Bölüm 20’ye geldik ! :D Sabırla yazmamı bekleyen ve beni destekleyen herkese çok teşekkür ederim. İyi okumalaaar ! Yorum yapmayı unutmayıın ! :)
Bölüm 20:
Sara’nın bağırışlarını aldırmadan kafamı yastığıma gömdüm.
“Lanet olası,iğrenç,yaratık. Sana bunu nasıl yapar. Hatta seni geçiyorum, bir insan kendine bunu nasıl yapabilir ki…”
“Sara yeter artık. Bunları dinlemek istemiyorum. Ne Alex’i ne Dash’i…”
Bir anda kafama yastığın çarpmasıyla şok oldum. Daha çok önüme getirilen sıcak kahveler ve anlayışlı kucaklamalar bekliyordum ama yastık da iyi bir yöntemdi tabi. Kardeşime göre…
“Kendine gel. Tamam artık Dash burada biter. O kendi hayatını rezil etti. Seninkini değil. Sen sadece küçük bir hasara uğradın o kadar. Kalıcı bir şey yok.”
Sara mantıklı görünürcesine saçmalamaya devam ederken telefonum çaldı. Ben telefona uzanmak için çaba bile göstermemiştim ki Sara üzerine atladı. Telefona baktı ve sırıttı.
“Tam zamanında.” Telefonu açtı ve kucağıma attı.
-Alo ?
-Gerçekten üzgünüm bilseydim engel olmak için her şeyi yapardım. Senin böyle incinmeni asla istemem.
Arayan Scott’dı… Bir süre sessiz kaldım.
-Senin suçun yok. Kendini suçlu hissetme.
- Yine de özür dilerim.
-Herneyse.
-Sen iyi misin ?
-Hı-hı…
-Peki… Görüşürüz Cara.
-Görüşürüz.
Telefonu kapattığım anda Sara üzerime kıyafetleri fırlattı.
“Bir gün ağladın yeter. Hadi gidip eğlenelim.”
İtiraz edemedim.
***
Dash’in ağzından;
Cara’nın göz yaşlarına boğulmuş hali gözlerimin önünden gitmiyordu. Onu korumak için yaptığımı bilsem de bu beni teselli etmiyordu. Parmaklarımın arasındaki votka şişesinden bir yudum daha aldım. Boğazımdan geçen her yudum acı veriyordu. Ama biraz olsun beynimi uyuşturuyordu. Birkaç anahtar sesinden sonra dış kapı açıldı. Ve Alex içeri girdi.
“Sefalet içindesin.”
Alaycı bir şekilde güldüm ve başka hiçbir cevap vermedim.
“Benim istediğim koca anlayışı bu değil. Ben ne istersem o olmak zorundasın yoksa Cara.”
Sözünü kestim. Ve bağırarak karşılık verdim. Resmen içimdeki tüm nefreti kusuyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KABUL ET : Seviyorsun !
Roman d'amour"Benim bir sevgilim var." "Bu benim için engel değil " Kulağına doğru yaklaştım ve fısıldadım. "Benim için öyle"
