The Dark London

Κεφάλαιο 19

Πετάγομαι όρθια από έναν δυνατό ήχο που προέρχεται από έξω. Νιώθω ένα κρύο αεράκι και αγκαλιάζω το σώμα μου σε μια προσπάθεια μου να ζεσταθώ. Κοιτάω το παράθυρο και βλέπω ότι είναι ανοιχτό με την κουρτίνα να ανεμίζει από το αέρα έξω. Σηκώνομαι και πηγαίνω προς το παράθυρο. Κλείνω το παράθυρο και κοιτάω έξω. Βρέχει πολύ, ο αέρας έχει δυναμώσει και διακρίνω πολλές αστραπές στον μαύρο ουρανό. Μισώ αυτόν τον καιρό. Κλείνω την κουρτίνα και πηγαίνω πάλι στο κρεβάτι μου. Σταματάω απότομα. Έχετε νιώσει ποτέ το συναίσθημα ότι σας παρακολουθούν; Ε λοιπόν αυτό νιώθω αυτή την στιγμή. Γυρνάω και κοιτάω το παράθυρο, ευτυχώς όλα φαίνονται φυσιολογικά. Αφήνω μια ανακουφισμένη ανάσα και πέφτω στο κρεβάτι μου συνεχίζοντας τον ύπνο μου.

                           (..........)

Δευτέρα... Κατευθύνομαι στο σχολείο και περιμένω το κουδούνι να χτυπήσει. Κοιτάω αριστερά και δεξιά αλλά πουθενά ο Alex. Το κουδούνι χτυπάει και όλοι μπαίνουμε μέσα για μάθημα. Κάθομαι στο θρανίο μου και αφήνω την τσάντα μου δίπλα μου. Περιμένω να δω αν έρθει ο Alex αλλά δεν βλέπω απολύτως τίποτα. Η δασκάλα της
Πολιτικής Παιδείας μπαίνει στη τάξη και ξεκινάει το μάθημα. Σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος δεν πρόσεχα καθόλου, σκεφτόμουν τον Alex. Τι κάνει; Γιατί δεν ήρθε σχολείο; Μήπως έπαθε κάτι; Το ξέρω πως αυτό που κάνω τώρα δεν είναι σωστό, ο καθένας έχει τα προβλήματα του, αλλά ρε γαμώτο...

Είμαι ερωτευμένη μαζί του! Κάθε μέρα που περνάει είναι κόλαση χωρίς αυτόν. Στην αρχή δεν έδινα σημασία στους έρωτες επειδή όπως λέει η μητέρα μου σε αυτήν την ηλικία τα αγόρια δεν κάνουν σοβαρές σχέσεις. Τελικά όμως για εμένα αυτό ευτυχώς δεν ίσχυε. Βρήκα επιτέλους την αληθινή αγάπη όσο και αν σαχλό ακούγεται.

Alex's pov

Μακάρι αυτή την στιγμή να την είχα στην αγκαλιά μου. Η Emma είναι τα πάντα για εμένα, έδωσε νόημα στην ζωή μου... Θέλω να είμαστε μαζί για πάντα. Αλλά δυστυχώς αυτό φαντάζει αδύνατον. Δεν μπορώ να την προστατεύσω όπως πίστευα. Εκτός αυτού μόλις ανακαλύψει το σκοτεινό μου μυστικό είμαι σίγουρος ότι δεν θα θέλει να με ξαναδεί ποτέ της. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που την είδα. Από μακριά φαινόταν ότι ήταν διαφορετική, όμορφη και πολύ ντροπαλή. Αυτό με τράβηξε σε αυτήν. Θα ήθελα να ήμουν κοντά της αλλά δεν μπορώ. Αναρωτιέμαι τι να κάνει αυτή την στιγμή;

Emma's pov

Έχει φτάσει η τρίτη ώρα και πάω στο κυλικείο να πάρω φαγητό. Πέρνω μια σπανακόπιτα και ένα μπουκάλι νερό και κάθομαι σε ένα άδειο τραπέζι. Τα πράγματα δεν νομίζω ότι μπορούν να γίνουν χειρότερα. Από την πρώτη ώρα η Kathryn και τα τσιράκια της με ενοχλούν αφάνταστα πολύ. Στην πρώτη ώρα άρχιζαν να μου πετάνε χάρτινες μπάλες την ώρα που η κυρία είχε γυρίσει στο πίνακα. Στην δεύτερη ώρα καθώς περπάταγα στο διάδρομο η Kathryn μου έβαλε τρικλοποδιά και έπεσα με τα μούτρα κάτω. Ευτυχώς που δεν χτύπησα και πάλι καλά που δεν ήταν κανένα άλλο άτομο εκεί να με δει γιατί αλλιώς θα είχα γίνει δύο φορές ρεζίλι.

Και τέλος την τρίτη ώρα μέσα στην τάξη καθώς παρακολουθούσα το μάθημα των μαθηματικών ένιωσα ένα ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη, γύρισα και είδα την Nina να με κοιτάει χαμογελαστά. Γύρισα πάλι μπροστά και συνέχισα να παρακολουθώ. Όταν χτύπησε το κουδούνι για να βγούμε έξω καθώς περπάταγα ένιωσα κάτι να με χτυπάει ελαφρά στην πλάτη. Βάζω το χέρι μου πίσω στη πλάτη μου και νιώθω κάτι, το τραβάω και βλέπω ένα χαρτί που λέει με μαύρα γράμματα <<Είμαι χαζή!>>. Μόλις το βλέπω το πέρνω και το πετάω σε έναν κάδο στα αριστερά μου. Νιώθω τόσο απαίσια... Πως μπόρεσαν να μου το κάνουν αυτό;! Ένα δάκρυ κυλάει και το σκουπίζω γρήγορα. Και τώρα βρίσκομαι εδώ στην καφετέρια να αναρωτιέμαι και να φοβάμαι τι άλλο θα μου κάνουν.

Τρώω το φαγητό μου αργά φοβούμενη την Kathryn, την Bella και την Nina που κάθονται στο απέναντι τραπέζι μαζί με κάτι άλλα δημοφιλή αγόρια. Κοιτάω προς τα εκεί και ευτυχώς δεν βλέπω κάποιον να με κοιτάει. Μάλλον τους πέρασε η όρεξη να μου κάνουν άλλα κακόγουστα αστεία. Τότε νιώθω κάτι να με χτυπάει στο κεφάλι. Πέρνω αυτό που μου πέταξαν στο κεφάλι και βλέπω ότι είναι ένα κομμάτι μπέικον. ''Μπίνγκο! Μπράβο Kathryn την πέτυχες!'', λέει το αγόρι της από το τραπέζι που καθόντουσαν οι άλλοι.

Αρχίζουν να γελάνε όλοι εις βάρος μου αποκαλώντας με <<Freak>> δηλαδή φρικιό. Σηκώνομαι χωρίς να με νοιάζουν αυτά που πήρα από το κυλικείο και τρέχω προς την πόρτα κατευθυνόμενη τις γυναικείες τουαλέτες. Καθώς τρέχω, γυρνάω να κοιτάξω πίσω και συνειδητοποιώ ότι όλοι η καφετέρια γελάει. Απελευθερώνω μερικά δάκρυα και συνεχίζω την πορεία μου.

***********************************

Γειά σας! Ελπίζω να σας άρεσε♥. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ μισώ πάρα πολύ την Kathryn-.-. Ελπίζω να πάρει αυτό που της αξίζει. Α και μπορεί, μπορεί να μην ανεβάζω για λίγο καιρό γιατί τώρα έχουν αρχίσει περίπου η επαναλήψεις για το τέλος όπου έχουμε εξετάσεις.
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟 και να σχολιάσετε ~>💬.