Crowned Princess (Kingdom University, #3)

Chapter 28

Gaga ka ba?

'Yon ang una kong naisip pagkatapos na pagkatapos kong sabihin 'yon kay Kevin. I was still clinging on his shirt and all I could hear was my throbbing heart. There was an awkward silence between us and I had to look at the ground to save myself from further embarrassment.

OH MY GOD. Nag-confess talaga ako. Teka, anong gagawin ko?! Pwede bang bawiin? Pwede bang mag-time travel? Pwede bang hindi niya na lang narinig 'yon? Pwede bang kainin na ako ng lupa?

Naramdaman ko naman ang paggalaw niya kaya parang tumigil ang tibok ng puso ko. He cleared his throat and I wanted to cover my ears because I was afraid to hear the words that would come out of his mouth. Paano kung mangyari na naman ang nangyari noong gabing 'yon? Paano kung i-reject niya ang feelings ko?

"Uhm, Al—!" Hindi niya naituloy ang sasabihin niya dahil tinakpan ko ng kamay ko ang bibig niya.

"Shh!" Tumingin ako sa kanya at nakita ko ang gulat niyang mukha. "H-huwag kang sasagot! Okay?" Agad naman siyang tumango. "Bye!"

Bago pa siya tuluyang makapag-react ay kumaripas ako ng takbo at hindi ako tumigil hanggang sa masigurado kong hindi niya ako maaabutan o makikita man lang. Narinig ko pa ang pagsigaw niya ng pangalan ko noong palayo pa lang ako sa kanya pero hindi ako lumingon.Wala na akong pakialam kahit pinagtitinginan ako kanina dahil takbong kabayo ang ginawa ko basta makalayo lang ako sa kanya.

"My God, anong ginawa ko?!" sabay tuktok ko sa ulo ko. Gusto ko na lang i-umpog ang ulo ko sa pader para matauhan at makalimutan ko ang kahihiyang 'yon.

Buti na lang talaga at isa lang ang class ko ngayong umaga kundi paniguradong lilipad lang ang isip ko sa klase. Huminga ako nang malalim para kumalma. Nandito ako ngayon sa likod ng Arts and Letters Building. Buti at wala masyadong tao ngayon dito.

Napasandal ako sa pader at nag-slide paupo. Para talaga akong tanga kanina. Nag-confess nga, tumakbo naman agad. Ewan. Yes, I wanted to know his answer yet I was afraid to hear it. What if ang isagot niya ay 'yong ayaw kong marinig?

"Ate Alice?"

Napatingin naman ako sa tumawag sa pangalan ko at halos mapasigaw ako nang makita ko si Karla. She looked worried.

"Anong nangyari sa'yo?" tanong niya sabay tabi sa akin.

"Oh. W-wala," sagot ko. "Wala naman."

Bakit ngayon pa siya nagpakita? She looked just like her brother and his face was the last thing I wanted to see. Pero hindi ko naman siya mataboy dahil wala naman siyang ginagawang masama. She was just concerned and she didn't know that my problem was caused by her brother.

"You can fool everyone with your lies but right now, it seems like you can't even lie to yourself," she said.

"Wow. 'Di ko alam kung compliment 'yan o insulto," I retorted. Pakiramdam ko tuloy, katabi ko si Steff dahil pinapangaralan niya ako. Ang kaibahan lang, mas bata sa akin si Karla.

Ngumiti naman siya sa akin. "Does this involve my idiot brother?" tanong niya.

"No."

"A terrible liar."

"Great. Ano, nakakabasa ka na rin ba ng utak?" sarkastiko kong tanong pero natawa naman siya.

"That's impossible. Anyway, mukhang dahil nga kay Kuya. Ano na namang ginawa niya?"

"Hmp. Kakampi mo ang kuya mo. Bakit ko sasabihin sa'yo?"

"Gano'n ba? Okay. Sa kanya ko na lang itatanong," sabay tayo niya at mukhang seryoso siya kaya hinatak ko siya pabalik.