DÖRT MEVSİM [Tamamlandı]

Bir Kahraman Gibi

     Sinan çaresizlik içinde kalmıştı. Neyi hatırlaması gerektiğini bile bilmiyorken Selin'in ona hatırla diye yalvardığı aklına geldikçe çıldıracak gibi oluyordu. Bir sağa bir sola dönerken stresten düşunemiyordu bile. Yirmi üç saatte ne yapacaktı Kenan ona..? Hiç tanımadığı bir sapık sevdigi kadına mı dokunacaktı? Yirmi üç saat...

       Su gibi akıp giden saatleri düşündü. Bu çok az bir süreydi. Üstelik onu nerede arayacağını bile bilmiyordu ki?  Birşey boğazını sıkıyordu sanki. Dönenip durmaktan yorulmuştu. Kendini yorarak düşünmek ona bir fayda sağlamıyordu. Tişörtünün boğazını esnetmeye çalışırken oturdu koltuğa.
Bir düğün düşündü..
Selin'in ona gösterdiği fotoğrafları,bihteri,doktorluk,boşanma,polislik...
     Herşeyi kendince hayal edip içine Selin eklemeye çalışıyordu ama olmuyordu. Beyni ona düşman gibiydi.
Yok dedi,böyle olmayacak.
Hatırlamaya çalışırken hiçbirşey yapamazdı. Onu kurtaramazdi. Her geçen dakika genç adamı daha da strese sokuyordu. Şu anda aklına gelen tek şey polise gidip şikayette bulunmaktı.
     Hemen aceleyle evden çıktı ve en yakın polis merkezine doğru yol aldi. Arşınladığı yol boyunca hatırlamaya çalışıyordu. Hatırlayamadıkça yöntem değiştiriyor,bu sefer kalbiyle düşünmeye çalışıyordu ama olmuyordu iste.
      Arabasını polis merkezinin yakınlarına park edip yürüdü.
Ne olduysa o an oldu.
Beyninde şimşekler çaktı sanki.
Gözlerinin önünde bir film şeridi gibi belirdi sahneler.
Kenan...
Bu bahçede onunla kavga ediyordu. Uygulayabildiği tüm güçle ona vuruyordu. Şeyden dolayı...
Resimler.. Evine astığı karısının resimleri...Sonra bu kavgada onları ayırmaya çalısan birini hatırladı.
Genç bir polisi...
Kendine geldiğinde deli gibi nefes alıp veriyordu. Ne olduğunu bilmediği sahneler Sinan'ı yoruyordu. Koşarak Emniyete girdi. Etrafına bakınarak yürümeye basladı. O kadar acele davranıyordu ki etraftakilerin gülümsemelerini,ona doğru yaklaşmalarını farkedemiyordu bile. Tek amacı onları o gün ayıran genci bulmaktı.
Tt..Tolga! Evet adı Tolga'ydı.

"Bakar mısın kardeşim?"dedi birine.
"Buyrun."
"Tolga'yı arıyorum ben. Evet evet sanırım Tolga'ydı adı. " 
"Ileride soldaki oda abi." 

     Hızlı ve kararlı adımlarla odaya geldi ve kapıyı çaldı. İçeri girer girmez ilk önce şaşkın gözlerle karşılaştı. Sonra da tanıdıklaşan o samimi ifade...
    "Sinan?!!!"dedi Tolga sevinçle. "Hafızanı kurtardın mı devrem?"dedi ona sarılırken.

     Sinan Selin'i bulmadan kimseyle muhabbete giremeyecekti.  "Şöyle böyle."dedi elini alt üst çevirirken. "Bana acilen yardımın gerekiyor."

     "Tabi,elimden ne gelirse." 

     "Kenan. Onu tanıyorsun değil mi?" 

     "Evet,onu kim tanımaz. Uzaklaştırma aldı."

     Sinan tam gerçekleri söyleyecekken vazgeçti. "Her neyse. Bana onun adresini bulabilir misin? Acil."diye de eklemeyi unutmadı.

      "Bir sorun mu var?"dedi karşısındaki polis.

      "Yok. Belki hatırlamama yardımcı olur. Onunla kavga ettiğimi hatırladım da bir görsem belki iyi gelir. "

       "Haa o şekil."dedi Tolga. Sonra da birkaç araştırma yaptı. Elinden gelse çabuk olsana be diye bağıracaktı. Aleyhine işleyen saatler kafayı yedirtecekti yakında.

     "Nasıl biri bu Kenan?"dedi beklerken.

     "Boşver abi hatırlamaman daha iyi." Tolga eski karısı yüzünden kavga ettikleri mevzularına girmesine gerek olmadığını düşünüyordu. Bir yandan önündeki klavyenin tuşlarına basıp işlem yapıyordu.