The Dark London

Κεφάλαιο 14

Η ταινία που διαλέξαμε να δούμε είναι ένα θρίλερ. Μου αρέσουν τα θρίλερ αλλά δεν ξετρελαίνομε κιόλας. Ποια ταινία νομίζετε ότι είναι; Η Anabelle! Κάτι πιο τρομαχτικό δεν μπορούσαμε να δούνε; Προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμη αλλά δεν τα καταφέρνω και χώνομαι κάτω από το κεφάλι του Alex. Αυτός παραξενεύετε αλλά με αγκαλιάζει. Συνηδητοποιώ τι έκανα και βγαίνω από την αγκαλιά του.

''Συγγνώμη...απλώς τρόμαξα λιγάκι'', του λέω και με κοιτάει με ένα βλέμμα κατανόησης. ''Δεν πειράζει Emma καταλαβαίνω. Την πρώτη φορά που είδα τρομαχτική ταινία σαν εσένα ήμουν. Μη σου πω και χειρότερα'', λέει και γελάει. Χαμογελάω και του λέω επίσης. ''Οπότε αν δεν σε πειράζει μπορώ να κάτσω κοντά σου γιατί αυτό το σημείο στην ταινία δεν μου αρέσει καθόλου;'', ρωτάω και μου λέει. ''Βέβαια. Έλα'', μου λέει και καθώς πλησιάζω κοντά του ανοίγει τα χέρια του για να μπω στην αγκαλιά του. Μου θυμίζω κάτι ζευγαράκια και αφήνω ένα γελάκι. ''Τι έγινε'', με ρωτάει. ''Τίποτα'', απαντάω και βλέπουμε την ταινία. Για κάποιο λόγω τώρα πια βλέπω τις σκηνές της ταινίας και δεν τρομάζω.

Η ταινία τελειώνει και βγαίνουμε έξω. Κοιτάω το κινητό μου και βλέπω ότι είναι 7:30. ''Alex συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγω'', του λέω και με κοιτάει. ''Ναι το ξέρω πάμε'', μου απαντάει και πηγαίνουμε. Φτάνουμε έξω από την πόρτα και τον αποχαιρετώ. Μπαίνω μέσα και βλέπω όλους να κάθονται στο καναπέ παρακολουθώντας μια ταινία που δεν γνωρίζω. ''Γειά!'', λέω και τα βλέμματα όλων πέφτουν πάνω μου. ''Γειά Emma πάνω στην ώρα ήρθες για να πάμε για κρέπα'', λέει χαρούμενα ο αδελφός μου. ''Πάμε;'', ρωτάω. ''Ναι πάμε'', μου απαντάει ο πατέρας μου και όλοι βγαίνουμε από το σπίτι και πηγαίνουμε στο αμάξι.

Κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω ένα άτομο να κατευθύνεται στο δάσος. Κοιτάω καλύτερα και συνηδητοποιώ ότι είναι ο Alex. Τι δουλειά έχει μέσα στο δάσος τέτοια ώρα; Κοιτάω ξανά και μένω έκπληκτη. Δεν είναι πουθενά. Αφού ήταν μακριά πως γίνετε να εξαφανίστηκε μέσα στο δάσος τόσο γρήγορα; Παράξενο... Δεν δίνω περαιτέρω σημασία και συνεχίζω να κοιτάω έξω απ'το παράθυρο. Φτάνουμε στο προορισμό μας και καθόμαστε περιμένωντας την σερβιτόρα.

''Γειά σας τι θα πάρετε;'', ρωτάει με ένα χαμόγελο. Αφού πούνε όλοι έρχεται και η σειρά μου. ''Μια κρέπα με μερέντα, μπανάνα, μπισκότο και ζάχαρη άχνη'', λέω και αφού το γράψει στο μπλοκάκι φεύγει.

''Λοιπόν τι ταινία είδατε;'', ρωτάει η μητέρα μου. ''Anabelle'', απαντάω. ''Τρομαχτικό όνομα ακούγεται'', μου λέει. ''Ναι όντως είναι θρίλερ'', απαντώ. Μετά από λίγο έρχονται η κρέπες. Την τρώω σιγά σιγά θαυμάζοντας το τοπίο. Ο ήχος του γάργαρου νερού από το ποταμάκι και τα καταπράσινα δέντρα σου δίνει μια αίσθηση ηρεμίας διώχνοντας όλες τις αρνητικές σκέψεις. Όταν τελειώσουμε όλοι πληρώνουμε και πηγαίνουμε σπίτι. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και βγάζω τα ρούχα μου αλλάζοντας τα με πιτζάμες. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και πέρνω το κινητό μου. Μπαίνω Facebook και βλέπω διάφορες εικόνες που ανεβάζουνε σε ομάδες. Ακούω έναν ήχο και καταλαβαίνω ότι κάποιος μου έστειλε ένα αίτημα φιλίας. Πατάω να δω το άτομο.

Το όνομα του είναι Alex Malik. Για μισό αυτός δεν είναι ο Alex; Πως με βρήκε; Το αποδέχομαι και τότε το κουμπί στο Messenger αναβοσβήνει λέγωντας μου ότι κάποιος μου έστειλε μύνημα. Είναι ο Alex!

Συζήτηση Messenger:

Alex: Γειά σου Emma ελπίζω να μην σε ενοχλώ.

Emma: Όχι βέβαια. Καθόλου.

Alex: Ωραία. Βλέπω ότι αποδέχτηκες το αίτημα :).

Emma: Φυσικά και το αποδέχτηκα. Να σε ρωτήσω κάτι;

Alex: Έλα πες.

Emma: Πως με βρήκες;

Alex: Όποιος νοιάζεται μαθαίνει :*.

Emma: Χαχαχαχα. Κατάλαβα :*.

Alex: Λοιπόν αύριο Σάββατο.

Emma: Ναι... Θα ήθελες αύριο να πηγαίναμε για ποδήλατο; Πρώτον έχεις ποδήλατο;

Alex: Ναι έχω. Τι ώρα και που;

Emma: Θες στις 5:00 να περάσεις από το σπίτι μου και να πάμε καμιά βόλτα στο πάρκο;

Alex: Ναι δεν έχω πρόβλημα. Οπότε τα λέμε αύριο.

Emma: Ναι.

Alex: Ωραία τώρα πρέπει να κλείσω γιατί έχω μια δουλίτσα. Καληνύχτα Emma!

Emma: Καληνύχτα Alex!

Και κάπως έτσι έκλεισε η συζήτηση μας. Άρα αύριο θα έχω τι να κάνω. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα άλλαξε η ζωή μου από τότε που ήρθε ο Alex. Η βαρετή καθημερινότητα μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο.

Δεν τα βλέπω όλα γκρίζα και μουντά έχω απελευθερωθή. Είμαι ελεύθερη. Και με αυτή την σκέψη έπεσα για ύπνο.

***********************************

Γειά σας! Τελικά αποφάσισα να συνεχίσω την ιστορία μου ανεξαρτήτως αν σας αρέσει ή όχι. Λοιπόν αυτά από εμένα♥ Τι γνώμη έχετε για τον Alex;
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟 και να σχολιάσετε ~>💬.