Ποιος;[Τελευταιο Βιβλιο:Η επιστροφή του παρελθόντος]

30ο Κεφάλαιο

Οι μέρες περνούσαν και η Ariana δεν είχε κανένα νέο από τον Jerald και τον μυστηριώδη δολοφόνο, καθώς ούτε και από τους φίλους της. Ήλπιζε πως ήταν και οι τρεις τους ζωντανοί αλλά δεν ήταν σίγουρη γι'αυτο.

Η διαμονή της στο σπίτι της, της ήταν αρκετά δύσκολη μιας και είχαν γίνει τόσα πολλά εκεί όλα αυτά τα χρόνια που απλά είχε το είχε σιχαθεί. Το μόνο μέρος που την έκανε να ηρεμεί ήταν το δωμάτιο των γονιών της.

Ήταν όμορφο, καθαρό, περιποιημένο, με όμορφα γαλάζια σεντόνια και ένα ολόλευκο χοντρό πάπλωμα, ενώ το πάτωμα ήταν καλυμμένο από ένα τεράστιο χνουδωτό λευκο χαλί.
Αριστερά και δεξιά αντίστοιχα υπήρχαν τα δυο κομοδίνα των γονιών της, που το καθένα είχε μερικά από τα προσωπικά τους αντικείμενα, τα οποία είχε τοποθετήσει η Ariana την ημέρα που οι γονείς της είχαν το ατύχημα.

Στο δεξί κομοδίνο, της μητέρας της, υπήρχε πάνω ένα όμορφο χρυσό βραχιόλι, που η Ariana ήξερε ότι το φόρεσε στη γιορτή αποφοίτησής της, μια φωτογραφία της που κρατούσε αγκαλιά την Ariana, η παλιά σκαλιστή κοσμηματοθήκη της καθώς και τα αγαπημένα της λογοτεχνικά βιβλία.
Στο κάτω συρτάρι ήταν τα αρώματά της και το αγαπημένο της ζευγάρι δερμάτινα γάντια.

Στο αριστερό κομοδίνο, του πατέρα της, δεν υπήρχαν πολλά πράγματα. Μόνο δυο φωτογραφίες του με την Ariana στο πάρκο και μια φωτογραφία του μαζί με τη μητέρα της, το αγαπημένο του ρολόι, που η Ariana ήξερε ότι το είχε κρατήσει από την παιδική του ηλικία, και ένα μαύρο εκκεντρικό δαχτυλίδι από οψιδιανο, με ένα μεγάλο μαύρο διαμάντι που στο κέντρο του ήταν χαραγμένο κάτω από την πέτρα το λογότυπο της εταιρείας του.
Η Ariana πήρε το συγκεκριμένο δακτυλίδι από το χέρι του πατέρα της την ημέρα που τον βρήκε στο γωνιακό μαύρο σπίτι.

Ήταν απλα αντικείμενα όμως είχαν τεράστια αξία για την Ariana.
Μπήκε μέσα στο δωμάτιο και στάθηκε μπροστά από το μεγάλο κρεβάτι τους.
Αμέσως έφερε στο νου της τους γονείς της που μετά από κάθε κουραστική μέρα ξάπλωναν και μιλούσαν μεταξύ τους διαβάζοντας τα βιβλία τους ή έχοντας στη μέση την ίδια, που πάντα είχε το κεφάλι της στη μεριά του πατέρα της ώστε να της χαϊδεύει τα μαλλιά.

Στη σκέψη αυτή χαμογελασε. Θα έδινε όλα της τα χρήματα για να μπορέσει να ξαναζήσει αυτή τη στιγμή, έστω και για μια μόνο φορά.

Οι κοινωνιολόγοι λένε ότι μια μητέρα είναι το άλφα και το ωμέγα στη ζωή ενός παιδιού. Μια μητέρα καταλαβαίνει τα συναισθήματα των παιδιών της χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να είναι δίπλα τους. Μια μητέρα ζει αποκλειστικά και μόνο για τα παιδιά της και δίνει τα πάντα ακόμη και κομμάτια από τον εαυτό της για να μεγαλώσουν σωστά. Γι'αυτό το λόγο τα παιδιά πάντα έχουν ένα ισχυρό δέσιμο με τη μητέρα τους.