე. მაშინ მივხვდი, რომ ქალაქგარეთ ვიყავით, ამას მართლა მთაში მივყავდი!

თავი გავასწორე და ლაპარაკი ვავაგრძელე.

"ნახე, მთაში შეიძლება ნაჯახიამი კაცები შეგხვდეს, ფილმებში ხო ვნახულობთ, გინდა რომ ეგეთი დასასრული გვქონდეს?"