''Θα βγω βόλτα με έναν συμμαθητή μου τον Alex'', της λέω. ''Για καφέ;'', ρωτάει. ''Ναι'', απαντάω. ''Τι ώρα θα γυρίσεις;''. ''Δεν ξέρω αλλά μάλλον δεν θα αρχίσω πολύ''. ''Ωραία πήγαινε αλλά να προσέχεις και να πάρεις και το κινητό σου μαζί'', μου απαντάει. Η μαμά μου είναι ελληνοαγγλίδα άρα να ξέρετε σας νιώσω. Σου κάνει χιλιάδες ερωτήσεις για τα πάντα αλλά αυτό είναι καλό γιατί νοιάζεται πραγματικά για εσένα. ''Ok τα λέμε σ' αγαπώ!''. ''Και εγώ!'', μου είπε και έφυγα.
Πήρα το κινητό μου από την τσέπη του τζιν και το συνδέω με τα ακουστικά μου, επιλέγω ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια το <<Demons>> του Starset. Μετά από λίγο βλέπω το Café της Kate και μπαίνω μέσα. Κάθομαι σε μια θέση κοντά στο παράθυρο και περιμένω. Μετά από λίγο ακούω την πόρτα να ανοίγει και να εμφανίζει τον Alex. Έχει ντυθεί πολύ ωραία. Φοράει μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα η οποία αναδιγνύει το γυμνασμένο σώμα του,τζιν και τα μαύρα αθλητικά του.
''Γειά σου Emma'', μου λέει χαμογελόντας δείχνοντας την λευκή οδοντοστοιχία του. ''Γειά σου Alex'', απαντώ με επίσης ένα χαμόγελο στα χείλη. Κάθεται και με κοιτάει. ''Περίμενες πολύ ώρα μέχρι να έρθω;'', ρωτάει. ''Όχι και εγώ πριν λίγο ήρθα'', απαντώ. Η χαμογελαστή σερβιτόρα κατευθύνεται προς σε εμάς.
''Γειά σας τι θα θέλατε να παραγγείλετε;'', ρωτάει με μια θετική διάθεση. ''Εγώ θα πάρω μια κρύα σοκολάτα μέτρια με σαντιγί'', λέω και το γράφει. ''Εγώ θα πάρω έναν espresso με γάλα'', λέει και αφού το γράψει απομακρύνετε.
''Λοιπόν πες κανένα νέο'', μου λέει. ''Εμ τίποτα ιδιαίτερο'', λέω αλλά του είπα ψέματα. Η αλήθεια είναι ότι χωρίς λόγο την ώρα που πάτησε το πόδι του στην καφετέρια ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά και πολλές σκέψεις να γυρίζουν στο κεφάλι μου, όπως γιατί ένα αγόρι της ηλικίας μου αποφάσισε να κάτσει μαζί μου στο σχολείο και έγινε τελικά φίλος μου. Είναι λες και με προειδοποιούν για κάτι. Αλλά αυτό είναι τελείως χαζό έτσι; Πως γίνετε να κινδυνεύεις από ένα αγόρι που το γνώρισες μόλις χτες; Νομίζω ότι θα πρέπει να σταματήσω να βλέπω τόσες πολλές ταινίες με υπερφυσικά γιατί όπως φαίνεται επιρεάζουν και την καθημερινότητα μου.
''Emma είσαι καλά'', με ρωτάει και με βγάζει από της σκέψεις μου. Άντε να δω τι θα πω σαν δικαιολογία. Πρόσεξε μην πεις καμιά βλακεία μου υπενθυμίζει η εσωτερική μου φωνή. Καλά θα προσπαθήσω. ''Ναι μια χαρά απλώς αναρωτιόμουνα πως γίνετε η διευθύντρια να είναι η μητέρα σου'', είπα. Αν η βλακεία ήταν Ολυμπιακό άθλημα θα είχες γίνει πρωταθλήτρια κόσμου μου λέει η εσωτερική μου φωνή. Νευριάζω μαζί της αλλά συνηδητοποιώ ότι έχει δίκιο.
''Εμ... Τι ενοείς;'', με ρωτάει. ''Θέλω να πω νόμιζα ότι δεν είχε γιο''. Ευτυχώς το έσωσα λίγο πιστεύω. ''Οι περισσότεροι έτσι νομίζουν, γιατί η μητέρα μου δεν είναι ανοιχτός άνθρωπος'', απαντάει. ''Μπορώ να σε ρωτήσω και κάτι άλλο;'', το ρωτάω. ''Έχει σχέση με την μητέρα μου;''. Παίζει να τον έχω νευριάσει... ''Ναι αν σε πειράζει όμως αλλάζουμε θέμα'', του λέω. ''Όχι δεν έχω θέμα. Εξάλλου έχω ακούσει πολλά για την μητέρα μου οπότε δεν θα είναι η πρώτη φορά. Και Emma μην ανυσηχείς δεν έχω νευριάσει καθόλου μαζί σου. Η αλήθεια είναι ότι αυτά με κάνουν να γελάω'', μου λέει χαμογελόντας. ''Ok τότε αρχίζω. Δεν βρίσκεις την μητέρα σου κάπως... πως να το πω. Κάπως...'', λέω αλλά απαντάει ο Alex. ''Creepy;'', λέει και απαντάω. ''Αυτό ακριβώς!''. ''Όντως είναι λίγο αλλά την αγαπάω'', λέει. ''Συμφωνώ μαζί σου. Όλοι πιστεύω αγαπάμε τις μητέρες μας ακόμα και αν μας πρίζουν'', λέω και αφήνει ένα μικρό γελάκι κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά.
Η σερβιτόρα έρχεται και μας φέρνει αυτά που είχαμε παραγγείλει. Μετά φεύγει και εμείς αρχίζουμε να πίνουμε το ρόφημα ικανοποιημένη. Συζητάμε για διάφορα θέματα ανταλλάζοντας της απόψης μας. Ο Alex σηκώνει το χέρι και έρχεται η σερβιτόρα να πληρώσουμε αφού έχουμε τελειώσει.
''Η σοκολάτα είναι 2,80€ και ο καφές 2€'', μας απαντάει και εγώ ανοίγω το πορτοφόλι μου για να πληρώσω. ''Όχι Emma άστο, εγώ κερνάω'', λέει ο Alex και αφού πληρώσει την σερβιτόρα αυτή φεύγει. ''Γιατί με κέρασες; Αφού είχα λεφτά'', λέω μπερδεμένη. ''Το ξέρω αλλά για μένα είναι ανήθικο να πληρώνει μια δεσποινίδα όταν την συνοδεύω'', λέει.
***********************************
Γειά σας! Αυτό ήταν το σημερινό μας κεφάλαιο♥ Το ξέρω ότι δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο...:( Μην ανυσηχήτε το επόμενο πιστεύω θα έχει πιο πολύ δράση. Αυτά από εμένα♥ Εσείς πως πάτε; Ανυπομονείτε για το Πάσχα;
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟 και να σχολιάσετε ~>💬.
VOCÊ ESTÁ LENDO
The Dark London
Vampiro{Σε αναμονή} Η ιστορία μας εξελίσσεται στο μακρινό Λονδίνο. Από μικρά παιδιά οι παπούδες μας, μας έλεγαν πολλούς θρύλους για αυτό τον τόπο. Θρύλους για πλάσματα που ο ανθρώπινος νους δεν τα χωρά. Πλάσματα τα οποία μπορούσαν να φέρουν σκοτάδι στις κα...
