လိုရင္းတိုရွင္းသာေျပာလိုက္ၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္ေလသည္။ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကာခ်ိန္က စကၠန္႔၃၀ခန္႔သာ...
ဤသို႔ျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလသည္။ရံုးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ၿပီး အျခားဝန္ထမ္းေတြျပန္သြားသည့္တိုင္ Min Seokကေတာ့ မျပန္ေသး။ သူေစာင့္စားရမည့္ အခ်ိန္းအခ်က္တစ္ခု ရွိေနတာေၾကာင့္ပင္....
၆နာရီထိုးေတာ့ သူ႔ရံုးခန္းတံခါးကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ လာေခါက္ေလသည္....
"ဝင္ခဲ့ပါ..."
လၽွာထိုးဦးထုပ္ကို ေရွ႕သို႔ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားသည့္ လူတစ္ယာက္ ရံုးခန္းထဲသို႔ ဝင္လာေလသည္။ထို႔ေနာက္ ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး-
"ဘယ္လိုလဲ?ကၽြန္ေတာ့ေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မွ ျဖစ္ရဲ႕လားလို႔..."
ဟု ေျပာလာေလသည္။Min Seokလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ရင္း-
"စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လြန္းလို႔ မင္းကိုေတာင္ သတ္ပစ္လို႔ရရင္သတ္ပစ္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။မင္းဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္ေနတာလဲ?ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲ?"
ဟု ေမးေလေတာ့ ထိုေကာင္ေလး Baekhyunက-
"ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားရဲ႕ႏွလံုးသားကို လိုခ်င္တာ။"
ဟု Min Seokမ်က္ဝန္းေတြထဲကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာေလသည္။
ထိုစကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ Min Seokေၾကာင္သြားသလို ရယ္လည္းရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ထိုေကာင္ေလးလိုခ်င္သည္က သူ႔ႏွလံုးသားတဲ့လား? မယံုႏိုင္စရာအေျဖတစ္ခုက သူ႔အတြက္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
"ဘာရယ္...ငါ့ႏွလံုးသား??"
Min Seokရယ္သံေႏွာရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက မေျပာင္းလဲေသာ ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ျပန္ေျဖလာေလသည္။
"ဒါက ရယ္စရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တာ ခင္ဗ်ားႏွလံုးသား... ရွင္းရွင္းေလးပဲေလ။"
Baekစကားအဆံုးမွာေတာ့ Min Seokမ်က္ႏွာ ျပန္တည္သြားၿပီး-
"ငါ့ႏွလံုးသားက ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မျဖစ္ခဲ့သလို ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေပးဘူး။"
