Everything for you ~completed~

Chapter VIII: Piano

Chpater VIII

24-Sept-2008

"Good morning Miss" bati ko ng marating naming ang principal's office.

"Good Morning Adrian" bati ng principal na si Miss amy, nginitian niya ako ngunit agad din niya itong binawi nung makita niya si Mitch sa likod ko. "Maupo kayo."

"Thank you po" sagot namin ni mitch.

"marami na akong naririnig sa inyo. Lalo na sayo Adrian. Anung nangyayari sayo? Wala ka na sa honor roll. Marami ka nang absent. Napapabayaan mo na ang pagaaral mo". Ayan nanaman sila, napapabayaan, napapabayaan! Buhay ko to. Ako ang masusunod. I always have a choice sa kung anong gusto kong gawin o hindi. And my choice is to be with mitch. To be with mitch. To have the same perception as she has. I want to look at the world like how Mitch exactly sees the world. I want to be her world. Hindi ba kayo nainlove at hindi niyo maunawaan yon?

"Im sorry Miss if I disappointed you, but this is what I want." Hindi kumikibo si Mitch, nakatingin siya sa baba. Simplehan kong hinawakan ang kanyang kamay na siya naming ikinabigla niya.

"tskk..tskk. well I guess, I cant force you to be someone na ayaw mo. Alright then, Mr. Gonzales, you are the captain of your ship. But as a principal, I just want you to be on the right sea."

"I appreciate the gesture Miss."

"Dahil sa ginawa niyo, I need to give you guys a punishment" Nagulat ako sa sinabi iyon ng Miss Amy. "You two need to clean the music hall today. Matagal nang hindi nalilinisan iyon at kakailanganin sa darating na play." Pagtatapos ng principal

"wheeew" sa isip ko.."kala ko naman kung ano.." ngumiti ako kay mitch.

"Yes Miss.." napangiti ako."maglilinis kami ni Mitch.KAMI. so dalawa lang kami. Makakasama ko siya ng matagal" kinabahan ako bigla...pero hindi takot ang kabang yon kung hindi saya. Saya na makakasama ko si Mitch.

Pagdating naming ng music hall...

"ang dumi, ang daming alikabok! Ilang buwan na kayang di naliliis to?" tanong ni mitch

"uhmm..ang alam kong huling gamit dito ay nung pasukan." Sagot ko naman habang sinisimulan na ang paglilinis.

Lumipas ang mga sandal, naghiwalay kami ng lugar ni mitch para mbilis naming matapos ang trabaho. Nangangarap ako ng future naming ni mitch nun, kung saan kami titira... kung ilan ang magiging anak namin, hindi na siya magtratrabaho..ako nalang" napapangiti ako habang pumapasok sa isipan ko ang mga yun..

*BANGG..BANGG..BANG...!*

"SH!T ano yun? Ang sakit sa tainga!" nagulat ako ng may biglang tumunog na kung ano, nang nilingon ko si Mitch ay nakita ko syang nakaupo sa piano.

"anong ginagawa mo dyan?" sigaw kong may halong lambing

"nagpiapiano!"*BANG..BANG..BANG!*

Napatawa ako. "hindi ka naman nagpia-piano e!naninira ka ng piano!"biro ko habang palapit sa kanya.

"ang yabang mo huh!bakit marunong kang tumugtog?sige nga!"panunukso niya sakin sabay sara ng cover ng piano.

Umupo ako sa tabi niya. (AN:YOU CAN PLAY THE EMBEDDED VIDEO FOR BETTER READING EXPERIENCE!:))*)Binuksan ko ang cover at tinitigan ang piano. Nung mga panahong iyon napakatahimik, galaw lang ng orasan ang maririnig mo. tik-tak.tik-tak.. Iniisip ko kung anong magandang kanta ang pwede kong tugtugin kay Mitch, matagal narin akong natigil sa pagtugtog.

"ano, titigan nalang?tugtog na! tignan ko lang yabang mo!haha" tukso ni mitch.

Nagsimula akong tumugtog ng piano.

"We'll do it all,Everything, On our own...We don't need Anything Or anyone"

Handa akong gawin ang lahat para sayo Mitch. Kahit ano, kahit saan, kahit kalian... basta ikaw ang kasama ko.

"If I lay here...If I just lay here...would you lie with me and just forget the world?"

Gagawin ko ang lahat. Pero ang tanong, handa kabang sumama sakin? Ganun ka rin kaya sakin? Handa ka rin bang iwan ang lahat para sakin?

"I don't quite know...How to say...How I feel...Those three words...Are said too much...They're not enough"

Ngayon masasabi ko na. at sigurado na ako. Mahal kita Mitch. Mahal kita.. hindi ko alam kung paano? O kung bakit.. I just.. love you. Tumingin ako sa kanya..habang ipinapagpatuloy ang pagkanta

"huwag mokong tignan" sabi niya. Iniwas ko ang tingin ko at nagconcentrate nalang sa pagtugtog..

"All that I am...All that I ever was...Is here in your perfect eyes, they're all I can see

If I lay here...If I just lay here...would you lie with me and just forget the world?"

Hindi ko alam kung hanggang saan to. Hindi ko alam kung tama to, kung mali man, wala akong pakealam. Kung ano man ang sinasabi nila, wala akong pakealam. Wala sila sa sapatos ko para sabihin ang tama o maling ginagawa ko. Mahal ko si mitch. I know cause this is the first time na naramdaman ko to. I know dahil kaya kong gawin ang lahat para sa kanya.

Tinapos ko ang pagtugtog. Tinignan ko siya. Namumula ba siya? parang hindi naman.. ewan. Humarap siya sakin. Nagulat ako nung unti unti niyang tinanggal ang "weird-glasses-on" ko. Nakatitig sya sakin.. ako na ata ang nahihiya e. Nakatingin lang sya. Ganun lang..

"ang guepwnefo mo" narinig kong sabi niya

"huh??" hindi ko talaga iyon naintindihan pero ang pakiramdam ko importante yun e.hayyy.. kung kalian importante tsaka maabnormal yung senses ko??tsk

"wala!" tumayo na siya at nagmamadaling umalis.

"Mitch!"