Τα ματια μου σιγά σιγά αρχισαν να ανοίγουν ενω παράλληλα ο φόβος αρχισε να κατακλύζει το κορμί μου. Κοίταξα γύρω μου το λευκό δωμάτιο συνηδυτοποιωντας οτι δεν ήμουν στο δωμάτιο του σπιτιού μου αλλά στο νοσοκομειο. Χαμογελασα γεμάτη ανακούφιση. Το χτύπημα στην πόρτα με εκανε να γυρίσω το κεφαλι μου προς τα εκεί για να δω τον Τζαξ να εισέρχεται χαμογελώντας μέσα στο δωμάτιο.
Μόλις τον είδα η καρδια μου άρχισε να χτυπάει και το μυαλό μου να δουλεύει πυρετοδος. Επρπεε να φύγω απο εδώ το συντομότερο. Με όσο θάρρος μου είχε απομείνει τον Ρώτησα τι είχε συμβεί.
«Τιποτα αγάπη μου είχες λιποθυμήσει, σε βρήκα κάτω όταν ξυπνησα το πρωι...εσύ...δεν θυμάσαι τίποτα?»
«Οχι..» ηταν το μονο που είπα και γύρισα το κεφάλι μου απο την αντίθετη κατεύθυνση. ΨΕΥΤΗ.
Λίγο πριν φύγει ο Τζαξ η πόρτα του δωματίου χτύπησε και μεσα μπήκε π Στεφανος εμφανώς αναστατωμένος. Ηθελα τόσο πολύ να του φωναξω, να με πάρει απί εδώ και να πάμε σπίτι...όμως δεν μπορουσα.
«Εισαι καλά?»
«Ναι...» του απάντησα ελπιζοντας να φύγει ο Τζαξ και να μας αφήσει μονούς...θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου...
«Εγινε κάτι...Στεφανε?» πήρε τον λόγο ο Τζαξ...
«Οχι...απλα έμαθα πως η κοπελα σου λιποθύμησε και ήρθα μα δω πως είναι.» του απάντησε τονίζοντας λίγο περισσότερο την λεξη κοπέλα.
«Ναι...είμαι εγώ δίπλα της μην ανησυχεις.» είπε ο Τζαξ πιάνοντας το χέρι μου. Οσο πιο διακριτικά μπορούσα το πήρα μακρυά απο το άγγιγμα του...κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο απο τον Στεφανο αλλά και τον Τζαξ που μου χάρισε ενα σκληρό βλέμμα...σαν να μου έλεγε πως είναι έτοιμος να με σκοτώσει, οχι πως δεν είναι βέβαια.
«Λοιπον νομίζω πως πρεπει να φύγεις Στεφανε για να μπορεσει να κοιμηθεί η αγάπη μου.»
Θεέ μου ποσά ψέματα θα πει αυτός ο άνθρωπος? Οι άνθρωποι τελικά είναι πολύ μυστηριοι.
Ο Στεφανος απλα μου έριξε μια μάτια και αφού τον διαβεβαίωσα πωςθα είμαι καλά έφυγε.
«Αν τολμισεις και πεις τίποτα σε κανένα δεν ξέρεις τι είμαι ικανός να σου κάνω...Mon chéri.» μου είπε φέρνοντας το προσωπο μου κοντά στο δικο του και τονίζοντας τις λέξεις. Δεν είπα κάτι απλα κουνισα καταφατικά το κεφάλι μου.
Η ωρα ηταν μια το βράδυ και εμένα αρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας. Αύριο γυρίσω σπίτι μαζί με τον Τζαξ...έπρεπε όπως και δηποτε να βρω τροπο να φύγω απο εδώ.
DU LIEST GERADE
✔|Χορεύοντας Το Ονειρό
ChickLit©2018 Απαγορεύεται η αντιγραφή της ιστορίας ή μέρος της. Ολά τα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα Η Δάφνη είναι μια 20Χρόνη κοπελα που όνειρο της είναι να περάσει στην Σχολή χορού της Νεας Υόρκης. Ομως ο προκαθορισμένος γάμος δεν την αφήνει να κάνει πρ...
