✔|Χορεύοντας Το Ονειρό

Κεφάλαιο 21

«Τα καλά έρχονται σε όσους πιστεύουν...
Τα καλύτερα σε όσους περιμένουν...
Και τα τελεία σε όσους δεν τα παρατανε πότε...!!! ^^ »

Ενιωσα τα χάδια του πάνω στο κεφάλι μου, ενώ τα χείλη του ακουμπουσαν πανω στο μέτωπο μου.

«Πρεπει να σε ξύπνησω να φύγουμε...όμως...δεν θέλω...είσαι τόσο όμορφη όταν κοιμάσαι...» Τον άκουσα να μου λέει, απλά σηκωσα το κεφάλι μου κοιτάζοντας τα υπέροχα ματια του...«Δεν χρειαζεται να με ξυπνήσεις είμαι ηδη ξύπνια...» του απάντησα χαμογελώντας.

Με αργα βηματα σηκωθηκα απο κοντα του και αρχισα να μαζευω τα λιγα πραγματα που ειχα, ενω μετα οση ωρα ο Στεφανος ηταν στην ρεσεψιον μαζεψα τα δικα του ρουχα και τα τοποθετησα στο εσωτερικο της βαλιτσας του και καθησα στην ακρη του κρεβατιου να τον περιμενω.

Η πορτα χτυπησε και γεματη χαρα ετρεξα να την ανοιξω, δυστυχως ομως το χαμογελο μου εσβησε οταν πιαω της στεκωταν η Ειρηνη.

«Ειναι ο Στεφανουκος εδω?»

«Τον βλεπεις πουθενα?» θεε μου αυτη η γυναικα μ βγαζει τον χειροτερο μου εαυτο!

«Ωραια...λοιπον μικρη και αθωα μου Δαφνη μακρυα τα χερια σου απο τον Στεφανο γιατι δεν ξερω και εγω τι θα γινει. Οσο καορο ελειπες μαζι μου περνπυσε τις νυχυες του...»

«Εεε βλεπεις οπως μπορει σκοτωνει ο καθενας τον χρονο του αλλοο βλεπουν ταινιες και αλλοι πανε με....σκουπιδια.» ειπα και εκλεισα αμεσως την πορτα. Μονο στο ακουσμα αυτων που της ειπα αρχισε να φωναζει μεσα στους διαδρομους...καπου πρεπει να την κλεισουν αυτη την γυναικα...μην αγχωνεσαι Ειρηνη μου θα βρεθει καποτε θεραπεια και για εσενα. Καλα θα κανει ο Στεφανος να ερθει γρηγορα γιατι αρχιζω να φοβαμαι. Δεν ξερω απο που θα πετεχτει, ειναι σαν τις κατσαριδες πεταγονται παντου και δεν πεθενουν ΠΟΤΕ.

Λιγα λεπτα αργοτερα ακπυσα χτυπηματα στην πορτα, αλλα επειδη μαθαινουμε απο τα λαθοι μας πριν την ανοιξω φωναξα για να δω ποιος ειναι. Μολις βεβαιωθηκα πως ηταν ο Στεφανος την ανοιξα διαπλατα ΟΜΩΣ αλλη μια εκπληξη με περιμενε, αυτος ηταν μαζι με την Εορηνη η οποια "εκλεγε" ο θεος να το εκανε κλαμα αυτο και του ελεγε πως την εβρισα...αχ βαστατε τουρκοι τ' αρματα. Δεν ξερω και εγω πως κρατηθηκα εκεινη την στιγμη και δεν της ορμισα...

Ο Στεφανος περασε στο εσωτερικο τπυ χωρου μαζι με την βδελλα στην αγκαλια του...ηθελα οσο τιποτα στον κοσμο να τους βαρεσω και τους δυο αλλα...κρατηθηκα εχουμε και ενα επιπεδο...