strawberries & cigarettes [yoonmin]

kolacja dla dwojga

Oprócz kanciastego Cadillaca, którego uruchomienie nie zajęło Jiminowi więcej, niż dwie minuty, na drodze nie ma prawie żadnych samochodów. Pewnie dlatego, że dochodzi północ i wtorek powoli odstępuje miejsca środzie. Yoongi wypuszcza powietrze nosem, a kąciki jego ust unoszą się do góry, kiedy myśli o surrealizmie sytuacji, w którą dał się wpakować.

- Dokąd jedziemy? - pyta, siadając na fotelu pasażera bokiem, z jednym kolanem podłożonym pod siebie.

- Nie wiem - odpowiada Jimin, wzruszając ramionami. - A dokąd chcesz?

Yoongi uśmiecha się jeszcze szerzej, kładąc łokieć na oparciu fotela. Głowę opiera na wewnętrznej części dłoni, jednocześnie zgniatając jeden ze swoich policzków.

- Jak najdalej. Może być nad morze - proponuje, a Jimin parska śmiechem.

- Nie zapominaj, że benzyna jednak coś kosztuje - przypomina, tym samym niszcząc warstwę słodkiej nieświadomości, którą Yoongi zdążył wokół sobie wytworzyć.

Obaj jednocześnie zerkają na tablicę rozdzielczą. Według licznika, paliwa jest jeszcze całkiem sporo, ale żadnemu z nich nie widzi się powrót piechotą.

- Wziąłeś jakieś pieniądze? - pyta blondyn, przeglądając kieszenie swojej kurtki. Z jednej wyciąga prawie pustą paczkę gum o smaku cynamonu, a z drugiej czarny, skórzany portfel.

- Pewnie. - Jimin nie spuszcza oczu z drogi, a Yoongi zauważa, że chłopak próbuje powstrzymać chichot, wypychając policzek językiem.

- Chcesz gumę? - proponuje po chwili, najpierw upewniając się, że droga wciąż należy tylko do nich. Ufał rudzielcowi, ale wolał nie ryzykować spowodowania wypadku czymś tak nieistotnym, jak guma do żucia.

- Jaka? - Jimin rzuca okiem na pudełeczko w dłoniach Yoongiego i krzywi się momentalnie, nawet nie potrzebując od starszego odpowiedzi. - Fu, kto to w ogóle kupuje?!

- Masz jakiś problem? - Yoongi unosi, a przynajmniej stara się unieść jedną brew, wyciągając z pudełeczka jedną gumę. Rozwija ją z papierka, otwiera szeroko usta i popisowo zaczyna powoli nadgryzać kolejne jej kawałki. Jimin tylko przewraca oczami.

- Ile tam masz? - Kiwa głową w stronę portfela, leżącego na kolanach Yoongiego.

- Um... - Blondyn szybko chowa ostrą gumę za zębami, próbując opanować łzawiące od nuty cynamonu oczy. - Kurwa, sam nie wiem, kto to kupuje - mruczy, po czym otwiera okno i wypluwa gumę. Ta przykleja się do karoserii, a Jimin, obserwując wszystko, wraz z miną Yoongiego, w bocznym lusterku, wybucha śmiechem.

- Brawo! - Puszcza na moment kierownicę, by zaklaskać głośno. Yoongi odwdzięcza się chuchem gorącego powietrza o duszącym zapachu, skierowanego prosto w nos Jimina.

Blondyn otwiera wypchany drobniakami portfel i bez słowa zaczyna przeliczać pieniądze. Jimin także otwiera okno po swojej stronie, pozwalając świeżemu powietrzu swobodnie krążyć po samochodzie.

- Niecała stówka - odzywa się po chwili Yoongi, wrzucając monety do pękającej w szwach, mniejszej przegrody portfela.

- Okej, to stawiasz pizzę - decyduje w jednej chwili Jimin, widząc przed sobą zjazd. Dopiero migocące w oddali światła przydrożnej restauracji przypominają mu o pustce w żołądku.

- Chyba śnisz - prycha blondyn, chowając cały swój dorobek z powrotem do kieszeni kurtki.

- Chyba nie - odpowiada bez żadnych emocji Jimin, skręcając w prawo.

Niewielki parking przed restauracją zapełniony jest po brzegi ciężarówkami i większymi samochodami, ale w samej restauracji brak żywej duszy. Dopiero kiedy mężczyźni wchodzą do środka, a nad ich głowami rozbrzmiewa dźwięczne "dzyń", z kuchni wychodzi zmęczona kelnerka z rozwalonym kokiem i podkrążonymi oczami.

- Co podać? - pyta, a potem ziewa, starając się zasłonić usta małym notesikiem na sprężynie.

- Macie jeszcze pizze? - pyta Jimin, opierając łokcie na blacie. Yoongi nie może nie zauważyć komicznego przeciwieństwa, jaki stanowią Jimin i dziewczyna z kokiem.

- Mogę wam odgrzać - proponuje kelnerka, po raz kolejny ziewając. Yoongi, patrząc na nią, także ziewa, a ona posyła mu łagodny, przepraszający uśmiech.

- No to nie. - Jimin kręci głową, sięgając po leżące w zasięgu jego ręki menu. Otwiera je na przypadkowej stronie i palcem wskazuje trzecią pozycję od góry. - Poproszę to - mówi, odwracając kartę w stronę kelnerki.

- Burger ze stekiem? - upewnia się dziewczyna, a Jimin przytakuje, czując w ustach nadmiar śliny.

- Razy dwa - dodaje Yoongi, już sięgając po pieniądze. Jimin szybko go jednak powstrzymuje, zwinnym ruchem przyciągając chłopaka do siebie. Ich spojrzenia się krzyżują, a Yoongi pierwszy raz czuje się w towarzystwie Jimina mniejszy, drobniejszy, bez jakiejkolwiek władzy.

- Coś do tego? - rzuca przez ramię kelnerka, snując się powoli w stronę kuchni.

- Cola! - Jimin unosi głos, a dziewczyna unosi do góry kciuk, po czym znika w kuchni.

Mężczyźni czekają na jedzenie nieco ponad dziesięć minut, chociaż według burczącego brzucha Jimina musiała minąć co najmniej godzina, zanim kelnerka zjawiła się w końcu z ich zamówieniem.

- Dwa burgery i cola - mamrocze, bardziej do siebie, dziewczyna, stawiając na ladzie tackę z dwoma burgerami zapakowanymi niechlujnie w coś przypominające szary papier. - O, i paragon - dodaje, stukając palcem w biały świstek schowany pod jednym z talerzy.

- Dziękuję! - odpowiada Jimin, a Yoongi dołącza do niego pod koniec, wypowiadając same "kuję".

Kelnerka nie wraca już do kuchni, ale siada na metalowym krzesełku za ladą, zza której w takiej pozycji i tak nie jest w stanie obserwować gości restauracji. Opiera głowę o chłodną ścianę i zamyka oczy, pozwalając sobie na krótką drzemkę.

Yoongi podąża za Jiminem do stolika prawie przy samych drzwiach. Siadają naprzeciwko siebie i Yoongi już chwyta się za swojego burgera, kiedy Jimin chwyta jego nadgarstek.

- Bierz colę - rozkazuje i ze swoim burgerem w ręce wysuwa się zza stolika. Prostuje się, rzuca okiem na niczego nieświadomą kelnerkę i rusza do wyjścia. Yoongi obserwuje go, wciąż siedząc na swoim miejscu z kanapką w jednej ręce, a kubkiem coli w drugiej.

Jimin ruchem głowy nakazuje Yoongiemu, by chłopak się ruszył. Blondyn niechętnie ulega młodszemu i na palcach (dosłownie) podchodzi do przeszklonych drzwi. Rudzielec uchyla je powoli, by nie poruszyć serca dzwoneczka do nich przymocowanego. Udaje mu się i po chwili siedzą już razem w swoim kradzionym Cadillacu i zajadają gorące burgery, popijając je zimną colą. 

- To było okropne. - Pierwszy odzywa się Yoongi, wycierając ociekające tłuszczem palce w opakowanie po burgerze

- Wiem.

- Nigdy wcześniej niczego nie ukradłem - ciągnie blondyn, wywalając zgnieciony papier przez nigdy niezamknięte okno.

- Witam po ciemnej stronie mocny - śmieje się Jimin, wsuwając plastikową słomkę między pulchne wargi.