Προσωπικά αν με ρωτήσετε πιστεύω ότι πολλά από αυτά δεν ισχύουν όπως, το ότι έχουν όψη φρικιαστική.
''Emma για πες μου αν χρειάζεται να σου αγοράσω κάτι για αύριο'', είπε η μητέρα μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. ''Γιατί τι είναι αύριο;'', απόρησα. ''Είσαι χαζούλα!'', είπε ο αδελφός μου και τον κοίταξα. ''Εσύ ρε πανέξυπνο πεντάχρονο για πες μου τι είναι αύριο'', είπα κάνοντας τον να με αγριοκοιτάξει. ''Πρώτον δεν είμαι πεντάχρονο! Είμαι εφτάχρονο και αύριο είναι η πρώτη μέρα του σχολείου. Α και επίσης ευχαριστώ για το πανέξυπνο'', μου απάντησε με τσιριχτή φωνή. ''Το είπα ειρωνικά'', είπα και από το κοκκίνισμα στο πρόσωπο του φαινόταν ότι είχε νευριάσει. Οπότε αποφάσισα να σταματήσω γιατί σε λίγο θα άρχιζε να κλαίει. ''Το μόνο που χρειάζομαι είναι μερικά στυλό. Θα πάω όμως να τα αγοράσω μόνη μου γιατί εσύ μου πέρνεις συνέχεια ροζ αν και ξέρεις ότι μισώ αυτό το χρώμα'', ''Μα κάποτε σου άρεσε το ροζ'', ''Ναι μέχρι την Τρίτη δημοτικού'', απάντησα. ''Καλά κάνε ότι θέλεις''. Έφαγα το φαγητό μου και άφησα το μπολάκι στο τραπεζομάντιλο.
''Πάω μια βόλτα'', είπα και ο πατέρας μου με κοίταξε. ''Πήγαινε αλλά πρόσεχε και όταν σε φωνάξουμε έλα'', ''Εντάξει''.
Πήρα την τσάντα μου και κατευθύνθηκα πιο βαθιά μέσα στο δάσος μέχρι που από το οπτικό μου πεδίο δεν φαινόντουσαν οι γονείς μου. Έκατσα στο απαλό γρασίδι και από την τσάντα μου έβγαλα το κινητό μου και τα ακουστικά μου. Τα σύνδεσα και έβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι <<Legends Never Die>>. Περίπου στη μέση του άκουσα έναν θόρυβο. Έβγαλα τα ακουστικά μου και μαζί με το κινητό μου τα έβαλα στην τσάντα μου και προσπάθησα να ακούσω από που προερχόταν. Άκουσα ξανά τον ίδιο θόρυβο και αμέσως μετά κάτι σαν μαύρη σκιά να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα και να εξαφανίζεται. Είχα παγώσει στην θέση μου. Τι στο καλό ήταν αυτό; Ξαφνικά ακούω μια γυναικεία κραυγή, συνηδητοποιώ ότι είναι της μητέρας μου! Πέρνω την τσάντα μου και τρέχω προς εκείνη.
''Μαμά τι έγινε;!'', ρωτάω με φόβο. ''Τίποτα ιδιαίτερο απλά πέρασε μια κατσαρίδα δίπλα της'', μου απαντάει ο αδελφός μου. Αφήνω μια ανακουφισμένη ανάσα και την κοιτάω. Δεν υπάρχει περίπτωση να της πω τίποτα γιατί σίγουρα θα με περάσει για τρελή. ''Με κατατρόμαξες ρε μαμά!'', ''Τι να κάνω η κατσαρίδα φταίει για όλα!'', λέει με ένα βλέμμα έτοιμο να βάλεις τα γέλια. ''Τέλος πάντων, φεύγουμε;'', ''Ναι πάμε η ώρα είναι 3:15'', λέει ο πατέρας μου και πέρνουμε το δρόμο για το σπίτι.
Μπαίνουμε στο σπίτι και πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και κοιτάω το νταβάνι. Τι μπορεί να ήταν αυτό στο δάσος; Είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν άνθρωπος. Το ξέρω ακούγεται τρελό αλλά ότι έτρεχε το είδα για μια στιγμή και μετά εξαφανίστηκε μέσα σε κλάματα δευτερολέπτου. Θα το ερευνήσω. Είμαι σίγουρη ότι θα ανακαλύψω τα καλά κρυμμένα μυστικά που βρίσκονται σε αυτό το δάσος. Ωχ τι ώρα είναι; Αχά 4:15. Πωω πρέπει να πάω στο βιβλιοπωλείο να αγοράσω μερικούς στυλούς και ίσως βρω και κάτι άλλο που μπορεί να μου αρέσει όπως κανένα βιβλίο με υπερφυσικά και κατά προτίμηση βρικόλακες.
Σηκώνομαι και αφού πάρω την τσάντα μου πέρνω από το κουμπαρά μου 20€ και κατεβαίνω στο σαλόνι. ''Που πας;'', ρωτάει η μητέρα μου, ''Στο βιβλιοπωλείο'', απαντάω και με αφήνει να περάσω αφού πρώτα μου πει να μην αρχίσω.
Περπατάω στο πεζοδρόμιο εδώ και κανένα 5 λεπτό. Δεξιά είχε φανάρια που δεν τα είχαν ανοίξει διότι δεν έχει σκοτάδι ακόμα. Το βιβλιοπωλείο βαμένο στα λευκά εμφανίστηκε μπροστά μου κάνοντας με να κάνω αποκτήσω ένα χαμόγελο. Μπήκα μέσα και η πόρτα έκλεισε κάνοντας τον χαρακτηριστικό ήχο από το κουδουνάκι.
Το βιβλιοπωλείο είναι το δεύτερο αγαπημένο μου μέρος μετά το δωμάτιο μου. Πιστεύω ότι καλύτερο είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο και να χαθείς στον μαγικό κόσμο που σε ταξιδεύει παρά να μιλήσεις με κανέναν άνθρωπο. Με τους ανθρώπους οι σχέσεις μου είναι πια περιορισμένες, δεν με καταλαβαίνουν δεν τους καταλαβαίνω. Στο σχολείο να φανταστείτε είμαι αυτή που αποκαλούν <<Loner>> γιατί πολύ απλά δεν ταιριάζω με κανέναν. Όλοι είναι ίδιοι! Κανείς τους δεν διαφέρει! Μακάρι να έβρισκα κάποιον που να είναι σαν και εμένα, κάποιον που να λατρεύει τα ανεξήγητα.***********************************
Γειά σας τι κάνετε; Εγώ καλά είμαι♥.
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟 και να σχολιάσετε ~>💬.
ESTÁS LEYENDO
The Dark London
Vampiros{Σε αναμονή} Η ιστορία μας εξελίσσεται στο μακρινό Λονδίνο. Από μικρά παιδιά οι παπούδες μας, μας έλεγαν πολλούς θρύλους για αυτό τον τόπο. Θρύλους για πλάσματα που ο ανθρώπινος νους δεν τα χωρά. Πλάσματα τα οποία μπορούσαν να φέρουν σκοτάδι στις κα...