✔|Χορεύοντας Το Ονειρό

Παρτ 13

Πλευρά Στέφανου

Εφτασα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου και ένιωθα τόσο...εξουθενωμένος. Ηθελα να την δω ξανά. Κοίταξα την ώρα τρεις...

Θυμάμαι τον εαυτό μου παλιά να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της και να την βλέπει να κοιμάται...μόνο που ήταν κοντά μου, μου αρκούσε, όμως...πλεον δεν είναι. Είναι στην αγκαλιά ενος αλλου.

Κάτι δεν μ αρέσει σε αυτον...τον Τζαξ. Θα βρω τι είναι. Αλλά μέχρι τότε θα προσπαθήσω να κερδίσω την καρδιά της Δάφνης.

Περνώ το παλτό μου και βγαινω με γρήγορα βήματα εξω απο το δωμάτιο με προορισμό το αυτοκίνητο μου.

Βάζω μπρος και ξεκιναω για την οικοδομή της Δάφνης. Σταματάω ακριβώς απο κάτω, βγαίνοντας έξω απο το αυτοκίνητο.

Κοίταξα τα μπαλκόνια και είδα μια γυναικεία φυγουρα να στέκεται εξω, κοιτούσε τον ουρανό, έμοιαζε σαν να σκεφτόταν κάτι. Αν δεν ήταν τόσο σκοτεινά θα μπορουσα να δω ποια είναι.

Ετρεξα στο διαμερισμα και εψαξα για το κουδουνι της Δάφνης,όμως δεν το εβρισκα πουθενά. Μετα...θυμήθηκα πως την φώναζε κάπως αλλιώς ο λεγόμενος αλλά δεν θυμάμαι πως...απογοητευμένος έφυγα απο εκεί και πήγα παλι στο ξενοδοχείο μου.

Πρωτη προσπαθεια επανένωσης μια σκέτη αποτυχία.

Πλευρά Δάφνης

Εκείνο το βράδυ ο ύπνος δεν μπορούσε να με πάρει, για κάποιον λόγο ένιωθα...τόσο περίεργα. Καθισα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου σκεπτόμενη το τι θα μπορούσε να είχε παεονστραβα σήμερα. Ω και πιστέψτε με θα μπορούσαν να είχαν παει πολλά στραβά.

Πρώτον ο Στεφανος να μιλούσε και να τα ξεφουρνιζε όλα και εγώ να γιμομουν ρόμπα...απο την μια θα μου άξιζε...αλλα και πάλι.

Δευτερον να τσακωνόταν με τον Τζαξ...ωωω δεν θέλω ουτε να το σκέφτομαι.

Τρίτον να τα έλεγε ΟΛΑ στον Τζαξ και αυτός να με παρατούσε και εγώ να ήμουν αναγκασμένη να πάω με τον Στεφανο πάλι.

Ολη αυτη την ωρα ενιωθα το καποιον να εχει καρφωμενο το βλεμμα του πανω μου. Πηρα μια βαθια ανασα και σηκωσα το κεφαλι μου ψηλα. Ηταν τοσο ομορφη βραδια και ομως εγω ειμαι κλεισμενη σε ενα σπιτι θαυμαζοντας την απο μια μικρη προεξωχη...θα ηθελα τοσο πολυ να ημουν στην ομορφη Ελλαδα με τις χρυσαφενιες αμμουδιες και τις καταγαλανες παραλιες της...ομως...δεν μπορω. Εχω κανει τοσα λαθοι στην ζωη μου που πλεον...δεν μπορω να επιστρεψω.