✔|Χορεύοντας Το Ονειρό

Κεφάλαιο 30

Ο άντρας εκείνος δεν έχει εμφανιστεί εδώ και μέρες. Μαζί με αυτόν δεν έχει κανει την εμφάνιση της ουτε η Ειρήνη.

Κανεις δεν έρχεται να με δει ή να μου δώσει κάτι να φάω. Το σωμα μου είναι αδύναμο αμφιβάλλω αν θα μπορω να περπατησω μετα απο αυτή την περιπέτεια.

Κοιτάζω γύρω μου το σκοτεινό δωμάτιο σε μια προσπαθεια μου να βρω κάτι να κόψω τα σχοινιά, όμως με αυτό το σκοτάδι δεν μπόρεσα να δω τίποτα!

Αρχισαν να ακούγονται βήματα απο πανω και αντρικές φωνές...την μια την αναγνώρισα πολύ καλά.

Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκαν δυο άντρες.

«Βρε βρε βρε για δες ποια είναι εδώ...» η φωνη του ήταν πολύ γνώριμη αλλά δεν μπορουσα να καταλάβω απο που την ήξερα. «Δεν με αναγνωρισες ε? Λοιπον...λέω να σου θυμισω...το όνομα μου είναι...Τζαξ...»

Τι? Οχι...δεν μπορεί! Οχι! Εξαρχής Μοθ την είχανε στημένη και οι δυο...

«Λοιπον...μικρή μου Δάφνη...ο γκομενος σου πήγε και μίλησε με την αστυνομία και μας την έχουν στημένη απ εξω...» ο Στέφανος είναι εδώ! Το ήξερα πως δεν θα μας άφηνε! Το ήξερα! «Πριν χαρείς...να ξέρεις πως δεν θα βγεις ζωντανη απο εδώ...δεν θα προλάβει να σε σώσει ο λεβέντης...»

«Τζαξ..αν...όντως...ένιωσες...κάτι...για...εμένα...στο...παρελθον...σε...παρακαλώ...ΑΣΕ...με...έχω...παιδί...μέσα...μου...»

Τα μάτια του Τζαξ με κοίταξαν εξετάστηκα, όμως ήξερε πολύ καλά πως δεν του έλεγα ψέματα. Ποτέ δεν θα έλεγα ψέματα για κάτι τόσο σοβαρό. Ο άντρας δίπλα του σήκωσε το χερι του και με χαστούκισε...ετσουξε ετσουξε πολύ το χερι του πανω στο μάγουλο μου.

«Πουτανα! Ολες οι γυναίκες τέτοιες είστε! Κοψε τα ψέματα μωρή δεν θα σε αφησουμε να φύγεις απο εδώ μέσα!»

Δάκρυα αρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου. Οχι απο τα λογια του αυτά δεν αξίζει να τους δώσω σημασία αλλά γιατί δεν ξέρω αν το μωρο μου είναι καλά...αν το μικρό μου σπουριγιτακι είναι καλά.

Πυροβολισμοί αρχισαν να ακούγονται απο τον πανω όροφο και πολλές αντρικές φωνές. Τότε το χέρι του αγνώστου πέρασε γύρω απο τον λαιμό μου.

«Αν μιλησεις...πεθανες...» έφτυσε τα λογια του...

Πόρτες και αντικειμενα έσπαγαν στον πανω όροφο ενω γυναικείες φωνές αρχισαν να ακούγονται...η Ειρήνη.. Ποσο θέλω να την δω να σαπίζει πίσω απο τα κάγκελα!

Λιγες στιγμές αργότερα αρχισαν να ακούγονται χτυπήματα στην πόρτα του υπόγειου. Η καρδιά μου αρχισε να χτυπά δυνατά! Το ένιωθα ηταν εδώ! Ηρθε εδώ για να μας σωσει!