Act Of Deception

20 His Reason

"Hangang ngayon ba hindi pa rin kayo nagkakayos ng daddy mo."

Tanong ko sa kanya habang nagmamaneho sya.

Puwi na kami galing sa dinner at si Chelsea susunod na lang daw kasi may kailangan pang ayusin sa opisina nya.

"We never been good ever since alam mo yan.... "

"Bakit ba hindi kayo magkasundo.?"

"Alam mo ang dahilan..."

" Ayaw mo pa ring sumunod sa mga gusto nya... matigas pa rin ang ulo mo."

" Gusto nyang kontrolin ang buhay ko."

"No... gusto lang nya na mapabuti ka."

" Bernadette we been through this arguments a hundred times before tama na please."

"Yun na nga eh... hindi ka ba napapagod you been like that to your father for so long..."

"Si daddy kaya ang tanongin mo kung hindi ba sya napapagod na manipulahin ang buhay ko, baka makuha mo ang kasagutan sa tanong mong yan."

Tama sya daang ulit na yata naming napagusapan ang tungkol sa relasyon nila ng daddy nya, at madalas wala rin namang ngangyayari kasi ayaw nyang magpatalo ayaw nyang magpakumbaba.

"No need to.. I know from the very start that you're a hard headed asshole... Ang hindi ko lang maintindihan kung bakit noon pa hindi ka umalis ng bahay nyo kayang kaya mo na namang mabuhay ng magisa, hinintay mo pa talaga na lumala ng lumala yung alitan nyo, kung pwede namang noon pa lang lumayo ka na, sana hindi na umabot sa ganito kagrabe ang alitan nyo. "

"Its because of you.. " putol nya sa mga sasabihin ko pa sana.

Napatingin ako sa kanya.

"What.? "

"Dahil sayo kaya ayaw kong umalis ng bahay namin ayaw kong mapalayo sayo , hindi ko kaya... Iniisip ko pa lang na iiwan kita para na akong mamatay, isang araw pa nga lang na hindi kita nakikita para na akong mababaliw yun pa kayang lalayo ako. "

Spell shock..

Capital ME..

Hindi ako nakapagsalita.

"Alam mo dyan ako inis na inis sayo, dahil napaka engot at manhid mo. "

"Anong sabi mo.? " Galit na sabi ko.

"Oo nga matalino ka sa school pero pagdating sa akin Napaka engot at manhid mo, kahit noon pa. I ask you to trust me but you never did. ."

Galit ba sya.?

Talaga lang ha sya pa ang may ganang magalit.

"Really Jacob Aragon... Ako pa talaga yung engot at manhid aba ikaw nga tong halos ipag siksikan ko na sayo ang sarili ko pero hindi mo ako pinapansin, tapos ngayon ikaw tong habol ng habol sa akin. "

"Talagang hahabolin kita kahit saang impyerno ka pa magpunta kasi akin ka. Pinakasal na nga kita kasi hindi ka pweding mawala sa akin, hindi ka pweding makuha ng iba.. Bata ka pa lang inalagaan na kita binantayan. Tapos pakakawalan lang kita ng ganunganun na lang ano ka siniswerte. "

Bigla akong nahilo sa mga pinagsasabi nya.

"Itabi mo ang sasakyan. " Utos ko sa kanya.

"At bakit.? "

"Nahihilo ako sa mga pinagsasabi mo.. Nagugulohan ako sayo. "

Napahilot ako sa aking sintido.

Sinunod nya naman ang sinabi ko, itinabi nya nga ang sasakyan at humarap sya sa akin.

"Ikaw ang magulo... Five years ago simabi mong mahal mo ako, tapos ngayon sasabihin mong layuan na kita na hayaan na kita. "

Hinarap ko rin sya.

"Oo kasi five years ago, sinabi mo mismo sa harap ko na bakla ka, at may mahal ka ng iba."

Halos lumabas na ang litid sa leeg ko.

"Oo sinabi ko nga na bakla ako, pero sinabi ko lang yun para wag ng ipagpilitan pa ni dad na ikasal ako doon sa babaing pinili nila para sa akin.. And one more thing ireprase ko lang yung sinabi mo wala akong sinabi na may mahal na akong iba, ang sabi ko may mahal na ako. Wala akong sinabing mahal na akong iba. "

"Whatever yun na rin yun, may mahal kang iba. "

"Hindi... kasi walang iba.! "

Nabingi ako sa sinabi nya.

Wala raw iba ako ba talagay pinaloloko nya.

"Stop it Rafael... Hindi ka na nakakatuwa. " Nanghihinang sabi ko.

Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.

"No... matatangap ko kung tawagin mo akong bakla or whatever pero ang hindi ko matatanggap ay yung sasabobihin mong may mahal akong iba.. Kasi walang iba maliban sayo,  ikaw lang lucelle Bernadette ikaw lang ang minahal ko sa buong buhay ko. "

Pakiramdam ko bigla akong nawala sa aking sarili, lalo akong nahilo kasabay ng pagurong ng aking dila.

"Hey... are you okay..."

Nagaalalang tanong ni Jacob.

"Babe.. Ano bang nangyayari sayo.?"

"Paandarin mo na ang sasakyan, umuwi na tayo." Wala sa sariling sabi ko.

"Pero namumutla ka."

"Nagugutom na ako, umuwi na tayo."

"Ha pero kakain lang natin. "

"Just drive asshole! "

At itinuon ko ang aking paningin sa labas at hindi na ako nagsalita pa gaputok man.

Hanggang sa makarating kami sa unit namin.

Dumiretso ako sa unit namin ni Francine at doon ay pilit kong kinalma ang aking sarili.

Hindi totoo yun... Wala akong narinig, dedeadmahin ko na lng yung mga pinagsasabi nya, nasabi nya lang yun kasi galit sya sa daddy nya kaya kung ano ano ang pinagsasabi nya tama.

Umimom ako ng maraming tubig at naglaro ng candy crush sa cp ko. Sa ganung paraan ay baka makalimutan ko ang mga narinig ko kanina kay Jacob.

At para namang blessing in disguise tumawag ang mommy nya, marami kaming nagpagusapan kaya tuluyang nawala sa isip ko ang napagusapan namin ni Jacob at napalitan iyon ng mga napagusapan namin ng mommy nya.