«Που νομιζεις οτι πας?» τον ακουω να ψιθυριζει ενω τα χειλη του καθε φορα που μιλαει ακουμουν ελαχιστα πανω στο δερμα μου.Καταπινω με δυσκολια Και γυρναω να τον κοιταξω.
«Εμ...εγω...παω...ν..να π..παρω ρου...ρουχα.» ηταν το μονο που ειπα.
«Δεν τα χρειαζεσαι.» μου απαντησε ενω αμεσως ορμισε πανω στα χειλη μου.
Το φιλί του άγριο πρόδιδε την ενταση που ένιωθε όλο του το σώμα. Τα χέρια του πέρασαν γύρω απο την μέση μου ενω τα δικα μου στο λαιμό του.
«Σε...παρακαλώ ΑΣΕ με να σε κάνω δική μου...» μου είπε αφού απομάκρυνε ελάχιστα τα χείλη του απο τα δικά μου. Δεν χρειάστηκε να απαντήσω κάτι...απλα τον φιλησα κανοντας τον να καταλάβει πως δεν ήθελα να σταματήσει.
Με σήκωσε στην αγκαλιά του και με οδήγησε στο κρεβάτι οπου με ξάπλωσε με προσοχή. Η ενταση και τον δυο μας είχε φτάσει στην κορύφωση, ήθελα τόσο πολύ να με κανει δική του ξανά και ξανά και οι πρώτες αχτίδες του ήλιου να μας βρουν αγκαλιά.
Απόψε ήμουν δική του με κάθε τρόπο και θα ήμουν δική του για πάντα. Οι κινήσεις του αργές ενώ δεν έπαυε να τονίζει πως είμαι δική του και κανενός άλλου. Ενιωθα πλήρης.
Λίγες στιγμές αργότερα ξάπλωσε δίπλα μου πέρνοντας με στην αγκαλιά του. Το χαμόγελο μου δεν έπαυε να στολίζει το αναψοκοκκινισμενο πρόσωπο μου. Το ένα του χέρι βρισκόταν στα μαλλιά μου, τα οποία και χαιδευε, ενω το άλλο του χέρι ήταν τοποθετημένο γύρω από την μέση μου.
Την στιγμή που ήμουν έτοιμη να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθω, άκουσαμε την φωνη της αγαπημένης μας Ειρήνη.
«Στεφανουκο? Να μπω λίγο μέσα? Είδα εφιάλτη.» την άκουσα να λέει, αυτή η γυναιακ δεν έχει όρια!
«Τον Χάρο δεν τον ειδες να σε πάρει μαζί του?»
Τότε είναι που ανοίγει την πόρτα και ορμάει μέσα στο δωμάτιο. «Τι δου-»
Τυλιγω την πετσέτα γύρω μου και την κοιταω. «Θελεις κάτι ?» την Ρώτησα απλά περιμένοντας την απάντηση της. Ομως, το μόνο που έλαβα ηταν ενα πολύ εκνευρισμένο βλέμμα. Χμ ξύδι. Μόλις έκλεισε η πόρτα του δωματίου και έμεινα παλι μόνη με τον Στέφανο γυρισα ξανά στη πρωταρχική μου θέση.
«Γιατι είσαι τόσο κακιά μαζί της?» με ρώτησε χωρίς να σταματήσει να μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
«Στεφανε σε θέλει...εισια ο μόνος που δεν το έχει καταλάβει...και με ενοχλεί αυτό..»
«Γιατι?»
«Τι γιατί ρε συ στεφανε? Η αλλη σπυ την πέφτει και σου κολλάει συνέχεια και εσύ της δίνεις θάρρος με την συμπεριφορα σου.»
«Ποτε το έκαμα αυτό.»
«Με το να ξέρεις πως σου κολλάει και να μην αντιδρας φυσικά και της δίνεις θάρρος! Οπότε, απο την στιγμη που εσύ ΔΕΝ της λες τίποτα το κάνω εγώ. Καλό βράδυ.» είπα απλα στο τέλος και έφυγα απο κοντά του γυρνώντας πλευρό. Δεν ξέρω αν εκανα σωστα που του τα είπα, ομως , σε μια σχέση θα πρεπει να υπάρχει ειλικρίνεια και κατά δεύτερον θα εσκαγα αν δεν του τα έλεγα κάποια μέρα όλα όσα περνάνε απο το μυαλό μου.
Καθε φορά που εκλεινα τα μάτια μου η ίδια εικόνα εμφανίζονταν ξανά και ξανά ολοζώντανη μπροστά μου. Ο Στεφανος και στην αγκαλιά του να ειναι η καμήλα. Σηκωσα το σωμα μου απο το κρεβάτι και προχωρησα προς το μπάνιο. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό το όνειρο και κυριότερα δεν μου άρεσε αυτό το κακό προαίσθημα που αρχισε να κυριαρχεί σε κάθε κύτταρο του πονεμενου μου κορμιού. Εριξα λίγο κρύο νερό στο προσωπο μου και ξαπλωσα παλι δίπλα στον συντροφο μου.
Τα μάτια μου λιγο πριν ξαπλωσω έπεσαν πανω το ήρεμο και γαλήνιο προσωπο του, με αργές και σταθερές κινήσεις χαιδεψα το μάγουλο του...ένα αχνό χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του στο προσωπο του, άνοιξε τα μάτια του κοιτάζοντας με, πράγμα που έκανε την καρδιά μου να χασει έναν χτύπο.
«Νομιζα οτι κοιμωσουν...»
«Ξυπνησα όταν ενιωσα την απουσία σου απο δίπλα μου...» ήταν το μόνο που είπε τραβοντας με κοντά του, χωρίς να μου δώσει περιθώρια για περαιτέρω συζήτηση.
Αυτό είναι το κεφάλαιο για σήμερα! Ναι ξέρω είναι μικρο αλλά πραγματικα ΔΕΝ εχω πολύ χρονο😢 ελπίζω να σας αρέσει και υπόσχομαι το επόμενο να είναι μεγαλυτερο...🙈
YOU ARE READING
✔|Χορεύοντας Το Ονειρό
ChickLit©2018 Απαγορεύεται η αντιγραφή της ιστορίας ή μέρος της. Ολά τα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα Η Δάφνη είναι μια 20Χρόνη κοπελα που όνειρο της είναι να περάσει στην Σχολή χορού της Νεας Υόρκης. Ομως ο προκαθορισμένος γάμος δεν την αφήνει να κάνει πρ...
