Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Είχα μετανιώσει για τον τροπο που της είχα μιλήσει αλλά.δεν μπορεί να μιλάει έτσι για την Νεφέλη την ξέρω παρα πολλά χρόνια. Οταν θυμάμαι αυτά τα μάτια της να με κοιτανε γεμάτα τρόμο...κάτι σπάει μέσα μου. Δεν ξέρω τι μου έχει κάμει αυτό το κορίτσι αλλά απο την πρωτη στιγμη που την είδα την αγάπησα...ενω αυτή με μίσησε. Αν ηταν στο χερι μου θα την εστελνα και σε δέκα σχολές χορού μονο και μόνο για να κανει τα όνειρα της πραγματικότητα... Το επόμενο πρωί θα πάω να της τα εξηγήσω όλα...
Με αυτές τις σκέψεις με πήρε αργά και βασανίστηκα ο ύπνος. Το πρωι που σηκωθηκα ετρεξα στο δωμάτιο της. Χτύπησα την πόρτα περιμένοντας την να απαντήσει...καμια απάντηση.
«Δαφνη ξέρω πως είσαι θυμωμένη μαζί μου...όμως πρεπει να σου εξηγήσω κάποια πραγματα και αν...αν θέλεις μετά μπορείς να φύγεις.» της είπα όμως παλι δεν πήρα κάποια απάντηση...
Φόβος μήπως έπαθε κάτι αρχισε να κατακλύζει το σωμα μου άνοιξα την πόρτα και βρήκα το δωμάτιο άδειο και πολλά απο τα πραγματα της να λείπουν. Πανω στο κρεβάτι είχε αφήσει και το δαχτυλίδι του γάμου μας... Εφυγε... Και αυτή ίδια με την Δήμητρα ήταν...με την μόνη διάφορα πως αυτή πήρε κάτι σημαντικότερο. Η Δήμητρα πήρε χρήματα...ενω η Δάφνη την καρδιά μου.
Τώρα (Βάλτε το τραγούδι)
Εδώ και τεσσερα χρόνια ζω μόνο αναπνεοντας ολες οι δουλειές μου στην εταιρία γίνονται μηχανικά...σαν να λειτουργω σαν ρομπότ...απο τότε που έφυγε η Δάφνη η Νεφέλη με έχει στηρίξει όσο τίποτα...μερικές φορές βρισκόμαστε και...ερωτικά...αλλά μονο για σαρκική απόλαυση...
Τον πρωτο χρονο που έφυγε η Δάφνη τα μέσα είχαν τρελαθεί επλαθαν ιστορίες πως με άφησε για άλλον άντρα ή πως πέθανε. Καμια απο τις δυο εκδοχές δεν μου άρεσε. Το μονο που ήλπιζα και ελπίζω είναι να γυρίσει πίσω η Δάφνη.
