Ποιος;[Τελευταιο Βιβλιο:Η επιστροφή του παρελθόντος]

12o κεφάλαιο

Λίγες ώρες αργότερα η Ariana είχε αποκοιμηθεί στην άβολη καρέκλα έχοντας ακουμπήσει τα χέρια της και το κεφάλι της στο παράθυρο. Η τουαλέτα της είχε στεγνώσει από τη βροχή αλλά τα μαλλιά της όχι. Κοιμόταν βαθειά και δεν είχε επίγνωση γύρω της. Ο Gregory από την άλλη δεν μπορούσε να κοιμηθεί καθόλου. Σκεφτόταν συνέχεια τη μαγική νύχτα που πέρασε με την Ariana και οσες φορες έκλεινε τα μάτια του την έβλεπε μπροστά του. Είχε στεγνώσει από τη βροχή αλλά ήξερε ότι θα αρρωστησει. Θυμοταν κάθε τι που έζησε τις προηγουμενες ωρες. Ομως η σκηνή του αποχωρισμου ήταν πολυ βαριά ακόμη και για τον ίδιο και άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει στο πρόσωπο του.

Η ώρα ήταν εννιά το πρωί. Η Laura και ο Lucas κοιμούνταν ακόμη και χωρίς να το ξέρουν ήταν αγκαλιασμένοι. «Τουλάχιστον αυτοί αγγίζουν ο ένας τον άλλον», σκέφτηκε ο Gregory όταν τους είδε ,χαμογελώντας. Ήθελε τόσο πολύ να  πάει να δει αν η Ariana κοιμόταν. Έτσι αποφάσισε να πάει να ρίξει μονάχα μια ματιά. Η δρυινη διπλή πόρτα δεν είχε κλείσει και έτσι δεν θα έκανε θόρυβο όταν θα έμπαινε στο γραφείο της Bella.

Περπατούσε όσο πιο αργά μπορούσε. Είχε πονοκέφαλο ,όπως ήταν αναμενόμενο. Την είδε. Κοιμόταν στην πιο άβολη θέση που θα μπορούσε να κοιμηθεί ποτε άνθρωπος. «Μόλις θα σηκωθεί θα είναι σίγουρα πιασμένη», σκέφτηκε. Χωρίς να το θέλει την πλησίασε ακόμη περισσότερο και άγγιξε το πρόσωπο της. Δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του. Έσκυβε αργά και σταθερά με μοναδικό προορισμό τα χείλη της. Λίγο πριν φτάσει σκέφτηκε τη στιγμή του αποχωρισμού τους. «Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που δεν ευνοούν τη σχέση μας. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Οι δημοσιογράφοι θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους ώστε να είμαστε χωριστά». Έτσι απομακρύνθηκε και γύρισε με γοργά βήματα στον καναπέ.

Ήθελε να φύγει. Να πάει στην Washington στο σπίτι του, που νοίκιαζε μαζί με τον φίλο του τον Jimmy, ο οποίος είχε δολοφονηθεί από τον Jonathan πριν από εφτά χρόνια όταν του τοποθέτησε μια ορολογία κι βόμβα στην κοιλια του. Αν και τώρα ο ενοικιαστής θα του είχε πάρει το σπίτι αφού έμενε με την Ariana και τους φίλους του πια. Όμως δεν άντεχε εδώ. Αν έμενε έστω και λίγο ακόμη τώρα που έμαθε ότι τα αισθήματα της Ariana είναι ίδια με τα δικά του θα έκανε πράγματα που δεν θα έπρεπε.

«Τι σκέφτεσαι πρωί πρωί;», τον ρώτησε η Laura που μόλις είχε ξυπνήσει κάνοντας τον να τρομάξει. «Με τρόμαξες». «Σορρυ. Πες τι σκεφτόσουν. Μήπως τη Betty;». «Εεε ; Όχι ρε πας καλά; Ωριαία είναι αλλά δεν κάνει για μένα». «Μπα; Και ποια ακριβώς κάνει για σένα;», ρώτησε η Laura, που γνώριζε ήδη την απάντηση. «Πάντως όχι αυτή που σκέφτεσαι εσυ», της απάντησε ο Gregory όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε. Του ήταν κάπως δύσκολο τώρα που το είχε παραδεχτεί να λέει στους άλλους ότι δεν νιώθει τίποτα για την Ariana. «Αχ Gregory. Απορρίπτεις τη μοναδική ευκαιρία να είσαι ευτυχισμένος το ξέρεις; Ένας άνθρωπος υπάρχει μονάχα σε αυτό τον πλανήτη που να μπορεί να δώσει μέχρι και τη ζωή του για σένα και εσυ τον απορρίπτεις». «Δεν είναι αλήθεια. Εγώ είχα πάντα πολλές γυναίκες». «Είσαι όμορφος. Πολύ όμορφος αλήθεια. Έχεις ωραίο σώμα και αρρενωπό πρόσωπο. Όμως αυτό που πραγματικά μετράει είναι αυτό», η Laura είχε αγγίξει το στήθος του Gregory στην αριστερή μεριά όπου βρισκόταν η καρδιά του. «Οι κοπέλες με τις οποίες έβγαινες ,που φαντάζομαι πως θα είναι πολλές, δεν είχαν προσέξει αυτό το σημείο σου. Δεν τις ένοιαζε καθόλου μάλιστα. Μόνο μια κοπέλα σε κοίταξε και σε κατάλαβε. Κατάλαβε ότι η ομορφιά σου δεν είναι στο σεξι βλέμμα σου ούτε στο καλογυμνασμένο σώμα σου. Η ομορφιά σου είναι όλη συγκεντρωμένη εδώ». Η Laura ξαναακουμπησε το στήθος του Gregory. «Είμαι φίλη σου και σε αγαπάω. Θέλω να σε δω ευτυχισμένο. Και εσένα και την Ariana. Και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να...», η Laura δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το λόγο της γιατί την διέκοψε ο Gregory. «Δεν θα είμαστε μαζί. Ποτε. Βάλτο καλά στο μυαλό σου. Δεν είναι όπως τα λες. Δεν νιώθω τίποτα γι'αυτήν». Τα λόγια αυτά έβγαιναν με πολύ μεγαλη δυσκολία από το στόμα του Gregory.