Πλευρα Στεφανου
Οταν την ειδα να φευγει και ποσο μαλλον να χαστουκιζει την Ειρηνη καταλαβα πως κατι δεν πηγαινε καλα... Ισως την αφησα να παρει μονη της τα ινια της σχεσης.
Πλησιασα με την σειρα μου την Ειρηνη και απλα της εξηγησα καποια πραγματα που επρεπε να τα ειχα κανει εδω και πολυ καιρο. Κουνησε απλα το κεφαλι της και δεχτηκε ολα οσα της ειπα...ηταν η πρωτη φορα μετα απο καιρο που δεν μου φωναξε για κατι...
Ετρεξα τοτε στ αγαπημενο της παρκακι ομως δεν την βρηκα πουθενα! Εψαξα την γυρω περιοχη μαζι με την Ειρηνη ομως...δεν την βρισκαμε πουθενα!
Πηρα το κινητο στα χερια μου και πληκτρολογισα τον αριθμο της...η φωνη που ακουσα ομως δεν ηταν αυτη που περιμενα.
«Η Δαφνη ειναι στο νοσοκομειο...ειχε πολυ υψηλο πυρετο...»
Σαν να μου εδωσαν μια μαχαιρια στο στομαχι ετρεξα προς το αυτοκινητο...ομως το χερι της Ειρηνης με σταματησε..
«Θα οδηγησω εγω...νιωθω υπευθεινη...»
«Καλως..» ηταν το μονο που ειπα και καθησα στην θεση του συνοδηγου.
«Στεφανε...λυπαμαι...απλα...ζηλεψα...ποτε δεν ειδες μια κοπελα σοβαρα..και τωρα ηρθε αυτη...»
«Δεν ειναι ωρα...θα μιλησουμε αλλη φορα οι δυο μας..»
Φτανοντας στο νοσοκομειο ετρεξα στο δωματιο οπου νοσηλευοταν...Ανοιξα την πορτα και την ειδα μπροστα μου...ομορφη οπως παντα...
Την πλησιασα και ακουμπησα το χερι μου πανω στο κρυο δικο της. Τα ματια ανοιξαν σιγα σιγα και με κοιταξε δεν ειπε τιποτα...απλα μου χαμογελασε γλυκα.
«Συγγνωμη για ολα μωρο μου...»
«Δεν πειραζει...ιδικα τωρα...ολα ειναι περασμενα ξεχασμενα...»
Εσμιξα απλα τα φρυδια μου ενω προσπαθουσα να καταλαβω τι ηθελε να πει...αυτη απλα σηκωθηκε και με πλησιασε,περασε τα χερια της γυρω απο τον λαιμο μου και εφερε τα χειλη της κοντα στο αυτι μου...
«Θα γινεις μπαμπας...» την ακουσα να μου ψιθυριζει ενω μου αφηνε γλυκα φιλια στην βαση του λαιμου μου.
Η ανασα μου δεν εβγαινε ενω το σωμα μου κοκαλωσε...τι ειπε μολις τωρα? Την ενιωσα να απομακρυνεται ομως δεν κουνηθηκα...
«Στεφανε? ΣΤΕΦΑΝΕ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ? Θεε μου μην με αφησεις τωρα! Δεν θελω να ειμαι και μανα και χηρα!!!» την ακουσα να λεει ομως το σωμα μου παρεμενε ακινητο. Τοτε την ακουσα να κλαιει και σαν να με διαπερασε ηλεκτρισμος αρχισα να φωναζω "ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΠΑΜΠΑΣ!" ενω την ειχα στην αγκαλια μου.
ESTÁS LEYENDO
✔|Χορεύοντας Το Ονειρό
Chick-Lit©2018 Απαγορεύεται η αντιγραφή της ιστορίας ή μέρος της. Ολά τα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα Η Δάφνη είναι μια 20Χρόνη κοπελα που όνειρο της είναι να περάσει στην Σχολή χορού της Νεας Υόρκης. Ομως ο προκαθορισμένος γάμος δεν την αφήνει να κάνει πρ...
