His Mess

His Mess: 46 | Matthew

Zodra we sirenes van een ambulance horen krijg ik lichtelijke opluchting. Ik til Sienna in de ambulance en we rijden weg.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis gaat het snel. Ik wil niet gescheiden zijn van Sienna en besef

"Sienna?" Ik fluister haar naam als ik haar hand vastpak.

Ik wrijf mijn handen over de hare voordat ik er een kus op druk. Ik blijf de hand tussen de mijne houden als ik haar voel bewegen. Ik kijk op en ontmoet de ogen van Sienna.

Sienna kijkt enorm verdrietig en ongelukkig.

"Het spijt me." En ze begint te huilen.

Ik ga op het ziekenhuisbed zitten en neem haar in mijn armen. "Wat spijt je?" Vraag ik.

"D-de b-baby-"

Oh nee...

"Miskraam?" Fluister ik.

Sienna knikt en begraaft haar gezicht in mijn borst. Ik wil mij sterk houden maar het gaat niet. Ik ook wordt emotioneel en voel een traan over mijn wang. Sienna haar armen houden mijn middel stevig vast.

"Sienna het is niet erg." Fluister ik.

Ik wrijf over haar rug en druk een kus op haar voorhoofd. Sienna blijft snikken en ik troost haar zoveel als ik kan. Sienna is na een tijdje gestopt en is stil.

"Wat nu?"

Wat nu?

Ik pak haar gezicht vast en druk heel voorzichtig mijn lippen op de hare.

"Alles komt goed Sienna." Zeg ik zacht

"Hoe weet je dat?" Vraagt Sienna

Ik druk haar dichter tegen me aan. "Dat weet ik gewoon." Zeg ik zacht.

"Matt kun je bij me komen liggen?" Vraagt Sienna zacht.

"Natuurlijk." Antwoordt ik.

Sienna maakt ruimte vrij maar ik zie dat ze pijn doet en ik til haar voorzichtig op. Ik kom naast haar liggen onder de lakens en Sienna legt haar hoofd op mijn borst.

Sienna slaat haar arm om mijn middel en ik strijk haar haren achter haar oor. Ik raak het buisje wat door haar neus gaat en leg mijn hand op haar wang.

"Het komt allemaal goed."

Sienna valt snel in slaap en om de keer komen Victoria, Joshua, Ace en andere bekende langs om steun te geven. Sienna blijft echter slapen en ik blijf dicht bij haar.

De avond valt opnieuw en sneeuw dwarrelt weer naar beneden. Ik doe de gordijnen van de kamer dicht en als ik mij omdraai ben ik verbaasd.

Mijn vader.

Met Farrah en een vrouw die veel op haar lijkt. Waarschijnlijk haar moeder.

"Matthew ik vindt het zo zielig." Zegt Farrah en ze overhandigt mij een boeket met Lelies.

Ik glimlach naar mijn halfzusje en leg de bloemen op de stoel naast Sienna neer.

"Wat doen jullie hier?" Vraag ik.

"We hoorde het van Joshua, we kwamen hem tegen." Antwoordt mijn vader.

Ik knik en dek Sienna in de dekens. In mijn ooghoek zie ik mijn vader aarzelend kijken. Ik druk een kus op Sienna haar voorhoofd.

"Hoe is het met haar?" Vraagt Farrah.

"Ze was in verwachting." Zeg ik zacht.

Farrah kijkt me aan. "Was?"

"Miskraam." Fluister ik.

Ik kan wel fucking janken, maar dat lost niks op. Ik ga zitten op de stoel naast Sienna's bed en kijk naar mijn vader.

"Kunnen wij even onder vier ogen spreken?" Vraagt mijn vader.

Ik knik en sta op.

We lopen beiden door de ziekenhuisgang en gaan op een bankje zitten. Ik leun mijn ellebogen op mijn knieën en wrijf over mijn gezicht.

"Het spijt me van Sienna."

"Jij had er niks aan kunnen doen, dit had niemand kunnen voorspellen." Zucht ik

"Nee, het gaat over het algemeen. Ik heb haar nier vriendelijk ontvangen en nu pas besef ik dat ik daar spijt van heb. Ik had toen niet door wat de impact van haar op je was."

"Dat moet je niet tegen mij zeggen, zeg dat tegen Sienna." Zeg ik.

Mijn vader zucht.

"Farrah is dol op haar, weetje dat?"

"Dat weet ik."

"Het spijt me van je mo-"

"Waarom ben je hier?" Onderbreek ik hem.

"Matth-"

"Nee, wáárom ben je hier? Wat haal je hier uit? Zelfverdoening?"

"Nee."

"Ga weg, neem je nieuwe mokkel met je mee." Zeg ik kil.

"Zo praat je niet tegen j-"

"Ze is niet mijn moeder, mijn moeder is met een gebroken hart gestorven doordat jij niet genoeg had."

Ik sta op en loop langzamerhand terug maar de kamer. Eenmaal daar kijk ik naar het tafereel wat voor mij afspeelt. Sienna zit rechtop in bed, haar handen steunen haar hoofd en haar ellebogen rusten op haar opgetrokken benen.

Farrah zit naast haar en wrijft over haar rug. "Het komt goed Sienna."

Ik loop naar de andere kant van het bed en ga daar zitten. "Wat is er?" Vraag ik.

"Nachtmerrie." Fluistert Farrah.

Farrah staat op en kijkt naar haar moeder en mijn vader. "Ik denk dat het beste is als wij gaan, privacy is better voor hun nu."

Mijn vader en de mokkel kijken ons aan en knikken. Farrah heeft me een bemoedigend schouder klopje voordat ze haar ouders achterna gaat.

Ik ga voor Sienna zitten en lift haar kin op. "Wat droomde je?"

"Dat ik nooit een compleet gezin met je kan worden."

A/N

Ik heb geen leven.