"Kai..."
Kaiလွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူအံ့ဩသြားေလေတာ့သည္။
"Sehun.."
Sehunသည္ Kai၏ အျခားေဘးတစ္ဖက္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
"Minaမပါဘူးလား?"
"အင္း..."
သူတို႔ႏွစ္ဦး တိတ္ဆိတ္သြားၾကျပန္သည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့မွ Sehunက စကားထပ္ေျပာလာေလသည္။
"မင္းဘာလို႔ငါ့ကိုေရွာင္ေနတာလဲ?"
Kaiက ခပ္ဟဟရယ္လိုက္ရင္း ျပန္ေျဖလာေလသည္။
"ငါမေရွာင္ပါဘူး။ အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ပါ။"
"မင္းသတို႔သမီးေလာင္းေလးကိုလည္း ဂရုစိုက္ေနရလို႔ဆိုပါေတာ့။"
Sehunစကားေၾကာင့္ Kaiရင္နာရျပန္သည္။
"အင္း..."
ထိုအခ်ိန္မွKaiက သတိရဟန္ျဖင့္ Roseႏွင့္ Sehunကို မိတ္ဆက္ေပးေလသည္။
"ဒါက Roseတဲ့။ ငါ့သတို႔သမီးေလာင္း။"
"အင္း...ကၽြန္ေတာ္က Sehunပါ။ Kaiရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း။"
"ဟုတ္ကဲ့။ Darling... Rosieသြားၿပီေနာ္။''
Roseက Kaiကိုမ်က္စိတစ္ခ်က္မိွတ္ျပကာ ေနရာမွထြက္သြားေလေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ Kaiက စကားစလိုက္ေလသည္။
''Minaနဲ႔အဆင္ေျပလား?''
Sehunက ရယ္သည္။
''ေျပပါတယ္။ မင္းစိတ္ထဲဘာ႐ွိေနလဲေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကိုေ႐ွာင္ေနတာ အလုပ္မ်ားေနတာတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား။''
Kaiက ေအးေဆးစြာပင္ျပန္ေျဖလာေလသည္။
''မင္းယံုမလားေတာ့မသိဘူး။ ငါမင္းေကာင္မေလးကို သေဘာမက်ဘူူး။''
''ငါသေဘာက်ရင္ရၿပီေလ။''
''သူမင္းကိုတကယ္ခ်စ္တယ္လို႔မင္းထင္လို႔လား?''
Sehunက မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္ကာ Kaiကို ၾကည့္လာေလသည္။
''မင္းဘာလို႔စကားလႊဲေနတာလဲ?''
Kaiကေတာ့ မေျပာင္းလဲေသာအျပံဳး တစ္ခုကိုသာ ဆင္ျမန္းထားလ်က္။ သို႔ေပမယ့္ Sehunကိုမၾကည့္ဘဲ အေ႐ွ႕တည့္တည့္သို႔သာ အၾကည့္လႊဲထားေလသည္။
