✔|Χορεύοντας Το Ονειρό

Παρτ 5

Δεν αργησαμε να φτάσουμε στο μέρος όπου γίνονταν το γλέντι. Ολοι οι καλεσμένοι περίμεναν τον ερχομό μας. Μόλις το αυτοκίνητο του Στέφανου σταμάτησε αρχισε να παιζει μια απλή μουσική. Ο Στεφανος βγήκε απο την θέση του οδηγού και μου άνοιξε την πόρτα δίνοντας μου το χερι για να με βοηθήσει να βγω. Μπροστά μας υπήρχε ενα χαλί που οδηγούσε στην πόρτα του εστιατορίου και δεξια και αριστερά του υπηρχαν κάτι αντικειμενα που μόλις περάσαμε αναμεσα τους αρχισαν να πετάνε πυροτεχνήματα ήταν η πιο υπεροχή στιγμη της ζωής μου, κρίμα που δεν είχα δίπλα τον άντρα που θέλω πραγματικά. Ο Στέφανος σαν σωστός κύριος μου άνοιξε την πόρτα για να περάσω στο εσωτερικό του κτηρίου. Ολα ηταν τοσο μα τοσο ομορφα θαρεις και ειχαν βγει απο παραμυθι το δικο μου παραμυθι. Με ενα τεραστιο χαμογελο στα χειλη υποδεχτικα ΟΛΟΥΣ τους καλεσμενους. Αμεσως μετα καθησαμε στις θεσεις μας περιμενοντας το να μας σερβιρουν το φαγητο αλλα και την ορχιστρα να αρχισει να παιζει. Ολα ηταν τοσο υπεροχα ειχα περασει φανταστικα, ειχα ξεχασει τελειως τον αναγκαστικο μου γαμο και απλα αφεθηκα.

Η ωρα ειχε ηδη παει 3 το χαραμα και σιγα σιγα οι πρωτοι καλεσμενοι αρχισαν να αποχωρουν. Στο τελος εμεινα εγω με τον Στεφανο...
«Παμε και εμεις?» τον ακουσα να λεει λιγο πιο διπλα απο το αυτι μου.
«Ναι παμε...» ειπα σηκώνοντας την ακρη του νυφικου μου καθως προχωρουσα, για να μην με ενοχλει καθως περπαταω. Φτάνοντας στο αυτοκίνητο μου άνοιξε την πόρτα για να περάσω στο εσωτερικό του. Μόλις καθησα ακουμπησα το κεφάλι μου στο παράθυρο περιμενοντας να ξεκινήσει.
Η διαδρομη μεχρι το σπιτι του Στεφανου..πλεον και δικου μου ηταν μεγαλη, ομως δεν με πειραζε αρκεί να φτάσουμε σύντομα είχα αναγκη να ξεκουραστω.

[...]

«Φτασαμε.» ακούστηκε η φωνη του Στέφανου.
Με αργά βήματα κατεβηκα απο το αυτοκίνητο και άρχισα να προχωρώ προς την είσοδο του σπιτιού, με τον Στέφανο να με ακολουθεί για να μου ανοίξει την πόρτα.

«Το δωμάτιο είναι στο βάθος του διαδρόμου μις αναιβεις τις σκάλες στα δεξια.»
«Ενταξει...» άρχισα να προχωραω προς την κατεύθυνση που μου έδειξε ο Στέφανος. Αφού βεβαιωθηκα πως θα αργουσε να ερθει έβγαλαν αυτό το βάρη φόρεμα απο πανω μου και το κρέμασα. Λοιπον...αυτή θα είναι η ζωή μου απο εδώ και πέρα έπρεπε να το συνηδητοποιησω. Πήγα να ξαπλωσω όταν ξαφνικα η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μπροστά μου ένας Στεφανος με μόνο μια φόρμα. Ομολογώ οτι ηταν πολύ όμορφος αν δεν είχαν γίνει έτσι τα πραγματα μπορεί στο μέλλον να μου άρεσε.