(Unicode)
>>> Flashback <<<
တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်....
"အွန်းဘီ... ငါ နင့်ကို ပြောစရာရှိတယ်"
"အင်း... ပြောလေ... နားထောင်ဖို့ အသင့်ပဲ"
"ငါ နင်နဲ့ ဆက်ပြီး တွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်"
"..."
ရုတ်တရက် ဖုန်းထဲ၌ တိတ်ဆိတ်သွားသော သူမ၏ အနေအထားကြောင့် မမြင်ရသော်လည်း စိတ်ထိခိုက်သွားမှန်း ဂျုံးဂုသိလောက်မယ် ထင်တာပဲ။
"အွန်းဘီ... ငါပြောတဲ့ မတွဲတော့ဘူးဆိုတာ နင်နဲ့ ငါ့ကြားမှာရှိတဲ့ relationshipတစ်ခုကိုပဲ ရပ်နားမှာကို ပြောတာနော်။ friendshipကတော့ အရင်အတိုင်းပဲ ဆက်ရှိနေမှာ... အရင်လို နင်က ငါအရမ်းခင်ရတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆိုတာက ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲဘူး"
"... ရပါတယ်...။ စတွဲထဲက ဒီrelationshipကို အစွဲအလန်းမကြီးဖို့ နင် ပြောထားတာပဲကို..."
"ငါက နင်ခံစားရမှာစိုးလို့..."
"ဟင့်အင်း... စိတ်မပူနဲ့... တွဲတာဖြင့် နှစ်ပတ်သာသာလောက်ပဲရှိသေးတာကို.. ဘာမှမခံစားရဘူး... ဒါပေမယ့်လေ..."
"အင်း... ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဘာလို့ ရုတ်တရက် မတွဲချင်တော့တာလဲဆိုတာကို ပြောပြလို့ ရလား... အဖြတ်ခံရတဲ့သူဘက်က ဒီလောက်တော့ သိခွင့်ရှိသင့်တယ် ထင်တာပဲ"
"နင်နဲ့က အမြဲသူငယ်ချင်းလိုပဲ နေလာတော့လေ... ရုတ်တရက် အဆင့်တက်ပြီးမှ မနေတတ်တော့လို့"
သိပ်ကိုကောင်းတဲ့ အကြောင်းပြချက်ပါလား ဂျုံးဂုရယ်...။ အစထဲက ကိုယ့်ဘာကိုယ် မသေချာရင်လည်း ဘာလို့တွဲဖို့ ပြောခဲ့သေးလဲ.. လီအွန်းဘီ စိတ်ထဲတွင် စကားပေါင်းများစွာ ပြောနေခဲ့သော်လည်း လက်တွေ့တွင် တစ်ခွန်းမှ ထွက်မလာခဲ့သည့်အပြင် တစ်ခြားသောသူ၏ ပယောဂကြောင့် ပြတ်စဲရတာ မဟုတ်၍ပင် စိတ်သက်သာရာရသလိုပင် ခံစားနေရသေးသည်။
"အင်းပါ... အဲ့ဒါဆိုလည်း သူငယ်ချင်းပေါ့... တွဲတာလည်း နင်နဲ့ငါပဲ သိတာဆိုတော့ ဒီနှစ်ပတ်ဆိုတဲ့အချိန်က မရှိခဲ့ဘူးလို့ပဲ သတ်မှတ်လိုက်ရင် ရတာပဲကို"
"နင် တကယ်အဆင်ပြေပါတယ်နော်"
"အင်း... ပြေတယ်ဆို... အဲ့ဒါဆို ဒါပဲလေ။ ငါ ကြိုက်တဲ့မင်းသားပါတဲ့ကား ဒီနေ့လာမှာမို့လို့ သွားကြည့်တော့မယ်"
