Ποιος;[Τελευταιο Βιβλιο:Η επιστροφή του παρελθόντος]

6ο κεφαλαιο

Η Ariana αφησε το κινητό της να πεσει απο τα χερια της. "Ariana τι έπαθες; ", ειπε η Laura και σήκωσε το κινητό απο το πάτωμα. "Ποιος ειναι στο τηλεφωνο; ", ρώτησε ο Lucas. Η Ariana δεν απάντησε παρα εβαλε το κινητό της σε ανοιχτή ακρόαση. Υστέρα ψέλλισε. "Π-π-ποιος ειναι;". "Δεν με αναγνωρίζεις; Τοσο πολυ αλλαξα;". "Οχι δεν σε αναγνωρίζω. Ποιος εισαι;". "Ας σου δωσω ενα στοιχείο. Ειμαι γυρω στα 35 με πρασινα ματια και γυμνασμένο σωμα και εχω εφτά πληγές απο τις εφτά σφαίρες που μου εριξε η μανα σου!". Η Ariana έκλεισε αμεσως το τηλέφωνο και πηγε να παρει ενα ποτήρι νερο. Υστερα άρχισε να φωνάζει. "Οχι, οχι, οχι, οχιι!! Πως ειναι δυνατόν; Δεν γίνεται αυτο δεν γίνεται! Πεθανε! Εχει πεθανει εχει πεθανει! Τον ειδα νεκρό! Τι εγινε;". "Ηρέμισε Ariana σε παρακαλώ. Δεν ειναι αυτός δεν ειναι. Σου κανουν φάρσα για να σε μπερδέψουν", ειπε η Laura που ήταν η μόνοι που ηξερε το συμβάν στο γωνιακό μαυρο σπιτι. "Ποιος να μου το κανει αυτο; Ποιος!". "Δεν ξέρω, μάλλον ο κλέφτης στο σπίτι του... ", "Μην αναφέρεις το ονομα του! Μη! Σε παρακαλώ. Μην το κανεις". "Οχι οχι εντάξει δεν θα το πω. Αλλα προσπάθησε να ηρεμήσεις. Θα υπάρχει κάποια λογική εξήγηση". "Θα ηθελα πολυ να την ακούσω". Η Ariana έτρεξε προς τον πάνω όροφο και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο των γονιών της. Ηταν αθικτο. Μύριζε ακόμη το αρωμα του πατερα της. Εκλεισε την πορτα και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Αρχισε να κλαίει. "Μπαμπα σε παρακαλώ πες μου οτι ολο αυτό ειναι ψέμματα. Σε παρακαλώ πολύ. Δεν μπορεί να ειναι ζωντανός".

Δυο ωρες αργότερα η Laura, o Lucas και o Gregory βρίσκονταν στο σαλόνι. "Καημένη Ariana". Ηταν το μονο που μπορούσε να πει ο Lucas. "Ναι. Οπως το λες. Ειναι σίγουρα αυτος ομως; Η ο κλέφτης της κανει φάρσα;", ρωτησε η Laura. "Δεν ξέρω όμως το μονο που είναι σίγουρο ειναι πως θα έρθουμε αντιμέτωποι αλλη μια φορα με εναν ψυχοπαθή δολοφόνο. Προβλέπεται να δουμε πολυ αιμα παλι", ειπε o Gregory καθώς ανέβαιναν τις σκάλες. "Που ειναι η Ariana;", ρώτησε η Laura. "Δεν ξέρω. Εψαξα στο δωμάτιο της και δεν ειναι εκει", ειπε η Laura ανήσυχη. "Εγω ξέρω που ειναι", ειπε ο Gregory και πλησίασε το δωμάτιο των γονιών της. Ανοιξε την πόρτα και την είδαν να κοιμαται. Ειχε ξεχάσει ανοιχτά τα φώτα και δεν ειχε σκεπαστει. Ηταν κουλουριασμενη στη μια μερια του κρεβατιού και ειχε αγκαλιά ένα μαξιλαρι. "Ειμαι σίγουρη πως αυτη η μεριά ειναι η μερια του πατέρα της", ειπε η Laura και στεναχωρημένη πηγε στο δωμάτιο της, αφήνοντας τον Lucas και τον Gregory στο δωμάτιο. "Φιλε κοιτα την. Αποκοιμήθηκε. Τοσο γρήγορα", ειπε ο Lucas. "Εμ δεν περασε και λιγα. Ο κόσμος της ανατράπηκε μεσα σε λιγα λεπτα", ειπε ο Gregory και την πλησιασε. "Πάω για υπνο μεγαλε. Ειμαι πτώμα". "Αντε πηγαινε. Καληνύχτα Lucas". "Kαληνυχτα Greg".