Χαίρομαι που ο Στέφανος δέχτηκε την...ας το πούμε προσφορά μου. Τώρα τα πράγματα ανάμεσα μας ελπίζω να είναι πιο...ήρεμα και να μπορώ να κάνω την ζωή μου.
Με αργά βήματα πλησίασα το παράθυρο. Κοίταξα έξω την θέα ήταν απλά...μαγευτική, θα μπορούσα να κάθομαι και να την παρατηρώ με τις ώρες. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην φιγούρα του Στέφανου ο οποίος έκανε βόλτες στην αυλή. Είχε τα χέρια του στις τσέπες ενώ το κεφάλι του ήταν σκυμμένο. Η ανάγκη να πάω δίπλα του άρχισε να ανθίζει μέσα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και απομακρύνθηκα από το παράθυρο.
Έριξα μια ματιά στο δωμάτιο γύρω μου. Το δωμάτιο του Στέφανου ήταν πραγματικά πολύ ωραίο παντού υπήρχαν φωτογραφίες δικές του και μιας γυναίκας. Μια σουβλια ζηλιας αρχισε να καιει τα σοθηκα μου...γιατι νοιαζεσαι τοσο? ακουσα το μυαλο μου να ψιθυριζει. Μα φυσικα και δεν νοιαζομαι. Το μονο που θελω ειναι να φυγω μακρυα του...σωστα?
Εριξα μια γρηγορη ματια στην ντουλαπα μου ψαχνοντας για καποια ρουχα να βαλω. Λίγα λεπτά αργότερα φορεσα. 👇👇👇👇👇
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Συμαζεψα το δωμάτιο μου και πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου, είχα ανάγκη να βγω να παραπονεθω σε κάποιον. Καθώς κατέβαινα τις σκάλες άκουσα την φωνή του Στέφανου και μιας άγνωστης γυναίκας...πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα τις υπόλοιπες σκάλες με ενα αστραφτερό χαμόγελο.
Μπροστά μου στεκόταν η ίδια κοπελα που είχα δει στην φωτογραφία πριν λιγα μόλις λεπτά.
«Ω Δάφνη...έλα να σου συστησω την αδυναμία μου!» ακουστηκε η φωνη του Στέφανου στον χώρο.
«Φυσικα...έρχομαι.» άρχισα να περπαταω αργά προς το μέρος τους...η κοπέλα δίπλα του ψηλή,κοκκινομαλα με κάστανα μάτια. Ω ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ?
«Αυτη είναι η Νεφέλη μια πολύ καλη Μου φίλη.» μου είπε γεμάτος χαρά που γνώριζα την αγαπημένη του φίλη.
