Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι μου, το σώμα μου ήταν αρκετά κουρασμένο ενώ δεν μπορούσα να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου. Κοίταξα έξω απο το παράθυρο και στην στιγμή το μετάνιωσα. Τους είδα να πίνουν τον καφέ τους σαν καλοί "φίλοι". Πήρα μια βαθιά ανάσα και απομακρύνθηκα από εκεί. Απο εδώ και πέρα τέρμα τα παράθυρα για εμένα.
Άνοιξα την ντουλάπα μου και κοίταξα στο εσωτερικό της. Διάλεξα τα ρούχα μου και κατέβηκα κάτω να πάρω πρωινό.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Κάθισα στην κουζίνα τρώγοντας το πρωινό μου ήρεμα και ωραία όταν άκουσα γέλια να πλησιάζουν. Ε ΟΧΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΟΥΝ.
«Ω Δάφνη ξύπνησες?» με ρώτησε χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο. Εμ φυσικά αφού καλά πέρασε χθές.
«Όχι κοιμάμαι ακόμα! Βλέπεις το φάντασμα μου μπροστά σου.» ήθελα να της πω αλλά επειδή ήμουν μπουκωμένη βγήκε κάτι του τύπου. "Οι κοιααι αοα! ειες ο αοαο ου οα ου.» κάτι που τους προκάλεσε γέλιο.
Γεμάτη νεύρα πέταξα το κουτάλι και άρχισα να προχωράω προς το σαλόνι. Κάθισα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση. Παρατηρούσα τις κινούμενες εικόνες χωρίς πραγματικά να βλέπω κάτι. Ένιωσα κάποιον να μου χαϊδεύει την κορυφή του κεφαλιού μου, γύρισα και είδα τον Στέφανο να στέκεται δίπλα μου.
«Τι θες? Και πάρε το χέρι σου από πάνω μου μην στο κόψω!» του είπα τραβώντας το κεφάλι μου μακρυά από το άγγιγμα του.
«Τι έπαθες μου λες? Χθες ήσουν μια χαρά και σήμερα... μέσα στα νεύρα πάλι.» άρχισε να λέει ενώ κάθισε δίπλα μου.
«Χθες βγήκα με την Μαρία. Σήμερα θα είμαι όλη μέρα εδώ να βλέπω τα μούτρα σου και της καμ- Νεφέλης!» του απάντησα ελπίζοντας να το έσωσα τελευταία στιγμή, όμως είδα να χαράζεται ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στο πρόσωπο του και ήθελα τόσο πολύ να τον χτυπήσω.
