Ποιος;[Τελευταιο Βιβλιο:Η επιστροφή του παρελθόντος]

7ο κεφάλαιο

Οι παλμοι αρχισαν να αυξάνονται. Οι ορμονες του στρες ειχαν φτασει στο κοκκινο. Το αιμα περνούσε με δυσκολία στις φουσκωμένες αρτηρίες. Η Ariana κοίταξε αμέσως το τζαμι.

Ναι ηταν εκει. Ηταν εκει σαν να μην περασε ουτε μερα από την τελευταία φορα που τον ειδε. Ηταν εκει, πιο δυνατός απο ποτε, έτοιμος να σκορπίσει πανικό. Το σπινθηροβολο βλέμμα του καθρεφτιζοταν στο δικο της.

Αυθόρμητα ελεγξε την πορτα να βεβαιωθεί πως ήταν κλειδωμένη.

Ξανακοίταξε εξω μα ειχε χαθει. Γρήγορα ξεκλείδωσε την πορτα και ετρεξε προς την αιθουσα του νεκροτομείου. Εκει βρηκε τους φιλους της να ειναι καθισμένοι. Οταν την είδαν ξαφνιάστηκαν και σηκώθηκαν να την πλησιάσουν. Ομως εκεινη μόνο ενα πράγμα ειχε στο μυαλό της. Πήγε προς το μέρος της Laura και με μια κίνηση της έδειξε, χωρις να μιλησει, το μηνυμα που της σταλθηκε. Στο πρόσωπο της Laura εμφανίστηκε ο φόβος. Το αγχος. Η αγωνια. Η Ariana εδωσε το κινητό της στη Laura και πηγαινε ποτε προς το πτώμα της Alice και ποτε προς τους φιλους της ακουμπώντας το κεφάλι της στον τοίχο. Προσπαθούσε με δυσκολία να κρατήσει την ψυχραιμία της. Ηταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Κανεις δεν μιλούσε.

Ξαφνικα στάλθηκε και αλλο μήνυμα η Laura το διαβασε αμεσως.  "Ανεβαίνω". 

Αμέσως αρχισαν να τρέχουν προς τη μονάδα εντατικής θεραπείας. Ο φόβος τους δημιουργούσε παραισθήσεις. Ακουγαν βηματα, έβλεπαν κοσμο να πηγαινοέρχεται,  κοσμο να γελάει κοσμο να κλαιει. Ηξεραν πως αναμεσα τους μπορεί να βρισκόταν και εκείνος.

Στάλθηκε αλλο ένα μήνυμα. Ενα μήνυμα που τους εκανε να σταματήσουν να τρέχουν. Ηταν μια φωτογραφία που τους απεικόνιζε να τρέχουν. Τους είχε φωτογραφίσει. "Ειναι εδώ", ειπε ο Gregory. "Ναι αλλα που;", ρωτησε ο Roger.
"Δεν ξέρω. Ομως δεν θα είναι μακρυα".

Καθε βημα απο τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκει ηχούσε στα αυτα τους με μεγάλη ενταση. Ηταν πολυ περίεργη κατάσταση. Ολοι περίμεναν να τον δουν. Ομως δεν τον έβλεπε κανεις. Τοτε η Laura ειπε δυνατα. "Δεν θα ερθει". "Τι;", ρώτησε ο Gregory. "Αυτο που σας είπα. Δεν θα έρθει. Ειναι σίγουρο πως δεν θα ερθει. Μας έστειλε τη φωτογραφία για να μας πανικοβαλει. Οχι για να τον δουμε. Θελει να παιζει με τα νευρα μας. Θέλει να μας κάνει να τρομάξουμε". "Δικιο εχει η Laura", ειπε ο Gregory. "Παμε να φύγουμε απο εδώ".

Καθώς πήγαιναν προς την αίθουσα της μονάδας εντατικής θεραπείας ενα χέρι επιασε τον ώμο του Gregory. "Lucas! Με τρόμαξες φιλε". "Συγγνώμη δεν ηθελα να σε τρομάξω. Σας εχασα. Μπήκα μεσα στο νοσοκομείο και ρωτησα τη γραμματέα και μου ειπε πως ήσασταν στο νεκροτομείο. Ομως δεν ήσασταν εκει οποτε παλι καλα που σας βρηκα. Το νοσοκομείο αυτο μοιάζει σαν λαβύρινθος", ειπε ο Lucas λαχανιασμενος. H Laura τον κοίταξε αλλα δεν ειπε τιποτα.