Ο ηχος του γελιου του μου εκοψε τα ποδια...τι ομορφος ηχος θα ηθελα να τον ακουω ΟΛΗ μετα. Εβγαλα δειλά δειλά το κεφάλι μου έξω απο τα σκεπασματα και κοίταξα το πρόσωπο του. Μου χαμογέλασε γλυκά κλείνοντας μου το μάτι.
Ως αποτέλεσμα τα κατάλευκα μάγουλα μου αρχισαν να περνούν ενα απαλό ροζ χρωμα και φυσικά άρχισαν να καίνε. Επιασα τα μάγουλα μου με τα χέρια μου σε μια προσπαθεια μου να τα..."δροσισω".
«Αυριο επιστρεφουμε Ελλάδα.» μου ανακοίνωσε και σηκώθηκε χωρίς να πει κουβέντα...πφφφ μα τι άνθρωπος είναι αυτός...για μισο τι εννοεί επιστρεφουμε...ποιοι επιστρέφουν.!?
Σηκωθηκα γρήγορα και άρχισα να προχωραω πίσω του στον διάδρομο του ξενοδοχείου, αγνοώντας το γεγονος οτι ήμουν ακόμα με τις πιζαμες μου, για την ακρίβεια με την μπλουζα του Στεφανου.
Ομως δυστιχως ενα βημα δικο του ηταν τρεια δικα μου οποτε αναγκαστικα να τρεξω στην κυριολεξια πισω του. Μολις τον προσπερασα ανοιξα τα χερια μου διαπλατα σε μια προσπαθεια να τον σταματησω.
«Που νομιζεις πως πας Κομνηνε χωρις να δωσεις εξηγησεις?» ειπα κοιτωντας τον στα ματια...μεγα λαθος...δεν ακουσα την απαντηση που μ ειπε...οποτε τον κοιταξα σαν κουταβι που εκανε ζημια μεσα στο σπιτι χωρις να ξερω τι ακριβως να πω, χαμογελωντας παραλληλα και κουνοντας το κεφαλι μου δεξια και αριστερα ψαχνοντας μια ελπιδα διαφυγεις.
Το προσωπο του πλησιασε λιγα εκατοστα το δικο μου κοιταζοντας με στα ματια και χαμογελωντας...
«Δεν σε εχω συνηθησει τοσο ντροπαλη...μαλλον η Αμερικη σου εκανε καλο.» μου απαντησε απαλα και με προσπερασε.
Τι εγινε μολις τωρα? Α τον.... Πηρα μια βαθια ανασα και εσφυξα τα χειλη μου. Δεν το πιστευω αυτο που ζω!
Σταυρωσα τα χερια μου και αρχισα να προχωραω προς το δωματιο μου...μας. Εριξα μια ματια γυρω μου, η ματια μου επεσε πανω σε μια ροζ σακουλα...τι στο...ειναι απο γυναικειο καταστημα..
«Για εσενα ειναι.» ακουσα μια φωνη πισω μου, που με εκανε να αναπηδησω και να βαλω το χερι μου στο μερος της καρδια μου που χτηπουσε σαν τρελη.
«Εισαι με τα καλα σου ανθρωπε μου? Με τρομαξες!» του απαντησα εμφανως αναστατωμενη...ομως η απαντηση που ελαβα δεν ηταν αυτη που περιμενα...
«Μμμμ αληθεια?» τον ακουσα να λεει και να με πλησιαζει... Πολυ αερα πηρε τωρα τελευταια αυτος!
Αρχισα να κανω βηματα προς τα πισω με τον Στεφανο να με ακολουθει...υπουλο...πλασμα της κοινωνιας! Λιγα λεπτα αργοτερα αρχισε παλι να γελαει αγκαλιαζοντας το σωμα του. Που ειναι το αστειο?
«Μ αρεσει πολυ οταν κοκκινηζεις μικρη! Δεν με εχεις συνηθησει ετσι...» Α μωρε δεν τον εχψ συνηθησει ετσι λεει! Να σε συνηθησω στις μπουνιες μηπως?
«Τι ειπες?» τον ακουσα να μου λεει.
«Ε?»
«Σε ρωτησα τι ειπες...»
«Εγω τιποτα! Ειπα εγω κατι? Οχι δεν ειπα!»
«Καλα....ντυσου σε περιμενω κατω για πρωινο...»
«Αχαμ...ευχαριστω.»
Μολις εκλεισε την πορτα πισω του αφησα την ανασα που τοση ωρα κρατουσα...θεε μου τι μου συμβαινει?
Λιγες στιγμες αργοτερα κατευθυνθηκα προς την σακουλα ανοιγοντας την για να δω τι μου ειχε παρει. Ενα μαυρο τζιν και μια ασπρη μπλουζα αντιντας...μ αρεσει.
Με ξερει τοσο καλα...σαν να μιλουσαμε μαζι με τις ωρες...ενω εγω δεν ξερω τιποτα για αυτον...αδικο.
************************************
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ηθελα απλα να σε ευχαριστησω και πως εκτιμώ δεόντως αυτό που έκανες! 🙃
Παιδιά χθες άρχισα τα φροντιστήρια οποτε...δν ξέρω καθε ποτε θα εχω χρονο να αναιβαζω κεφάλαια...😢 επεισης θα ειναι μικρα σε μηκος...ξερω πως ειναι ενοχλητικο αυτο αλλα δεν μπορω να βρω αλλον τροπο✌
